Πασχα και μπαμπαδες!

Ειχαμε αποφασισει πως μετα την αμνιοπαρακεντηση θα το λεγαμε σε ολους της οικογενειας μας. Εμενα η μαμα μου το ηξερε, το ειχα πει ηδη στον αδερφο μου πριν απο την αμνιο οποτε εμενε ο μπαμπας μου. Της φιλης μου , η μητερα της δεν ζει, οποτε , εμενε ο μπαμπας της.

Με τον μπαμπα μου το εκανα πολυ γρηγορα και αποφασιστικα χωρις να του δωσω και πολλα περιθωρια συζητησης...Επελεξα και τη μεθοδο του τηλεφωνου για αρχη και μετα αν ηθελε θα το συζητουσαμε.
"Ελα μπαμπα...θελω να σου πω κατι σημαντικο το οποιο ξερουν ολοι αλλα μενεις εσυ να το μαθεις μονο...! " (καπως ασχημα το ξεκινησα...)

Του λεω λοιπον " η ..... ειναι εγκυος" και δεν ξερω αν το καταλαβαινεις αλλα αυτο το παιδι θα το μεγαλωσουμε μαζι και θα ειμαι κι εγω η μαμα του...

Ηταν πολυ ανετος η το επαιζε ανετος και μοντερνος δεν ξερω...το μονο που με ρωτησε και που ειναι και το πιο λογικο.."πως εμεινε εγκυος"
Μετα του εξηγησα ολη τη διαδικασια, οτι ο δοτης επιλεξαμε να μου μοιαζει ..κλπκλπ....


Κλεινοντας το τηλεφωνο μου φανηκε πολυ περιεργο ποσο ανετα το πηρε και δεν με ρωτησε και παρα πολλα. Αντιθετα μου ειπε οτι τα παιδια μοιαζουν και με αυτον που συμβιωνουν οποτε σιγουρα θα παρει και καποια στοιχεια απο μενα.

Μου εφυγε ενα πολυ μεγαλο βαρος και πολυ συντομα και εντελως τυχαια ενω τρωγαμε μια μεραμ ε τη φιλη μου καπου ηρθε και μας βρηκε και ολοι μαζι πηγαμε στην ξαδερφη μου να μας δωσει κατι ρουχα εγκυμοσυνης...ο μπαμπας μου στη διαδρομη που οδηγουσε και μας πηγαινε , ηταν πολυ προσεχτικος με λακουβες και η εγκυος καθοτανε και μπροστα! Παρόλα αυτα δεν ειπαμε τιποτα για το θεμα και ουτε κοιταζε την κοιλιτσα...σαν να ντρεποτανε...ποιος ξερει.

Μετα μας εμενε ο αλλος μπαμπας...εκει θα πηγαιναμε το Πασχα στο εξοχικο στην αιγινα οπου ειχαμε ψιλιαστει οτι καποιος του το ειχε σφυριξει αλλα κι αυτος δεν ελεγε κατι. Ενα χρονο πριν ειχε δημιουργηθει ενα θεμα μαζι του και οταν του ειχε αναφερει η φιλη μου οτι σκοπευει να γινει μαμα ειχε γινει εξαλλος. Μετα απο αυτο καθησαμε και του εγραψε η φιλη μου( το γραψαμε μαζι) ενα email γραμμα εξηγοντας του ποσο σημαντικο ειναι αυτο για τη φιλη μου, πως το βλεπει ολο αυτο, την αναγκη της δημιουργιας της αυτης, και λυσεις για το τι θα λεει στον κοσμο για τον πατερα του παιδιου που δεν υπαρχει σε περιπτωση που αυτο ειναι το ολο προβλημα...μετα το γραμμα αυτο δεν υπηρχε απαντηση αλλα εκεινος τελικα μεσα του το επεξεργαζοταν...και σιγουρα το ειχε δεσει οτι θα συμβει και δεν μπορει να το σταματησει αλλα το μονο που θα μπορουσε να κανει θα ηταν να αποφασισει αν θελει η οχι να ειναι διπλα στην κορη του σε ολο αυτο...

Πηγαμε στην Αιγινα...μας περιμενε στο λιμανι (ποτε παλια δεν το ειχε κανει) και οταν την ειδε την αγκαλιασε και της επιασε την κοιλιτσα...μετα στο σπιτι το συζητησαμε ...ολη τη διαδικασια, πως ειναι ο δοτης, του δειξαμε υπερηχους με το ποδαρακι του,,και βεβαια οταν εμαθε οτι ειναι και αγορι ακομα καλυτερα για εκεινον...χαρηκε διπλα!

Το Πασχα μας ηταν πανεμορφο, οικογενειακο, με φιλους που βλεπανε η φιλη μου και της ευχοντουσαν τα καλυτερα...κανεις ουτε μια στιγμη δεν ρωτησε για τον πατερα (οι ανθρωποι ηταν διακριτικοι) και εμεις δεν χρειαστηκε να το αναφερουμε. Στους φιλους του πατερα της εγω δεν ηθελα να ανακατευομαι πολυ σαν συντροφος γιατι δεν εχει και σημασια σε ολους αυτους. Κρατουσα καποια αποσταση. Σε αλλους πιο της ηλικιας μας το ειπαμε κανονικα, και εδειχναν ολοι να θαυμαζουν και να στηριζουν την επιλογη μας αυτη.

Ειναι δυσκολο το κομματι του να λες και να εξηγεις. Αλλα επειδη ξερουμε καλα τι εχουμε επιλεξει, και ποσο δυσκολο θα ειναι στην κοινωνια αυτη για οσο ειναι, θελουμε να εξηγουμε και να μιλαμε και να συζηταμε γιατι ειναι σημαντικο να δειχνουμε οτι υπαρχουμε , οτι ολο αυτο δεν ειναι μια ιστορια επιστημονικης φαντασιας αλλα η αληθεια μας. Κ επειδη δεν ντρεπομαστε και αυτα θελουμε να περασουμε και στο παιδι πρεπει να μιλαμε για το πως νιωθουμε. Ειμαι σιγουρη πως οταν εξηγεις κατι σε καποιον  μονο με τη λογικη δεν ειναι ο καταλληλος τροπος παντα...το συναισθημα αγγιζει, μαλακωνει , κατανοειται καλυτερα...
Δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα να εχεις την οικογενεια σου σε ολο αυτο αν οχι απο διπλα, ενημερη γι αυτο που κανεις...να μην υπαρχουν πια μυστικα γιατι οταν κανεις το παιδι αυτο (που τοσο εψαξες και αναζητησες) δεν θελεις πιστεψτε με να εχεις κανενα μυστικο- θελεις να φωναξεις δυνατα οτι κανεις το παιδι αυτο και εισαι περηφανη!
και θελεις και ισως και να φοβασαι οταν ερθει η μερα που το παιδι θα σε ρωτησει να μπορεις να του πεις περηφανα την ιστορια του και την αληθεια σου.