μου γραφετε..μου τηλεφωνειτε καποιες..με ρωτατε...χαιρομαι ιδιαιτερα...
θα εχετε καταλαβει πως γεννησαμε ενα πανεμορφο υγιες αγορακι 3 κιλων και 120 γραμμαριων που τωρα εχει φτασει στα 6.340!
θηλαζει αποκλειστικα και μου μοιαζει πανεμορφος...
εγινα μαμα. και η συντροφος μου εγινε μαμα. και αυτο που ζουμε δεν μπορουμε να το περιγραψουμε με λογια...τον κοιταμε και ακομα μετα απο 3 μηνες δεν το πιστευουμε οτι ειναι αληθεια. ενα μικρο, τοσοδουλι ανθρωπακι, μας κοιταζει και περιμενει τα παντα απο εμας, απολυτα εξαρτημενος
κοριτσια γεννησαμε και θελω να το λεω σε ολο τον κοσμο. ειμαι χαρουμενη πολυ γιατι πετυχαμε κατι που πολλοι θεωρουν ακατορθωτο..τοσοι μας κοροιδεψανε δεν πειραζει...εμεις βρηκαμε το δρομο μας και βρηκαμε κι αλλους τοσους που δεν μας κοροιδεψαν αλλα μας βοηθησανε και με το παραπανω.
δεν ηξερα απο που να αρχισω να σας περιγραφω και ετσι ειπα να τα παρω απο το τελος, απο σημερα δηλαδη που ειμαστε σπιτι και οι 3 κρυωμενοι και κανουμε παρεουλα.
οι γονεις μας το εχουν παρει πολυ ομορφα και ακομα και οι δικοι μου , που δεν ειμαι η βιολογικη μητερα, ειλικρινα δειχνοθν ενδιαφερον σαν να ειναι εγγονακι τους. ειδικα η μητερα μου.
οι φιλες μας κι αυτες ειναι απο διπλα, και οι γκευ και οι στρειτ, μας εχουν στηριξει, τον αγαπανε ολες και τον εχουμε στα ωπα ωπα. εχουμε ταξιδεψει μαζι του απο 15 ημερων και τον εχουμε παει στην αιγινα. εχουμε παει βολτες, με καροτσια, με μαρσιπους με κλαμματα και γελια. εχουμε παει σε παιδιατρους, δυο διαφορετικους -εναν κλασσικο και εναν ομοιοπαθητικο.
και μεσα σε ολο αυτο απο τα πιο δυσκολα κομματια που βιωσα μονη μου σαν συντροφος της βιολογικης μαμας ειναι "ποσο παιδι μου θα ειναι το παιδι μου"
οταν γεννηθηκε η μαια που ειχαμε, η οποια και γνωριζε οτι ειμαστε ζευγαρι, μου εστειλε κατευθειαν το μωρο με μια νοσοκομα να το δω, οπως κανουν στους μπαμπαδες. Τον ειδα και δεν το πιστευα...ηταν μια συγκινηση περα για περα διαφορετικη απο οτιδηποτε εχω νιωσει μεχρι τωρα. κι αμεσως μετα ενα αγχος και σκεψεις για το τι θα γινει με ολους...με ποιο τροπο θα με αντιμετωπιζουν, θα ερχονται στο νοσοκομειο και θα λενε στη φιλη μου "συγχαρητηρια , να σου ζησει" κι εγω απο διπλα να ειμαι η γλαστρα?
ολες αυτες ηταν σκεψεις που μπορει να εχετε κι εσεις, περισσοτερο ισως ειναι φοβοι γιατι στην πραγματικοτητα δεν ητανε ετσι. υπηρχε κοσμος που ναι δεν με υπολογιζε και πολυ, αλλα ηταν κοσμος που πραγματικα δε σε νοιαζει γιατι δε θα τους ξαναδεις και δε χρειαζεται να τους εξηγεις και πολλα. Οι φιλοι μας ομως και οι κοντινοι μας μας ειχαν σαν ομαδα και οταν το εκαναν πιο πολυ εγω η ιδια αποτραβιομουνα γιατι ακομα δεν ειχα βρει το ρολο μου. Τον εψαχνα.
η αγαπη μου για τη φιλη μου περασε σε αλλο επιπεδο. Κοιμηθηκαμε το πρωτο βραδυ και οι τρεις στο δωματιο και ηταν κατι μαγικο και ομορφα στολισμενο με καρδιες και χαμογελα. μετα αρχισε και η εκπαιδευση μας, πανες, μπανια, καθαρισμοι μωρου. 4 μερες μειναμε στο μαιευτηριο οπου μετα οταν γυρισαμε σπιτι ξεραμε τι να κανουμε και πως και συνεχως μαθαιναμε.
προειδοποιηση προς ολα τα ζευγαρια....θα υπαρχει ενταση μετα τις καρδουλες!
πολλη ενταση. και τσακωμοι. μη φοβηθειτε ομως. Πιστευω πως ολο αυτο συμβαινει γιατι αλλαζουν τα δεδομενα και η δυναμικη...δεν ειμαστε πια οι 2 μας, και πρεπει να το βρουμε...ακομα το ψαχνουμε και ακομα τσακωνομαστε .
κατα ενα μαγικο ομως τροπο οι τσακωμοι σταματανε και δεν το τραβαμε πολυ γιατι υπαρχει μια φατσουλα που σε κοιταει που δε γινετε να συνεχισεις. θελει τις μαμαδες του μαζι και καλα!
ελπιζω να μην εχετε παρατησει το ονειρο σας οσες θελετε να κανετε κατι παρομοιο και να συνεχιζετε να μας διαβαζετε. ειμαστε ακομα εδω και θα στηριζουμε τις προσπαθειες οσων γυναικων θελουν να αποκτησουν ενα μωρακι, ειτε μαζι με τη συντροφο τους ειτε μονες. το θεμα κατα τη γνωμη μου ειναι, και το πιο σημαντικο, να μην κρυψετε ποτε απο το παιδι σας την αληθεια της ταυτοτητας σας. αν ακομα δεν μπορειτε να στηριξετε και να υπερασπισετε τις επιλογες σας, τοτε θελει λιγο δουλιτσα ακομα. το να κανετε το μωρο και να μην ξερει οτι σας αρεσουν οι γυναικες και οτι η αποφαση αυτη ηταν αυτη που ηταν και εγινε με τον τροπο που εγινε μετα θα φερει αλλες δυσκολιες που δεν θα μαζευονται ετσι ευκολα...τροφη για σκεψη... περιμενω σχολια σε ολα οσα γραφουμε!
θα εχετε καταλαβει πως γεννησαμε ενα πανεμορφο υγιες αγορακι 3 κιλων και 120 γραμμαριων που τωρα εχει φτασει στα 6.340!
θηλαζει αποκλειστικα και μου μοιαζει πανεμορφος...
εγινα μαμα. και η συντροφος μου εγινε μαμα. και αυτο που ζουμε δεν μπορουμε να το περιγραψουμε με λογια...τον κοιταμε και ακομα μετα απο 3 μηνες δεν το πιστευουμε οτι ειναι αληθεια. ενα μικρο, τοσοδουλι ανθρωπακι, μας κοιταζει και περιμενει τα παντα απο εμας, απολυτα εξαρτημενος
κοριτσια γεννησαμε και θελω να το λεω σε ολο τον κοσμο. ειμαι χαρουμενη πολυ γιατι πετυχαμε κατι που πολλοι θεωρουν ακατορθωτο..τοσοι μας κοροιδεψανε δεν πειραζει...εμεις βρηκαμε το δρομο μας και βρηκαμε κι αλλους τοσους που δεν μας κοροιδεψαν αλλα μας βοηθησανε και με το παραπανω.
δεν ηξερα απο που να αρχισω να σας περιγραφω και ετσι ειπα να τα παρω απο το τελος, απο σημερα δηλαδη που ειμαστε σπιτι και οι 3 κρυωμενοι και κανουμε παρεουλα.
οι γονεις μας το εχουν παρει πολυ ομορφα και ακομα και οι δικοι μου , που δεν ειμαι η βιολογικη μητερα, ειλικρινα δειχνοθν ενδιαφερον σαν να ειναι εγγονακι τους. ειδικα η μητερα μου.
οι φιλες μας κι αυτες ειναι απο διπλα, και οι γκευ και οι στρειτ, μας εχουν στηριξει, τον αγαπανε ολες και τον εχουμε στα ωπα ωπα. εχουμε ταξιδεψει μαζι του απο 15 ημερων και τον εχουμε παει στην αιγινα. εχουμε παει βολτες, με καροτσια, με μαρσιπους με κλαμματα και γελια. εχουμε παει σε παιδιατρους, δυο διαφορετικους -εναν κλασσικο και εναν ομοιοπαθητικο.
και μεσα σε ολο αυτο απο τα πιο δυσκολα κομματια που βιωσα μονη μου σαν συντροφος της βιολογικης μαμας ειναι "ποσο παιδι μου θα ειναι το παιδι μου"
οταν γεννηθηκε η μαια που ειχαμε, η οποια και γνωριζε οτι ειμαστε ζευγαρι, μου εστειλε κατευθειαν το μωρο με μια νοσοκομα να το δω, οπως κανουν στους μπαμπαδες. Τον ειδα και δεν το πιστευα...ηταν μια συγκινηση περα για περα διαφορετικη απο οτιδηποτε εχω νιωσει μεχρι τωρα. κι αμεσως μετα ενα αγχος και σκεψεις για το τι θα γινει με ολους...με ποιο τροπο θα με αντιμετωπιζουν, θα ερχονται στο νοσοκομειο και θα λενε στη φιλη μου "συγχαρητηρια , να σου ζησει" κι εγω απο διπλα να ειμαι η γλαστρα?
ολες αυτες ηταν σκεψεις που μπορει να εχετε κι εσεις, περισσοτερο ισως ειναι φοβοι γιατι στην πραγματικοτητα δεν ητανε ετσι. υπηρχε κοσμος που ναι δεν με υπολογιζε και πολυ, αλλα ηταν κοσμος που πραγματικα δε σε νοιαζει γιατι δε θα τους ξαναδεις και δε χρειαζεται να τους εξηγεις και πολλα. Οι φιλοι μας ομως και οι κοντινοι μας μας ειχαν σαν ομαδα και οταν το εκαναν πιο πολυ εγω η ιδια αποτραβιομουνα γιατι ακομα δεν ειχα βρει το ρολο μου. Τον εψαχνα.
η αγαπη μου για τη φιλη μου περασε σε αλλο επιπεδο. Κοιμηθηκαμε το πρωτο βραδυ και οι τρεις στο δωματιο και ηταν κατι μαγικο και ομορφα στολισμενο με καρδιες και χαμογελα. μετα αρχισε και η εκπαιδευση μας, πανες, μπανια, καθαρισμοι μωρου. 4 μερες μειναμε στο μαιευτηριο οπου μετα οταν γυρισαμε σπιτι ξεραμε τι να κανουμε και πως και συνεχως μαθαιναμε.
προειδοποιηση προς ολα τα ζευγαρια....θα υπαρχει ενταση μετα τις καρδουλες!
πολλη ενταση. και τσακωμοι. μη φοβηθειτε ομως. Πιστευω πως ολο αυτο συμβαινει γιατι αλλαζουν τα δεδομενα και η δυναμικη...δεν ειμαστε πια οι 2 μας, και πρεπει να το βρουμε...ακομα το ψαχνουμε και ακομα τσακωνομαστε .
κατα ενα μαγικο ομως τροπο οι τσακωμοι σταματανε και δεν το τραβαμε πολυ γιατι υπαρχει μια φατσουλα που σε κοιταει που δε γινετε να συνεχισεις. θελει τις μαμαδες του μαζι και καλα!
ελπιζω να μην εχετε παρατησει το ονειρο σας οσες θελετε να κανετε κατι παρομοιο και να συνεχιζετε να μας διαβαζετε. ειμαστε ακομα εδω και θα στηριζουμε τις προσπαθειες οσων γυναικων θελουν να αποκτησουν ενα μωρακι, ειτε μαζι με τη συντροφο τους ειτε μονες. το θεμα κατα τη γνωμη μου ειναι, και το πιο σημαντικο, να μην κρυψετε ποτε απο το παιδι σας την αληθεια της ταυτοτητας σας. αν ακομα δεν μπορειτε να στηριξετε και να υπερασπισετε τις επιλογες σας, τοτε θελει λιγο δουλιτσα ακομα. το να κανετε το μωρο και να μην ξερει οτι σας αρεσουν οι γυναικες και οτι η αποφαση αυτη ηταν αυτη που ηταν και εγινε με τον τροπο που εγινε μετα θα φερει αλλες δυσκολιες που δεν θα μαζευονται ετσι ευκολα...τροφη για σκεψη... περιμενω σχολια σε ολα οσα γραφουμε!
