14 μηνων αντρας!

To σαλονι γεματο τουβλακια και πολυχρωμα παιχνιδια. Η ζωη μου εχει αλλαξει ριζικα και εχει παρει το χρωμα του ουρανιου τοξου.
Τον αγαπω οσο δεν εχω αγαπησει τιποτα στον κοσμο αυτον ακομα κι αν δεν τον εχω γεννησει, τον ζω και τον μεγαλωνο απο σπορακι...

Τα συναισθηματα ειναι καθαρτικα οταν τον αντικρυζω μετα απο οποιαδηποτε στιγμη της μερας. Μοιαζει σαν να βλεπω τον ηλιο.

Το αγγιγμα του πολλες φορες που με κραταει απο το χερι ειναι τοσο διαφορετικο απο οποιοδηποτε αγγιγμα μεχρι τωρα. Δεν μπορω να διανοηθω τη ζωη μου χωρις την παρουσια του και ηδη εχει το δικο του λογο σε ολα αυτα...

Περπατησε πια και ειναι ελευθερος! ανακαλυπτει, εξερευνει, καπακια, μπαλες, πηρουνια, νερα...πρωτογνωρα και ταυτοχρονα συναρπαστικα.

14μηνων και κατι ειναι τωρα και καποιες φορες θα ηθελα να πατησω παυση σε στιγμες γιατι αναγωνριζω ποσο γρηγορα περνανε...ειναι τοσο ομορφη η ηλικια αυτη..
 πηγαμε στη Γλυφαδα οι 3 μας και οτυ πηραμε τα πρωτα του παπουτσακια..παντου τα θελει να τα φοραει και μας τα ειχνει να μην τα ξεχασουμε

του μιλαω ισπανικα συνεχεια και καταλαβαινει τα παντα.τωρα περναμε τη φαση και το κολημα με τα ζωακια και καθε μερα μελεταμε το ιδιο βιβλιο της φαρμας και κανουμε ολους τους ηχους.

απεξω στην πραγαμτικη ζωη γινεται ο χαμος, κρισεις, ανεργια, αυτοκτονιες.
και ενα μικρο πλασματακι οτι και να συμβαινει εκει εξω ειναι εδω και μεγαλωνει! γελαει συνεχεια , το μονο που θελει ειναι αγαπη και τις μαμαδες του.

ενα μικρο σημειωμα συναισθηματος απο εμενα για εσας και τη στιγμη αυτη που τα ενιωσα τοσο εντονα που επρεπε  να σας τα πω...

ειμαι εδω και συνεχιζω.

να ειστε καλα!