14 μηνων αντρας!

To σαλονι γεματο τουβλακια και πολυχρωμα παιχνιδια. Η ζωη μου εχει αλλαξει ριζικα και εχει παρει το χρωμα του ουρανιου τοξου.
Τον αγαπω οσο δεν εχω αγαπησει τιποτα στον κοσμο αυτον ακομα κι αν δεν τον εχω γεννησει, τον ζω και τον μεγαλωνο απο σπορακι...

Τα συναισθηματα ειναι καθαρτικα οταν τον αντικρυζω μετα απο οποιαδηποτε στιγμη της μερας. Μοιαζει σαν να βλεπω τον ηλιο.

Το αγγιγμα του πολλες φορες που με κραταει απο το χερι ειναι τοσο διαφορετικο απο οποιοδηποτε αγγιγμα μεχρι τωρα. Δεν μπορω να διανοηθω τη ζωη μου χωρις την παρουσια του και ηδη εχει το δικο του λογο σε ολα αυτα...

Περπατησε πια και ειναι ελευθερος! ανακαλυπτει, εξερευνει, καπακια, μπαλες, πηρουνια, νερα...πρωτογνωρα και ταυτοχρονα συναρπαστικα.

14μηνων και κατι ειναι τωρα και καποιες φορες θα ηθελα να πατησω παυση σε στιγμες γιατι αναγωνριζω ποσο γρηγορα περνανε...ειναι τοσο ομορφη η ηλικια αυτη..
 πηγαμε στη Γλυφαδα οι 3 μας και οτυ πηραμε τα πρωτα του παπουτσακια..παντου τα θελει να τα φοραει και μας τα ειχνει να μην τα ξεχασουμε

του μιλαω ισπανικα συνεχεια και καταλαβαινει τα παντα.τωρα περναμε τη φαση και το κολημα με τα ζωακια και καθε μερα μελεταμε το ιδιο βιβλιο της φαρμας και κανουμε ολους τους ηχους.

απεξω στην πραγαμτικη ζωη γινεται ο χαμος, κρισεις, ανεργια, αυτοκτονιες.
και ενα μικρο πλασματακι οτι και να συμβαινει εκει εξω ειναι εδω και μεγαλωνει! γελαει συνεχεια , το μονο που θελει ειναι αγαπη και τις μαμαδες του.

ενα μικρο σημειωμα συναισθηματος απο εμενα για εσας και τη στιγμη αυτη που τα ενιωσα τοσο εντονα που επρεπε  να σας τα πω...

ειμαι εδω και συνεχιζω.

να ειστε καλα!

καλοκαιρι και σκεψεις...

Βρισκομαστε Αμερικη..ναι ταξιδεψαμε με τον Α. να δουμε τους συγγενεις μου εδω και να γνωριστουνε...εδω εχω ξαδερφια, μαμα και μια γιαγιά 91 χρονων η οποια χωρις πολλα πολλα, λεγοντας της απλα οτι μεγαλωνουμε μαζι αυτο το μωρο, καταλαβε και τον αποδεχτηκε λες και τον γεννησα εγω..
Μαλιστα εχει αρχισει και μου μοιαζει αρκετα γιατι εχουμε τα ιδια χρωματα οποτε πολλοι μπερδευονται κιολας...

Ηθελα να σας πω οτι πριν φυγω για αμερικη πηρα την αποφαση να κρατησω το ιδιο σπερμα(8 δοσεις) απο την τραπεζα για να υπαρχει διαθεσιμος ο ιδιος δοτης και ετσι ο Α. να έχει αδερφακι που να ειναι κατα το ημισι με τα ιδια γονιδια...
ναι αν το γεννησω εγω...που πρεπει να το αποφασισω αλλα ακομα νιωθω οτι δε θελω να μπω στη διαδικασια αυτη αλλα να χαρω το μεγαλωμα του, και μετα σε κανα δυο χρονια ισως...να αποκτησει το αδερφακι του...

ειναι κ αυτο ενα ολοκληρο νεο κεφαλαιο το οποιο για την ωρα το αφηνουμε σε ενα συρταρι το οποιο θα κλεισουμε κ θα το ανοιξουμε παλι σε καποιο καιρο...αλλα η σκεψη υπαρχει , το σπερμα επισης...εχουμε 8 ευκαιριες...και θα δειξει!

Αυτη τη στιγμη που σας γραφω η οικογενειουλα μου κοιμαται, και αυτο το μηνα που ειναι εδω αμερικη με τα ξαδερφια του εχω δει το μεγαλωμα του να ειναι τεραστιο...
Με τα 2 του δοντακια τρωει τα φαγητα μας..., πιανεται απο παντου κ περπαταει κανοντας δειλα δειλα καποια βηματακια αλλα οταν το συνησειτοποιει πεφτει...και γελαει...αλλα ειναι κοντα στο να περπατησει...πολυ κοντα.

Εχει χιουμορ κ γελαει ..με κανει και γελαω πολυ...και εχει κατι το τοσο μαγικο η αγκαλια του που οταν τον παιρνω αγκαλιτσα ολα περνανε...ειναι τοσο ανακουφιστικη. Η μυρωδια του επισης, ο ηχος του, η αισθηση του να ειναι διπλα σου και απλα να παιζει...
Αντιμιλαει με ηχους, θελει το δικο του, εχει αποψη, αντιστεκεται και πολλεσ φορες ειναι τοσο γκρινιαρης που δεν αντεχεις αλλα μετα το επομενο δευτερολεπτο αντεχεις ακομα αλλα τοσα γιατι κοιτας τα ματια του που σου γελανε και απλα δεν γινεται...

τον αγαπω τοσο πολυ που ακομα κι αυτο ειναι λιγο...
εΙΝαι πανεμορφο να παρατηρεις το μεγαλωμα αυτο, κ οσο το παρατηρεις μνημες αναδυονται απο δικα σου βιωματα, θυμασει τη μαμα σου, το μεγαλωμα σου και περνας στιγμες ρωτοντας για το πως ησουν μικρη...

ειναι τοσο σημαντικα αυτα τα χρονια της παιδικης ανεμελιας...
καθομαι και φτιαχνω καστρα παλι, με κουβαδακι και αμμο και φερνω νερο να γεμισουμε την πισινα που φτιαξαμε, και τα διαλυει και παλι απο την αρχη...λερωνομαι, δοκιμαζω, γευομαι, παιζω, και θελω να ειμαι μερος απο ολο αυτο το σημαντικο κομματι της ζωης του με ολη μου την ψυχη.

δε θα χασω λεπτο!

Μια βαφτιση, 2 μαμαδες κ ενας παπάς.

Μετα απο μια βαφτιση...μα τι περιεργη βαφτιση....περιεργη με την εννοια οτι ηταν μια καθαρα gay βαφτιση και ο κοσμος ολος ηταν τοσο ανετος γιατι πιστευω οτι το ολο θεμα ξεκιναει απο εμας τις ιδιες!

Καλεσαμε δικους μας φιλους, φιλους γονιων μου, γονιων της και καποιους που προεκυψαν...δεν χρειαστηκε να πουμε η να δειξουμε η να δηλωσουμε κατι. Σε ολη τη διαδικασια της βαφτισης, στη θεση των γονεων οπου βαφτιζετε το μωρο ημουνα εγω και η φιλη μου. ΣΕ ΟΛΗ!

Τον ειχα στην αγκαλια μου, της τον εδινα..μου τον εδινε...ο παπας θεός, ο οποιος ηταν μια χαρα ανετος με εμας και στο τελος μαλιστα ζητησε οποια απο τις δυο θελει να υπογραψει τα χαρτια του...μοιαζαν ολα για μενα σαν ονειρο...ενοιωθα οτι ολα ηταν φυσιολογικα!

Τι περιεργο να χαιρεσαι με κατι τοσο απλο γιατι τοσο απλα κανεις δε σε εκρινε και ολα ηταν οπως θα επρεπε να ειναι για μια οικογενεια που κανει κατι για το μωρακι της...

Η βαφτιση αυτη ηταν και την νιωσαμε επισης σαν γαμος...συμβολικα η ενωση της οικογενειας, συγγενεις, φιλοι , αγαπημενοι ολοι μαζι σε εναν πανεμορφο χωρο που θυμιζε αληθεια και ελευθερια σε ολα τα επιπεδα..

Περασα ομορφα γιατη ημουν ο εαυτος μου. Κ αυτο θελω να σας συμβουλεψω οσες με διαβαζετε...να ειστε ο εαυτος σας σε ολο αυτο το ταξιδι γιατι μονο αυτο θα σας δινει δυναμη να συνεχιζεται και να μη σας νοιαζει το παραμικρο προκειμενου να φτασετε το ονειρο σας.
Ο εαυτος σας ακομα κ αν αυτο ενοχλει....κανεις δε θα μας πει πως κ με πιο τροπο θα ζησουμε. Εχω καταλαβει οτι θελω να χαρισψ στο παιδι μου οτι καλυτεορ εχω και σε αυτο τιποτα δε θα σταεθι εμποδιο.


θα παρατηρησετε οτι με το που θα εχετε το μωρο στα χερια σας, αυτο και μονο θα ειναι το κινητρο για να επιδιωκετε την αληθεια για το ποια ειστε. Κατι αλλαζει...δεν γραφεται αυτο που λεω...θα το νιωσετε.

Αυτο που ξερω ειναι οτι μεχρι τωρα σε ολα μου τα βηματα δεν εχω νιωσει απο πουθενα κατι αρνητικο για την επιλογη μου...εκτος κ αν πλεον εχω τα ματια μου κλειστα προς τετοια θεματα γιατι κοιταω ενα ηλιο: τον γιο μου!

η γιορτη των μητερων!

το να εισαι μαμα...δεν το καταλαβαινεις τελικα μεχρι να ερθουν και καποια δυσκολα..γιατι ωραια οταν ειναι ενα μωρακι να το καθαριζεις , να το ταιζεις και να το πας βολτα...οταν ομως ο γιος μας εκανε μια μερα σχεδον 40 πυρετο...ηταν αδυναμος στην αγκαλια μου και βογγουσε..εστω και για μια μερα...δεν κοιμασαι ολη νυχτα και υπαρχεις διπλα του για να υπαρχει και να ειναι καλα...εκει ενιωσα εγω οτι ειμαι μαμα του περισσοτερο απο καθε αλλη μερα μεσα σε 9 μηνες.

Σημερα ειναι 9 μηνων και 4 ημερων...οσο ηταν και στην κοιλια της μαμας του..σημερα γιορταζουμε και λιγοι μας ειπαν "χρονια πολλα"..αλλα οχι και κανενας..οποτε κατι ειναι κι αυτο. Στις 27 Μαιου εχουμε την βαφτιση του την οποια αποφασισουμε να κανουμε σαν να ειναι παρτυ μας...και στην ουσια σαν να ειναι ο γαμος μας...οποιος ξερει ξερει!

Ακομα κι ο παπας που βρηκαμε, πολυ απλα του ειπαμε δεν υπαρχει μπαμπας ειναι δοτης, και αυτος-πολυ cool- νεος, μοντερνος, καμμια σχεση με τους παπαδες που γνωριζουμε μας εκανε να νιωσουμε πολυ τυχερες που τον ειχαμε βρει. Ειναι αυτο που ελεγα και παλια..οταν ειναι και θες κατι πολυ τοτε οι ανθρωποι που πρεπει να μαζευτουν γυρω σου για να συνβει αυτο το κατι θα βρεθουν ως δια μαγειας!

Αγαπω την παραξενη αυτη οικογενειουλα μου...που για μενα μονο παραξενη δεν ειναι. Αγαπω αυτο που εχουμε και αυτο που με μαχη θα φτιαξουμε για να ανοιξουμε στην ουσια τον δρομο και για αλλες μελλοντικες μαμαδες που θελουν να μεγαλωσουν ενα παιδι με την συντροφο τους.

Ειναι κριμα να ζουμε τοσο για τους αλλους που τελικα ποτε να μην εχουμε κανει τα ονειρα μας πραγαμτικοτητα. Ετσι δεν ζουμε αλλα προσποιουμαστε οτι ειμαστε αυτο που θελουν...
Μια ζωη την εχω και τη θελω με το γιο μου και τη γυναικα μου. ΤΕΛΟΣ

HAPPY MOTHERS DAY!

kαλη χρονια με ενα λ και 2 μαμαδες!

Tο μωρο  μας ειναι 5 μηνων ηδη. Ειναι ενας κοσμος τοσο παραξενα ενδιαφερον γιατι ποτε δεν εχω ερθει τοσο κοντα στη δημιουργια και την εξελιξη οσο τωρα.

Ο μικρος Απολωνας με ενα λ και 2 μαμαδες! Αυτο ειναι το μοναδικο στοιχειο που αποκαλυπτω στο μπλογκ αυτο γιατι η ενεργεια που εχει το ονομα αυτο για μενα ειναι μοναδικη..
Παρατηρω λοιπον πολυ την εξελιγη και αναπτυξη του...τωρα παρατηρει κι αυτος αλλα με διαφορετικο τροπο απο πριν...επεξεργαζεται τωρα..κινειται...γελαει..κι αυτο το γελιο σου εξαφανιζει οποια σκοτουρα μπορει να εχεις..

Ο μικρος Απολωνας ειναι ενα ονειρο που εγινε πραγματικοτητα και η αληθεια ειναι οτι εχουμε ακουσει πολλα "μπραβο" απο ανθρωπους που μαθανε για εμας και το μωρο μας. Μας βγαλανε το καπελλο και μας θαυμαζουμε οπως λενε γι αυτο που καναμε γιατι θελει κοτσια...ετσι λενε αυτοι. Εγω θα πω "θεληση θελει" και τιποτα αλλο.

Θα ηθελα να πω ομως και κατι...σε οσες απο εσας εχετε σκεφτει να κανετε ενα μωρο με τη συντροφο σας. Θελει μεγαλη προσοχη γιατι αν το κανετε και πιστευετε οτι αυτο θα σας φερει κοντα τοτε να μην το κανετε καθολου...αν δεν ειστε απο πριν κοντα, πολυ κοντα ομως...δεν θα επιβιωσετε.
Το μωρο ειναι ενα ονειρο οπως ειπα αλλα παιρνει ολο , μα ολο, το χρονο σας και δε μενει για εσας κ τη σχεση τιποτα στην αρχη. Ετσι το βιωνω εγω και πολλοι αλλοι ου γνωριζω. Θελει πολλη υπομονη και κατανοηση και εμπιστοσυνη σε αυτο που εχεις με τον αλλον για να μην σκασει το ονειρο σαν καρπουζι...και το κοιτας με απορια..

Ενα μωρο ενωνει ,ενα μωρο χωριζει..ενα μωρο αγχωνει ενα μωρο θεριζει...αλλα αξιζει...at the end of the day...

Αλλαζουν πολλα στη ζωη σου. Εμενα αλλαξαν, κι αλλαζουν..κ εγω αλλαζω μεσα στις αλλαγες μου. Κυριος οδηγος των αλλαγων μου ειναι ο γιος μου, αυτος οδηγει και μας παει..προσπαθω να απολαμβανω τις διαδρομες αυτες που με οδηγει..και αν δεν ξερει να ειμαι εκει να του δειξω.  Τον λατρευω ηδη..και αγαω την οικογενεια μου αλλα θελει πολλη προσπαθεια η σχεση.

Ειναι λουλουδι...ζωντανος οργανισμος που θελει καθημερινο ποτισμα αλλιως χαθηκε με τις ριζες του. Ανανεωση θελει...και ειδικα εμεις που ειμαστε οι απο διπλα...δεν εχουμε για αρκετο καιρο την προσοχη που ειχαμε με τον τροπο που την ειχαμε..ολα αυτα ειναι σημεια κομβικα που θελουν προσοχη.

Τωρα σας φαινονται ισως μακρινα. Δεν ειναι ομως. Οι 5 μηνες περνανε τοσο γρηγορα αλλα και τοσο αργα μαζι..Σημερα τον κοιταξα και προσεξα οτι μεγαλωσε αποτομα ενω τον κοιταω καθε μερα...και ερχεται μια μερα που λες.."μεγαλωσε αυτος" και χαμογελας.!

Ξυπνας το πρωι και ολα α αγχη και οι καταθλιψεις εξαφανιζονται με το χαμογελο του...η πιο ομορφη καλημερα...τα πιο ομορφα χειλακια και μυρωδιες που τις ρουφας σαν να μην υπαρχει αυριο...ειναι η δοση σου αγαπης!


θελω να πω σε εσας που το σκεφτεστε εκει εξω...μην το πολυσκεφτεστε. αν ξερετε οτι η συντροφος  σας (αν υπαρχει) ειναι συντροφος ζωης τοτε απλα καντε το...και ολα τα ομορφα θα ερθουν! και οπως σας λεω παντα...να ειστε περηφανες γι αυτο που θα κανετε και θα σας βγαλουν ολοι το καπελο αντι να κρυβεστε και να ντρεπεστε γι αυτο που κανατε.

καληνυχτα σε ολες εκει εξω και καλη μας χρονια!