Tο μωρο μας ειναι 5 μηνων ηδη. Ειναι ενας κοσμος τοσο παραξενα ενδιαφερον γιατι ποτε δεν εχω ερθει τοσο κοντα στη δημιουργια και την εξελιξη οσο τωρα.
Ο μικρος Απολωνας με ενα λ και 2 μαμαδες! Αυτο ειναι το μοναδικο στοιχειο που αποκαλυπτω στο μπλογκ αυτο γιατι η ενεργεια που εχει το ονομα αυτο για μενα ειναι μοναδικη..
Παρατηρω λοιπον πολυ την εξελιγη και αναπτυξη του...τωρα παρατηρει κι αυτος αλλα με διαφορετικο τροπο απο πριν...επεξεργαζεται τωρα..κινειται...γελαει..κι αυτο το γελιο σου εξαφανιζει οποια σκοτουρα μπορει να εχεις..
Ο μικρος Απολωνας ειναι ενα ονειρο που εγινε πραγματικοτητα και η αληθεια ειναι οτι εχουμε ακουσει πολλα "μπραβο" απο ανθρωπους που μαθανε για εμας και το μωρο μας. Μας βγαλανε το καπελλο και μας θαυμαζουμε οπως λενε γι αυτο που καναμε γιατι θελει κοτσια...ετσι λενε αυτοι. Εγω θα πω "θεληση θελει" και τιποτα αλλο.
Θα ηθελα να πω ομως και κατι...σε οσες απο εσας εχετε σκεφτει να κανετε ενα μωρο με τη συντροφο σας. Θελει μεγαλη προσοχη γιατι αν το κανετε και πιστευετε οτι αυτο θα σας φερει κοντα τοτε να μην το κανετε καθολου...αν δεν ειστε απο πριν κοντα, πολυ κοντα ομως...δεν θα επιβιωσετε.
Το μωρο ειναι ενα ονειρο οπως ειπα αλλα παιρνει ολο , μα ολο, το χρονο σας και δε μενει για εσας κ τη σχεση τιποτα στην αρχη. Ετσι το βιωνω εγω και πολλοι αλλοι ου γνωριζω. Θελει πολλη υπομονη και κατανοηση και εμπιστοσυνη σε αυτο που εχεις με τον αλλον για να μην σκασει το ονειρο σαν καρπουζι...και το κοιτας με απορια..
Ενα μωρο ενωνει ,ενα μωρο χωριζει..ενα μωρο αγχωνει ενα μωρο θεριζει...αλλα αξιζει...at the end of the day...
Αλλαζουν πολλα στη ζωη σου. Εμενα αλλαξαν, κι αλλαζουν..κ εγω αλλαζω μεσα στις αλλαγες μου. Κυριος οδηγος των αλλαγων μου ειναι ο γιος μου, αυτος οδηγει και μας παει..προσπαθω να απολαμβανω τις διαδρομες αυτες που με οδηγει..και αν δεν ξερει να ειμαι εκει να του δειξω. Τον λατρευω ηδη..και αγαω την οικογενεια μου αλλα θελει πολλη προσπαθεια η σχεση.
Ειναι λουλουδι...ζωντανος οργανισμος που θελει καθημερινο ποτισμα αλλιως χαθηκε με τις ριζες του. Ανανεωση θελει...και ειδικα εμεις που ειμαστε οι απο διπλα...δεν εχουμε για αρκετο καιρο την προσοχη που ειχαμε με τον τροπο που την ειχαμε..ολα αυτα ειναι σημεια κομβικα που θελουν προσοχη.
Τωρα σας φαινονται ισως μακρινα. Δεν ειναι ομως. Οι 5 μηνες περνανε τοσο γρηγορα αλλα και τοσο αργα μαζι..Σημερα τον κοιταξα και προσεξα οτι μεγαλωσε αποτομα ενω τον κοιταω καθε μερα...και ερχεται μια μερα που λες.."μεγαλωσε αυτος" και χαμογελας.!
Ξυπνας το πρωι και ολα α αγχη και οι καταθλιψεις εξαφανιζονται με το χαμογελο του...η πιο ομορφη καλημερα...τα πιο ομορφα χειλακια και μυρωδιες που τις ρουφας σαν να μην υπαρχει αυριο...ειναι η δοση σου αγαπης!
θελω να πω σε εσας που το σκεφτεστε εκει εξω...μην το πολυσκεφτεστε. αν ξερετε οτι η συντροφος σας (αν υπαρχει) ειναι συντροφος ζωης τοτε απλα καντε το...και ολα τα ομορφα θα ερθουν! και οπως σας λεω παντα...να ειστε περηφανες γι αυτο που θα κανετε και θα σας βγαλουν ολοι το καπελο αντι να κρυβεστε και να ντρεπεστε γι αυτο που κανατε.
καληνυχτα σε ολες εκει εξω και καλη μας χρονια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου