tok tok ποιος ειναι?

να τα μας! αρχισαμε κατι μικρα κουνηματακια...ειμαστε καπου πριν τον 6ο μηνα και ολα προχωρανε παρα πολυ καλα. καναμε και την β επιπεδου που ειναι μια πολη σημαντικη εξεταση και ειναι ολα παρα πολυ καλα για το μικρο αγορακι μας.
Τον ειδαμε και τον πηραμε 4d foto στον υπερηχο μια φορα και αντικρυσαμε πρωτη φορα το προσωπο του...και φυσικα παθαμε σοκ! Η μυτη εμοιαζε αρκετα ση φιλη μου και στο μπαμπα της!!
το μετωπο ηταν ΣΙΓΟΥΡΑ  απο μενα!!! απο μενα δεν γινεται να ειναι αλλα η αληθεια ειναι οτι εχουμε ιδιο μετωπο!

και αρχισαμε και τα πρωτα χτυπηματακια στην κοιλιτσα και οχι απλα χτυπηματακια...να κουνιεται ολη η κοιλια για να παρει θεση μεσα στο προσωρινο σπιτακι του..."πιασε πιασε" συνεχεια μου λεει η φιλη μου...κι εγω πιανω πιανω και γελαω...την πρωτη φορα ηταν κατι τοσο πρωτογνωρο γιατι ενιωσαν σαν να συστηθηκαμε μολις...και η χαρα μου βγηκε τοσο αυθορμητα με γελιο!

 Ενα βραδυ η φιλη μου κοιμοταν τοσο κοντα μου, σχεδον αγκαλια, με την κοιλιτσα αναμεσα μας κι αυτος κλωτσουσε δυνατα και ηταν σαν να ειμασταν και οι 3 μαζι...!!!


Δεν μπορω να περιγραψω το συναισθημα αυτο της προσμονης. Δεν μπορω να περιμενω, τον θελω τωρα!

Παμε βολτουλες και ηδη του πηραμε ρουχαλακια κατι τοσο μικρα που πραγματικα δεν εχουμε ιδεα για το τι και πως πρεπει να κανουμε. Η μαμα μου απο αμερικη που μενει του εχει ηδη παρει αρκετα ρουχα και μας τα δειχνει μεσω  skype!  Πηραμε αλλαξιερα, πηραμε κρεββατι και κουνια...πηραμε στρωματακι. Ολα αυτα καθονται στο σπιτι, ακομα δεν τα εχουμε φτιαξει ομορφα, και τα κοιταω και μου φαινοντα τοσο ξενα αλλα τοσο οικεια παραλληλα..

Εντελως τυχαια το ενα δωματιο που εχουμε ηταν βαμμενο γαλαζιο, οποτε αυτο το εχουμε. Επισης, αποφασισαμε να κανουμε baby shower, δεν ξερω αν γνωριζετε περι τινος προκειται...
Θελαμε να κανουμε ενα παρτυ για ολη αυτη τη χαρα που νιωθουμε για την αφιξη του μωρου και επειδη θελουμε να δουμε ολες μας τις φιλες για θετικη ενεργεια αποφασισαμε να το κανουμε μια μερα μετα το pride και να γιορτασουμε ολοι μαζι το ευχαριστο γεγονος.
Εκεινη τη μερα σου φερνουν δωρα για το μωρο, βλεπεις φιλους, βλεπουν την εγκυο, αντε ισως και εμενα!, και ολα αυτα 3 μηνες πριν τη γεννηση του.

Οταν πηγαμε για πρωτη φορα βολτα στα μαγαζια και ειδα ολα αυτα τα ρουχα για μωρα παραλιγο να τα παρω ολα! Τον φανταζομουν ηδη, απλα με δυσκολευει να φανταστω το προσωπο...ακομα ειμαι περιεργη να δω και τα χαρακτηριστικα αυτα του δοτη που δεν γνωριζουμε...να δω αυτη τη μιξη ...να δω το αποτελεσμα της φυσης.

Ηδη μαθαινουμε για τα μαιευτηρια, για μαιες, ρωταμε , ανακαλυπτουμε, ψαχνουμε. Ηδη εχουν πιασει οι ζεστες και η φιλη μου φουσκωνει και ξεφυσαει.
Ειναι σαν να περιμενουμε εναν καλεσμενο στο σπιτι μας και ετοιμαζουμε το δωματιο του..

Πασχα και μπαμπαδες!

Ειχαμε αποφασισει πως μετα την αμνιοπαρακεντηση θα το λεγαμε σε ολους της οικογενειας μας. Εμενα η μαμα μου το ηξερε, το ειχα πει ηδη στον αδερφο μου πριν απο την αμνιο οποτε εμενε ο μπαμπας μου. Της φιλης μου , η μητερα της δεν ζει, οποτε , εμενε ο μπαμπας της.

Με τον μπαμπα μου το εκανα πολυ γρηγορα και αποφασιστικα χωρις να του δωσω και πολλα περιθωρια συζητησης...Επελεξα και τη μεθοδο του τηλεφωνου για αρχη και μετα αν ηθελε θα το συζητουσαμε.
"Ελα μπαμπα...θελω να σου πω κατι σημαντικο το οποιο ξερουν ολοι αλλα μενεις εσυ να το μαθεις μονο...! " (καπως ασχημα το ξεκινησα...)

Του λεω λοιπον " η ..... ειναι εγκυος" και δεν ξερω αν το καταλαβαινεις αλλα αυτο το παιδι θα το μεγαλωσουμε μαζι και θα ειμαι κι εγω η μαμα του...

Ηταν πολυ ανετος η το επαιζε ανετος και μοντερνος δεν ξερω...το μονο που με ρωτησε και που ειναι και το πιο λογικο.."πως εμεινε εγκυος"
Μετα του εξηγησα ολη τη διαδικασια, οτι ο δοτης επιλεξαμε να μου μοιαζει ..κλπκλπ....


Κλεινοντας το τηλεφωνο μου φανηκε πολυ περιεργο ποσο ανετα το πηρε και δεν με ρωτησε και παρα πολλα. Αντιθετα μου ειπε οτι τα παιδια μοιαζουν και με αυτον που συμβιωνουν οποτε σιγουρα θα παρει και καποια στοιχεια απο μενα.

Μου εφυγε ενα πολυ μεγαλο βαρος και πολυ συντομα και εντελως τυχαια ενω τρωγαμε μια μεραμ ε τη φιλη μου καπου ηρθε και μας βρηκε και ολοι μαζι πηγαμε στην ξαδερφη μου να μας δωσει κατι ρουχα εγκυμοσυνης...ο μπαμπας μου στη διαδρομη που οδηγουσε και μας πηγαινε , ηταν πολυ προσεχτικος με λακουβες και η εγκυος καθοτανε και μπροστα! Παρόλα αυτα δεν ειπαμε τιποτα για το θεμα και ουτε κοιταζε την κοιλιτσα...σαν να ντρεποτανε...ποιος ξερει.

Μετα μας εμενε ο αλλος μπαμπας...εκει θα πηγαιναμε το Πασχα στο εξοχικο στην αιγινα οπου ειχαμε ψιλιαστει οτι καποιος του το ειχε σφυριξει αλλα κι αυτος δεν ελεγε κατι. Ενα χρονο πριν ειχε δημιουργηθει ενα θεμα μαζι του και οταν του ειχε αναφερει η φιλη μου οτι σκοπευει να γινει μαμα ειχε γινει εξαλλος. Μετα απο αυτο καθησαμε και του εγραψε η φιλη μου( το γραψαμε μαζι) ενα email γραμμα εξηγοντας του ποσο σημαντικο ειναι αυτο για τη φιλη μου, πως το βλεπει ολο αυτο, την αναγκη της δημιουργιας της αυτης, και λυσεις για το τι θα λεει στον κοσμο για τον πατερα του παιδιου που δεν υπαρχει σε περιπτωση που αυτο ειναι το ολο προβλημα...μετα το γραμμα αυτο δεν υπηρχε απαντηση αλλα εκεινος τελικα μεσα του το επεξεργαζοταν...και σιγουρα το ειχε δεσει οτι θα συμβει και δεν μπορει να το σταματησει αλλα το μονο που θα μπορουσε να κανει θα ηταν να αποφασισει αν θελει η οχι να ειναι διπλα στην κορη του σε ολο αυτο...

Πηγαμε στην Αιγινα...μας περιμενε στο λιμανι (ποτε παλια δεν το ειχε κανει) και οταν την ειδε την αγκαλιασε και της επιασε την κοιλιτσα...μετα στο σπιτι το συζητησαμε ...ολη τη διαδικασια, πως ειναι ο δοτης, του δειξαμε υπερηχους με το ποδαρακι του,,και βεβαια οταν εμαθε οτι ειναι και αγορι ακομα καλυτερα για εκεινον...χαρηκε διπλα!

Το Πασχα μας ηταν πανεμορφο, οικογενειακο, με φιλους που βλεπανε η φιλη μου και της ευχοντουσαν τα καλυτερα...κανεις ουτε μια στιγμη δεν ρωτησε για τον πατερα (οι ανθρωποι ηταν διακριτικοι) και εμεις δεν χρειαστηκε να το αναφερουμε. Στους φιλους του πατερα της εγω δεν ηθελα να ανακατευομαι πολυ σαν συντροφος γιατι δεν εχει και σημασια σε ολους αυτους. Κρατουσα καποια αποσταση. Σε αλλους πιο της ηλικιας μας το ειπαμε κανονικα, και εδειχναν ολοι να θαυμαζουν και να στηριζουν την επιλογη μας αυτη.

Ειναι δυσκολο το κομματι του να λες και να εξηγεις. Αλλα επειδη ξερουμε καλα τι εχουμε επιλεξει, και ποσο δυσκολο θα ειναι στην κοινωνια αυτη για οσο ειναι, θελουμε να εξηγουμε και να μιλαμε και να συζηταμε γιατι ειναι σημαντικο να δειχνουμε οτι υπαρχουμε , οτι ολο αυτο δεν ειναι μια ιστορια επιστημονικης φαντασιας αλλα η αληθεια μας. Κ επειδη δεν ντρεπομαστε και αυτα θελουμε να περασουμε και στο παιδι πρεπει να μιλαμε για το πως νιωθουμε. Ειμαι σιγουρη πως οταν εξηγεις κατι σε καποιον  μονο με τη λογικη δεν ειναι ο καταλληλος τροπος παντα...το συναισθημα αγγιζει, μαλακωνει , κατανοειται καλυτερα...
Δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα να εχεις την οικογενεια σου σε ολο αυτο αν οχι απο διπλα, ενημερη γι αυτο που κανεις...να μην υπαρχουν πια μυστικα γιατι οταν κανεις το παιδι αυτο (που τοσο εψαξες και αναζητησες) δεν θελεις πιστεψτε με να εχεις κανενα μυστικο- θελεις να φωναξεις δυνατα οτι κανεις το παιδι αυτο και εισαι περηφανη!
και θελεις και ισως και να φοβασαι οταν ερθει η μερα που το παιδι θα σε ρωτησει να μπορεις να του πεις περηφανα την ιστορια του και την αληθεια σου.

the day after! baby boy or girl?

ξυπνησαμε ωραια και καλα. και η φιλη μου καλα αλλα με νευρα που παλι θα μεναμε σπιτι..εγω με νευρα που ημουν αρρωστη επισημα πλεον με πυρετο. ενιωθα λες και με ειχανε δειρει...

καποια στιγμη το απογευμα μας πηρε η γιατρος οτι την πηρανε απο το κεντρο της αμνιοπαρακεντησης και της ειπαν οτι οι πρωτες ενδειξεις ειναι ολες πολυ καλες και ---α ναι δε σας ειπα---το ειχαμε μαθει ηδη απο την ημερα της αυχενικης αλλα δεν ηταν σιγουρο... εχουμε ΑΓΟΡΑΚΙ!

χαρηκαμε πολυ και ηρεμησαμε και πολυ. τωρα στη σκεψη μας δεν ηταν απλα ενα μωρο αλλα ενα μωρο αγορι...αγορι...που θα γινει αντρας και ισως αγαπαει γυναικες ισως και αντρες. οτι θελει...

εγω σκεφτομουν τη ζωη μας με ενα αγορι...εμεις που επιλεξαμε τα κοριτσια τωρα καλουμαστε να μεγαλωσουμε ενα αγορακι, υγιες απο οτι μεχρι τωρα φαινεται..πως τα φερνει ετσι η ζωη και για καποιο λογο παντα..τιποτα δεν ειναι τυχαιο τελικα...

η φιλη μου το ειπε και το εκανε." θα πιασω σιγουρα με σπερματεγχυση, δε θα παρω ορμονες, θα κανω αγορι και θα γεννησω αυγουστο στα γενεθλια μου" τωρα για τα γενεθλια δεν ξερουμε ακομα αλλα για τα υπολοιπα σε ολα εχει πεσει μεσα.

περασανε και οι 5 μερες οι αγχωτικες και δεν ειχαμε καμμια αποβολη και κανενα δυσαρεστο. Ολα ηταν παρα πολυ καλα και τωρα μπορουσαμε πλεον να απολαυσουμε αυτη την εγκυμοσυνη που μεχρι τωρα ηταν λιγο αγχωτικη. Ειπαμε πως μετα την αμνιο θα ξεκινουσε yoga για εγκυους αλλα με καποια που να ξερει. Οποτε η επομενη αποστολη ηταν να βρουμε μια καλη δασκαλα για κατι τετοιο.

ouf.....yes....ouf....yes!

αμνιοπαρακεντηση-αγχος και φοβος παλι!

Και περασαν οι μερες...και αλλαζαμε διαθεσεις. Εγω εκανα "ερευνα¨για την αμνιοπαρακεντηση να βρω ποιος ειναι ο καλυτερος σε αυτο. Διαβασα φορουμ μαμαδων, διαβασα γυναικολογικες ερευνες, ποσοστα, στατιστικες...ναι ειχα αγχος γιατι στην αμνιοπαρακεντηση εχεις 1% ποσοστο αποβολης του εμβρυου λενε...

Και μεσα σου λες...ρε γαμωτο εχουν περασει τοσες εβδομαδες και κοιτα που αρχιζει και σου αρεσει ολο αυτο, γιατι να υπαρχει αυτη η εξεταση που ρισκαρεις-λιγο μεν- αλλα ρισκαρεις το ονειρακι σου.. Δεν ξερω.

Επρεπε ετσι κι αλλιως να κανουμε την αυχενικη διαφανεια. Μεσω αυτης βλεπεις αν υπαρχει περιπτωση να εχεις καποια ανωμαλια στο εμβρυο και τις πιθανοτητες για συνδρομο down σε σχεση με την εξεταση και την ηλικια σου.

Την καναμε και ολα ηταν καλα με την εξεταση αλλα και τα ποσοστα που βγηκαν δεν ελεγαν κατι φοβερο...1 πιθανοτητα στα 450 και κατι τετοια...το συζητησαμε και με τη γιατρο μας και επειδη μας εβλεπε οτι θα ηταν κατι που θα μας αγχωνει γενικα ας την κανουμε την αμνιο να ηρεμησουμε.

αν υπαρχει πιθανοτητα να κανεις αμνιο και να χασεις το εμβρυο και πιθανοτητα να μην κανεις και να φερεις στον κοσμο ενα παιδι με προβλημα τοτε προτιμησαμε να κανουμε την αμνιο και να βρουμε ενα καλο και εμπειρο γιατρο για να μην ειμαστε 9 μηνες και αναρωτιομαστε τι θα βγει.

Επισης για οσες με διαβαζετε η αμνιο ειναι μια ακριβη εξεταση αν γινει σε ιδιωτικο εμπειρο γιατρο και κοστιζει γυρω στα 500-700 ευρω αλλα οταν ειναι για το μωρακι σου νομιζω σκεφτεσαι το καλυτερο.

Ηταν αποκριες και καθαρα δευτερα. αποφασισαμε να το γλεντησουμε και να περασουμε ομορφα με τις φιλες μας. Ντυθηκαμε μασκαραδες και οτι μας κατεβηκε και περασαμε ομορφα. Βγηκαμε να φαμε. Ειχαμε αποφασισει και κλεισει ραντεβου να κανουμε την αμνιο την απομενη της καθαρας Δευτερας, ημερα Τριτη και ωρα 4.
Εγω ηδη δεν ενιωθα καλα. Σαν να ημουν αρρωστη. Με πονουσε ολο το σωμα και το βραδυ ανεβασα πυρετο.Τι περιεργο μια μερα πριν παμε να γινω ετσι...

Για να γνωριζετε χωρις να κανω διαφημιση γιατι δεν τους ξερω η με ξερουν ο καλυτερος γιατρος που συστηνω για την αυχενικη (και β επιπεδου) ειναι ο Πλουταρχος Κουρτης και για αμνιοπαρακεντηση ο Μαλιγιαννης στο Κολωνακι.

Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα και την επομενη μερα το πρωι ημουν χειροτερα. Ο καιρος ηταν απο τους χειροτερους μες στην καταιγιδα κι εγω ουτε να οδηγησω μπορουσα για να την παω, ουτε και να παμε με τα ποδια....
αποφασισαμε ραδιο ταξι να ειμαστε ησυχες.

Στο γραφειο αυτο περιμεναμε γυρω στις 2 ωρες! ειχε τοσο κοσμο και ολα παιρνανε τοσο χρονο που τιποτα δεν λειτουργουσε πολυ σωστα. Εγω να νιωθω χαλια αλλα να μην το δειχνω εκει μεσα και να κοιταζομαστε. Πιο περα μια κοπελα μολις ειχε μαθει κατι ασχημο μαλλον και εκλαιγε..εχω την εντυπωση οτι κατι ειχε το εμβρυο της και επρεπε να το ριξει. Μια αλλη κυρια που τη ρωτησα μου ειπε να μην ανυσηχω με αυτον το γιατρο.

Ηρθε η σειρα μας. Μπηκαμε μεσα μαζι. Αρχικα ειδαμε το μωρακι με τον υπερηχο..για να δει ο γιατρος που βρισκεται. Της γεμισανε την κοιλια με betadine για τυχον μολυνση και εβγαλε μια τεραστια βελονα...ειλικρινα πολυ μεγαλη και της τρυπησε την κοιλια για να παρει αμνιακο υγρο.

Ολη αυτη την ωρα που τρυπουσε την κοιλια παρακολουθουσε και που ειναι το εμβρυο ωστε να μη γινει καμια στραβη. Οταν τελειωσε της ειπε οτι ειναι πολυ καλο σημασι που το υγο αυτο που πηρε δεν ειχε μεσα αιμα οπoτε μειωνονται και οι πιθανοτητες αποβολης ακομα περισσοτερο.

Μετα πηγαμε σε ενα δωματιο να καθησει ηρεμη και ξαπλωμενη για 40 λεπτα περιπου γιατι δεν κανει να φυγεις αμεσως και να κουνιεσαι! Αυστηρες οδηγιες για 5 μερες χαλαρα σπιτι καναπες και αποφυγη σκαλοπατιων. Ολα πολυ ηρεμα. ΕΙδικα τα πρωτα 2 24ωρα ειναι κρισιμα.

Εννοιειται πηγαμε σπιτι, εγω χαλια αρρωστη και η φιλη μου καναπε. Παραγγειλαμε ιαπωνεζικο που τελιωσε το μαρτυριο και χαλαρα περιμεναμε να περασει κι αυτη η μερα. Την ρωτησα αν πονεσε και μου ειπε λιγο πονεσε την ωρα που επαιρνε η βελονα το υγρο. Πηραμε και καποια ομοιοπαθητικα που μας ειχε δωσει η γυναικολογος μας για να μην παρει φαρμακα και αντιβιωση που συνηθως δινουν μετα απο αυτο.

μια δυσκολη μερα ειχε τελειωσει. Οι επομενες θα λεγανε ακομα πιο πολλα και οι εξετασεις και τα αποτελεσματα επισης.