Eχω καιρο να γραψω και σας ειχα ολες στο μυαλο μου παρολο που δεν σας γνωριζω. Παιρνω ομως mail σας και με εχει συγκινισει ιδιαιτερα με ποση αφοσιωση και χαρα με διαβαζετε...σαν να παρακολουθειτε την ταινια της ζωης μου και εχει καθυστερησει καποιο επεισοδιο...εδω ειμαι λοιπον και συνεχιζω να εξιστορω τα γεγονοτα της διαδρομης δυο μαμαδων στην Ελλαδα.
Ειχε περασει καποιος καιρος και πλησιαζαν και τα χριστουγεννα, γιορτες, οικογενειες, πρωτοχρονιες και τι θα κανουμε...Πριν απο ολα αυτα ομως ειχαμε μια ομορφη επισκεψη απο την κολλητη μου στο σπιτι μας η οποια ηρθε με λουλουδια για την μελλουσα μαμα και ολο χαρα. Η συντροφος μου απο την προηγουμενη μερα ειχε προσεξει οτι εβγαζε καποιες κηλιδες αιμα και το ιδιο συνεχιζε να γινετε και την επομενη μερα. Εκει οπως καθομασταν λοιπον μας το πεταει κι αυτο και νευριασμενη και περισσοτερο αγχωμενη εγω παιρνω τη γιατρο τηλεφωνο. "Να μεινει ξαπλα συνεχεια και ουτε καν να σηκωθει αυστηρα"
Γιναμε ασπρες σαν το πανι. Ειχε κουραστει απο την προηγουμενη μερα που ειχαμε ξενυχτισει σε ενα σπιτι, το πρωι εκανε περπατημα στο διαδρομο και τωρα αυτο...αλλα ελα που μπορει σε μενα να ακουγεται ευκολη μια τετοια εντολη απο το γιατρο αλλα για την συντροφο μου ηταν οτι χειροτερο να μενει ακινητη.
Δεν την ειχα ξαναδει ομως πιο φοβισμενη..και εγω και εκεινη και η κολλητη μου που ηρθε επισκεψη.
Εφυγα με την κολλητη μου να παμε να φερουμε φαγητο και την αφησαμε στον καναπε ξαπλα. Συζητουσαμε ποσο σοβαρο ειναι αυτο, γιατι τελικα οπως σας εχω ξαναπει δεν ειναι μονο να πιασει και να μεινεις εγκυος ειναι να δεσει το ολο πραγμα και το πρωτο τριμηνο ειναι το πιο αγχωτικο απο ολα. Υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα αποβολης αν αρχισεις να βλεπεις αιμα για καιρο και να αυξανεται η ποσοτητα αλλα η αληθεια ειναι οτι συμβαινει κιολας συχνα..οποτε για να εισαι σιγουρος και προστατευμενος καθεσαι και παιζεις αγαλματακια ακουνητα.
Αμιλητες και αγελαστες ειμασταν σιγουρα και πολυ αγχωμενες.
Μπηκαμε σε ιντερνετ γραφαμε σε φορουμ, ρωτουσαμε απο δω κι απο εκει, δεν ειχαμε παρει καμμια αλλη φιλη να πουμε κατι..δεν κανονιζαμε καν για πρωτοχρονια. Περιμεναμε πως και πως το ραντεβου στη γιατρο μας να δουμε τι γινεται.
Περασαν περιπου 5 μερες και η αληθεια ειναι οτι ηταν συνεχεια σε εναν καναπε και ειχε ηρεμησει πολυ παραπανω απο το κανονικο της. Ηταν σαν κατι να εγινε για να νιωσει και να συνειδητοποιησει αυτο που ειχε μεσα της, την φροντιδα που χρειαζεται και την ηρεμια...γιατι οπως και να το κανουμε δεν ειναι τα πραγματα οπως ηταν πριν.
Δεν ειχα δει ποτε τη συντροφο μου τοσο ασπρη σαν το πανι και αληθινα φοβισμενη. Ενιωσα για λιγο γονιος και μεγαλη ευθυνη.
Μια μερα πριν παμε στη γιατρο, το αιμα υπηρχε ακομα λιγο, σκεφτομασταν και οι δυο οτι μπορει και να εχουν τελειωσει ολα. Της λεω τι θα κανουμε? Μου απανταει θα ξαναδοκιμασουμε απο την αρχη.
Με το που το ακουσα αυτο με επιασε μια απογοητευση γιατι εχεις παρει μια μεγαλη χαρα και δε σου παει με τιποτα να γυρισεις πισω.
Τωρα το ειχα γευτει και ηταν ωραιο. Δεν το εδινα πισω με τιποτα.
Ειχε περασει καποιος καιρος και πλησιαζαν και τα χριστουγεννα, γιορτες, οικογενειες, πρωτοχρονιες και τι θα κανουμε...Πριν απο ολα αυτα ομως ειχαμε μια ομορφη επισκεψη απο την κολλητη μου στο σπιτι μας η οποια ηρθε με λουλουδια για την μελλουσα μαμα και ολο χαρα. Η συντροφος μου απο την προηγουμενη μερα ειχε προσεξει οτι εβγαζε καποιες κηλιδες αιμα και το ιδιο συνεχιζε να γινετε και την επομενη μερα. Εκει οπως καθομασταν λοιπον μας το πεταει κι αυτο και νευριασμενη και περισσοτερο αγχωμενη εγω παιρνω τη γιατρο τηλεφωνο. "Να μεινει ξαπλα συνεχεια και ουτε καν να σηκωθει αυστηρα"
Γιναμε ασπρες σαν το πανι. Ειχε κουραστει απο την προηγουμενη μερα που ειχαμε ξενυχτισει σε ενα σπιτι, το πρωι εκανε περπατημα στο διαδρομο και τωρα αυτο...αλλα ελα που μπορει σε μενα να ακουγεται ευκολη μια τετοια εντολη απο το γιατρο αλλα για την συντροφο μου ηταν οτι χειροτερο να μενει ακινητη.
Δεν την ειχα ξαναδει ομως πιο φοβισμενη..και εγω και εκεινη και η κολλητη μου που ηρθε επισκεψη.
Εφυγα με την κολλητη μου να παμε να φερουμε φαγητο και την αφησαμε στον καναπε ξαπλα. Συζητουσαμε ποσο σοβαρο ειναι αυτο, γιατι τελικα οπως σας εχω ξαναπει δεν ειναι μονο να πιασει και να μεινεις εγκυος ειναι να δεσει το ολο πραγμα και το πρωτο τριμηνο ειναι το πιο αγχωτικο απο ολα. Υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα αποβολης αν αρχισεις να βλεπεις αιμα για καιρο και να αυξανεται η ποσοτητα αλλα η αληθεια ειναι οτι συμβαινει κιολας συχνα..οποτε για να εισαι σιγουρος και προστατευμενος καθεσαι και παιζεις αγαλματακια ακουνητα.
Αμιλητες και αγελαστες ειμασταν σιγουρα και πολυ αγχωμενες.
Μπηκαμε σε ιντερνετ γραφαμε σε φορουμ, ρωτουσαμε απο δω κι απο εκει, δεν ειχαμε παρει καμμια αλλη φιλη να πουμε κατι..δεν κανονιζαμε καν για πρωτοχρονια. Περιμεναμε πως και πως το ραντεβου στη γιατρο μας να δουμε τι γινεται.
Περασαν περιπου 5 μερες και η αληθεια ειναι οτι ηταν συνεχεια σε εναν καναπε και ειχε ηρεμησει πολυ παραπανω απο το κανονικο της. Ηταν σαν κατι να εγινε για να νιωσει και να συνειδητοποιησει αυτο που ειχε μεσα της, την φροντιδα που χρειαζεται και την ηρεμια...γιατι οπως και να το κανουμε δεν ειναι τα πραγματα οπως ηταν πριν.
Δεν ειχα δει ποτε τη συντροφο μου τοσο ασπρη σαν το πανι και αληθινα φοβισμενη. Ενιωσα για λιγο γονιος και μεγαλη ευθυνη.
Μια μερα πριν παμε στη γιατρο, το αιμα υπηρχε ακομα λιγο, σκεφτομασταν και οι δυο οτι μπορει και να εχουν τελειωσει ολα. Της λεω τι θα κανουμε? Μου απανταει θα ξαναδοκιμασουμε απο την αρχη.
Με το που το ακουσα αυτο με επιασε μια απογοητευση γιατι εχεις παρει μια μεγαλη χαρα και δε σου παει με τιποτα να γυρισεις πισω.
Τωρα το ειχα γευτει και ηταν ωραιο. Δεν το εδινα πισω με τιποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου