Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

η δικη μου οικογενεια



Μπαινουμε στους 4 μηνες σε 6 μερες. Ο μικρουλης μας μεγαλωνει σε τεραστιους ρυθμους και πραγματικα τον κοιταζω και νοιωθω οτι καποιος μας τον αφησε να τον φροντισουμε και καποια στιγμη θα ερθει να τον παρει...μοιαζει ψεμμα..το ολο ταξιδι, η προσπαθεια, η αγωνια, η απογοητευση, το ξανασηκωμα...

Με εχουν παρει αρκετες αναγνωστριες του blog αυτου τηλεφωνο και εχω χαρει παρα πολυ γιατι αισθανομαι σαν να ανοιξαμε μια πορτα με ολο αυτο..
Κοριτσια που θελετε να το κανετε και φαινεται πολυ δυσκολο, ειλικρινα σας το λεω δεν ειναι! Μου αρεσει που μπορω να βοηθαω και να λυνω διαφορες αποριες, να σας συστηνω τη γυναικολογο μας, να σας δινω κουραγιο.

Πολλες ειναι οι στιγμες που τον κοιταζω και σκεφτομαι οτι ειναι πολυ τυχερος που εχει 2 μαμαδες. Εχει και παιρνει τοση αγαπη...ειμαστε εκει γι αυτον και πραγματικα βοηθαμε η μια την αλλη. Δεν εχω τιποτα εναντια στους μπαμπαδες, λατρευω τον δικο μου! απλα σε σχεση με αλλα ζευγαρια που βλεπω...δεν βοηθανε και πολυ, δεν το εχουν ή το εχουν μεχρι ένα βαθμο αλλα μεχρι εκει. Εμεις, χωρις να εχουμε ιδεα απο γονεικοτητα , ειμαστε γυναικες και εχουμε απλα αλλο τροπο. Δεν λεω καλυτερο απαραιτητα αλλα πιο φροντιστικο...ετσι τουλαχιστον αισθανομαι.

Εχουμε διαφορα θεματα σαν νεο ζευγαρι..μεχρι να βρουμε ισορροπιες...πολλοι απο τις οικογενειες μας ανακατευονται, συμβουλευουν και μας μπερδευουν ειτε αυτο ειναι ιατρικα θεματα, ειτε ειναι βαφτισεις, ειτε ειναι κατι που ακουσαν και μας το λενε... Ελα ομως που το καθε ενα απο αυτα ειναι ασχετο το ενα απο το αλλο, ελα ομως που εμεις δεν συμφωνουμε σε ολα..
Και εκει ερχεται η στιγμη που καταλαβαινεις οτι τωρα εχω την δικη μου οικογενεια την οποια οριζω εγω και η συντροφος μου.
Ερχεται αυτη η δυσκολη στιγμη οπου αποφασιζεις για τα καλα οτι δεν εισαι πια κορη αλλα μητερα. Αυτο δεν σημαινει οτι παυεις να αγαπας τη μητερα σου αλλα βαζεις ορια και παιρνεις αποφασεις για το καλο της δικης σου οικογενειας.

Οι αποφασεις σαν γονιος που καλεισαι να παρεις ειναι πολυ δυσκολες και δεν εχουν σχεση με τη ζωη μου πριν. Συνηδητοποιησα οτι μια δικη μου αποφαση και της συντροφου μου θα επηρεασει αμεσα τη ζωη του γιου μας για παντα, ειτε αρνητικα ειτε θετικα. Και αναρωτιεσαι...ηταν η σωστη αποφαση? Μηπως επρεπε να διαλεξω τον αλλο δρομο?

Ναι , ειμαι σε μια φαση οπου αλλαζουν πολλα, μεγαλωνω και γινομαι μαμα..και αγαπω και τη μαμα μου και νιωθω ενοχες που απομακρυνομαι αλλα εχω τωρα μια αλλη προτεραιοτητα...τον γιο μας.
Εχουμε μαθει σαν κορες , η τουλαχιστον εγω, να ακουμε τη μαμα μας, αυτη ξερει!
Ναι μπορει να ξερει...οσο ειμαστε μικρα παιδια σιγορα ξερει τα παντα και ειναι αλανθαστη, μετα στην εφηβεια αμφισβητουμε τα οσα μπορει να ξερει η μαλλον δεν ξερει τιποτα! Μεγαλωνοντας...καταλαβαινεις οτι ειναι ενας απλος ανθρωπος που υπεραγαπας αλλα κανει και λαθη! Και εγω το βλεπω και δεν μου αρεσει.

Προς το παρον για το γιο μου ακομα ειμαι αλανθαστη..δεν εχει καταλαβει ακομα ποια ειναι η μαμα του νομιζω ...θα ερθει η στιγμη που θα του το πουμε και θα το γραψουμε κι αυτο εδω στο αγαπημενο μας σημειο συναντησης.

Θα ηθελα να σας ζητησω κατι και θα σας το λεω συνεχεια. Μην ντρεπεστε γι αυτο που ειστε και γι αυτο που θα κανετε αν τελικα το κανετε. Ειστε γυναικες που απλα αγαπατε αλλες γυναικες. Αυτο δεν εχει τιποτα κακο απο μονο του και καποιοι εκει εξω παντα θα υπαρχουν να μας κανουν να νιωθουμε ασχημα γι αυτο. Και ξαναλεω...δεν υπαρχει τιποτα πιο ομορφο απο την αγαπη, οποιας μορφης κι αν ειναι αυτη..Το παιδι σας πρεπει να το νιωσει αυτο, οτι δεν ντρεπεστε γι αυτο που ειστε, αλλα πρωτα πρεπει να το νιωσετε εσεις!

ξεκινήστε απο σημερα...
επανερχομαι συντομα...

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

κι ομως ειμαστε ακομα εδω

μου γραφετε..μου τηλεφωνειτε καποιες..με ρωτατε...χαιρομαι ιδιαιτερα...

θα εχετε καταλαβει πως γεννησαμε ενα πανεμορφο υγιες αγορακι 3 κιλων και 120 γραμμαριων που τωρα εχει φτασει στα 6.340!
θηλαζει αποκλειστικα και μου μοιαζει πανεμορφος...



εγινα μαμα. και η συντροφος μου εγινε μαμα. και αυτο που ζουμε δεν μπορουμε να το περιγραψουμε με λογια...τον κοιταμε και ακομα μετα απο 3 μηνες δεν το πιστευουμε οτι ειναι αληθεια. ενα μικρο, τοσοδουλι ανθρωπακι, μας κοιταζει και περιμενει τα παντα απο εμας, απολυτα εξαρτημενος

κοριτσια γεννησαμε και θελω να το λεω σε ολο τον κοσμο. ειμαι χαρουμενη πολυ γιατι πετυχαμε κατι που πολλοι θεωρουν ακατορθωτο..τοσοι μας κοροιδεψανε δεν πειραζει...εμεις βρηκαμε το δρομο μας και βρηκαμε κι αλλους τοσους που δεν μας κοροιδεψαν αλλα μας βοηθησανε και με το παραπανω.

δεν ηξερα απο που να αρχισω να σας περιγραφω και ετσι ειπα να τα παρω απο το τελος, απο σημερα δηλαδη που ειμαστε σπιτι και οι 3 κρυωμενοι και κανουμε παρεουλα.

οι γονεις μας το εχουν παρει πολυ ομορφα και ακομα και οι δικοι μου , που δεν ειμαι η βιολογικη μητερα, ειλικρινα δειχνοθν ενδιαφερον σαν να ειναι εγγονακι τους. ειδικα η μητερα μου.

οι φιλες μας κι αυτες ειναι απο διπλα, και οι γκευ και οι στρειτ, μας εχουν στηριξει, τον αγαπανε ολες και τον εχουμε στα ωπα ωπα. εχουμε ταξιδεψει μαζι του απο 15 ημερων και τον εχουμε παει στην αιγινα. εχουμε παει βολτες, με καροτσια, με μαρσιπους με κλαμματα και γελια. εχουμε παει σε παιδιατρους, δυο διαφορετικους -εναν κλασσικο και εναν ομοιοπαθητικο.

και μεσα σε ολο αυτο απο τα πιο δυσκολα κομματια που βιωσα μονη μου σαν συντροφος της βιολογικης μαμας ειναι "ποσο παιδι μου θα ειναι το παιδι μου"

οταν γεννηθηκε η μαια που ειχαμε, η οποια και γνωριζε οτι ειμαστε ζευγαρι, μου εστειλε κατευθειαν το μωρο με μια νοσοκομα να το δω, οπως κανουν στους μπαμπαδες. Τον ειδα και δεν το πιστευα...ηταν μια συγκινηση περα για περα διαφορετικη απο οτιδηποτε εχω νιωσει μεχρι τωρα. κι αμεσως μετα ενα αγχος και σκεψεις για το τι θα γινει με ολους...με ποιο τροπο θα με αντιμετωπιζουν, θα ερχονται στο νοσοκομειο και θα λενε στη φιλη μου "συγχαρητηρια , να σου ζησει" κι εγω απο διπλα να ειμαι η γλαστρα?
ολες αυτες ηταν σκεψεις που μπορει να εχετε κι εσεις, περισσοτερο ισως ειναι φοβοι γιατι στην πραγματικοτητα δεν ητανε ετσι. υπηρχε κοσμος που ναι δεν με υπολογιζε και πολυ, αλλα ηταν κοσμος που πραγματικα δε σε νοιαζει γιατι δε θα τους ξαναδεις και δε χρειαζεται να τους εξηγεις και πολλα. Οι φιλοι μας ομως και οι κοντινοι μας μας ειχαν σαν ομαδα και οταν το εκαναν πιο πολυ εγω η ιδια αποτραβιομουνα γιατι ακομα δεν ειχα βρει το ρολο μου. Τον εψαχνα.

η αγαπη μου για τη φιλη μου περασε σε αλλο επιπεδο. Κοιμηθηκαμε το πρωτο βραδυ και οι τρεις στο δωματιο και ηταν κατι μαγικο και ομορφα στολισμενο με καρδιες και χαμογελα. μετα αρχισε και η εκπαιδευση μας, πανες, μπανια, καθαρισμοι μωρου. 4 μερες μειναμε στο μαιευτηριο οπου μετα οταν γυρισαμε σπιτι ξεραμε τι να κανουμε και πως και συνεχως μαθαιναμε.

προειδοποιηση προς ολα τα ζευγαρια....θα υπαρχει ενταση μετα τις καρδουλες!
πολλη ενταση. και τσακωμοι. μη φοβηθειτε ομως. Πιστευω πως ολο αυτο συμβαινει γιατι αλλαζουν τα δεδομενα και η δυναμικη...δεν ειμαστε πια οι 2 μας, και πρεπει να το βρουμε...ακομα το ψαχνουμε και ακομα τσακωνομαστε .
κατα ενα μαγικο ομως τροπο οι τσακωμοι σταματανε και δεν το τραβαμε πολυ γιατι υπαρχει μια φατσουλα που σε κοιταει που δε γινετε να συνεχισεις. θελει τις μαμαδες του μαζι και καλα!

ελπιζω να μην εχετε παρατησει το ονειρο σας οσες θελετε να κανετε κατι παρομοιο και να συνεχιζετε να μας διαβαζετε. ειμαστε ακομα εδω και θα στηριζουμε τις προσπαθειες οσων γυναικων θελουν να αποκτησουν ενα μωρακι, ειτε μαζι με τη συντροφο τους ειτε μονες. το θεμα κατα τη γνωμη μου ειναι, και το πιο σημαντικο, να μην κρυψετε ποτε απο το παιδι σας την αληθεια της ταυτοτητας σας. αν ακομα δεν μπορειτε να στηριξετε και να υπερασπισετε τις επιλογες σας, τοτε θελει λιγο δουλιτσα ακομα. το να κανετε το μωρο και να μην ξερει οτι σας αρεσουν οι γυναικες και οτι η αποφαση αυτη ηταν αυτη που ηταν και εγινε με τον τροπο που εγινε μετα θα φερει αλλες δυσκολιες που δεν θα μαζευονται ετσι ευκολα...τροφη για σκεψη... περιμενω σχολια σε ολα οσα γραφουμε!


Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

tok tok ποιος ειναι?

να τα μας! αρχισαμε κατι μικρα κουνηματακια...ειμαστε καπου πριν τον 6ο μηνα και ολα προχωρανε παρα πολυ καλα. καναμε και την β επιπεδου που ειναι μια πολη σημαντικη εξεταση και ειναι ολα παρα πολυ καλα για το μικρο αγορακι μας.
Τον ειδαμε και τον πηραμε 4d foto στον υπερηχο μια φορα και αντικρυσαμε πρωτη φορα το προσωπο του...και φυσικα παθαμε σοκ! Η μυτη εμοιαζε αρκετα ση φιλη μου και στο μπαμπα της!!
το μετωπο ηταν ΣΙΓΟΥΡΑ  απο μενα!!! απο μενα δεν γινεται να ειναι αλλα η αληθεια ειναι οτι εχουμε ιδιο μετωπο!

και αρχισαμε και τα πρωτα χτυπηματακια στην κοιλιτσα και οχι απλα χτυπηματακια...να κουνιεται ολη η κοιλια για να παρει θεση μεσα στο προσωρινο σπιτακι του..."πιασε πιασε" συνεχεια μου λεει η φιλη μου...κι εγω πιανω πιανω και γελαω...την πρωτη φορα ηταν κατι τοσο πρωτογνωρο γιατι ενιωσαν σαν να συστηθηκαμε μολις...και η χαρα μου βγηκε τοσο αυθορμητα με γελιο!



 Ενα βραδυ η φιλη μου κοιμοταν τοσο κοντα μου, σχεδον αγκαλια, με την κοιλιτσα αναμεσα μας κι αυτος κλωτσουσε δυνατα και ηταν σαν να ειμασταν και οι 3 μαζι...!!!


Δεν μπορω να περιγραψω το συναισθημα αυτο της προσμονης. Δεν μπορω να περιμενω, τον θελω τωρα!

Παμε βολτουλες και ηδη του πηραμε ρουχαλακια κατι τοσο μικρα που πραγματικα δεν εχουμε ιδεα για το τι και πως πρεπει να κανουμε. Η μαμα μου απο αμερικη που μενει του εχει ηδη παρει αρκετα ρουχα και μας τα δειχνει μεσω  skype!  Πηραμε αλλαξιερα, πηραμε κρεββατι και κουνια...πηραμε στρωματακι. Ολα αυτα καθονται στο σπιτι, ακομα δεν τα εχουμε φτιαξει ομορφα, και τα κοιταω και μου φαινοντα τοσο ξενα αλλα τοσο οικεια παραλληλα..






Εντελως τυχαια το ενα δωματιο που εχουμε ηταν βαμμενο γαλαζιο, οποτε αυτο το εχουμε. Επισης, αποφασισαμε να κανουμε baby shower, δεν ξερω αν γνωριζετε περι τινος προκειται...
Θελαμε να κανουμε ενα παρτυ για ολη αυτη τη χαρα που νιωθουμε για την αφιξη του μωρου και επειδη θελουμε να δουμε ολες μας τις φιλες για θετικη ενεργεια αποφασισαμε να το κανουμε μια μερα μετα το pride και να γιορτασουμε ολοι μαζι το ευχαριστο γεγονος.
Εκεινη τη μερα σου φερνουν δωρα για το μωρο, βλεπεις φιλους, βλεπουν την εγκυο, αντε ισως και εμενα!, και ολα αυτα 3 μηνες πριν τη γεννηση του.

Οταν πηγαμε για πρωτη φορα βολτα στα μαγαζια και ειδα ολα αυτα τα ρουχα για μωρα παραλιγο να τα παρω ολα! Τον φανταζομουν ηδη, απλα με δυσκολευει να φανταστω το προσωπο...ακομα ειμαι περιεργη να δω και τα χαρακτηριστικα αυτα του δοτη που δεν γνωριζουμε...να δω αυτη τη μιξη ...να δω το αποτελεσμα της φυσης.

Ηδη μαθαινουμε για τα μαιευτηρια, για μαιες, ρωταμε , ανακαλυπτουμε, ψαχνουμε. Ηδη εχουν πιασει οι ζεστες και η φιλη μου φουσκωνει και ξεφυσαει.
Ειναι σαν να περιμενουμε εναν καλεσμενο στο σπιτι μας και ετοιμαζουμε το δωματιο του..




Πασχα και μπαμπαδες!

Ειχαμε αποφασισει πως μετα την αμνιοπαρακεντηση θα το λεγαμε σε ολους της οικογενειας μας. Εμενα η μαμα μου το ηξερε, το ειχα πει ηδη στον αδερφο μου πριν απο την αμνιο οποτε εμενε ο μπαμπας μου. Της φιλης μου , η μητερα της δεν ζει, οποτε , εμενε ο μπαμπας της.


Με τον μπαμπα μου το εκανα πολυ γρηγορα και αποφασιστικα χωρις να του δωσω και πολλα περιθωρια συζητησης...Επελεξα και τη μεθοδο του τηλεφωνου για αρχη και μετα αν ηθελε θα το συζητουσαμε.
"Ελα μπαμπα...θελω να σου πω κατι σημαντικο το οποιο ξερουν ολοι αλλα μενεις εσυ να το μαθεις μονο...! " (καπως ασχημα το ξεκινησα...)

Του λεω λοιπον " η ..... ειναι εγκυος" και δεν ξερω αν το καταλαβαινεις αλλα αυτο το παιδι θα το μεγαλωσουμε μαζι και θα ειμαι κι εγω η μαμα του...

Ηταν πολυ ανετος η το επαιζε ανετος και μοντερνος δεν ξερω...το μονο που με ρωτησε και που ειναι και το πιο λογικο.."πως εμεινε εγκυος"
Μετα του εξηγησα ολη τη διαδικασια, οτι ο δοτης επιλεξαμε να μου μοιαζει ..κλπκλπ....


Κλεινοντας το τηλεφωνο μου φανηκε πολυ περιεργο ποσο ανετα το πηρε και δεν με ρωτησε και παρα πολλα. Αντιθετα μου ειπε οτι τα παιδια μοιαζουν και με αυτον που συμβιωνουν οποτε σιγουρα θα παρει και καποια στοιχεια απο μενα.

Μου εφυγε ενα πολυ μεγαλο βαρος και πολυ συντομα και εντελως τυχαια ενω τρωγαμε μια μεραμ ε τη φιλη μου καπου ηρθε και μας βρηκε και ολοι μαζι πηγαμε στην ξαδερφη μου να μας δωσει κατι ρουχα εγκυμοσυνης...ο μπαμπας μου στη διαδρομη που οδηγουσε και μας πηγαινε , ηταν πολυ προσεχτικος με λακουβες και η εγκυος καθοτανε και μπροστα! Παρόλα αυτα δεν ειπαμε τιποτα για το θεμα και ουτε κοιταζε την κοιλιτσα...σαν να ντρεποτανε...ποιος ξερει.

Μετα μας εμενε ο αλλος μπαμπας...εκει θα πηγαιναμε το Πασχα στο εξοχικο στην αιγινα οπου ειχαμε ψιλιαστει οτι καποιος του το ειχε σφυριξει αλλα κι αυτος δεν ελεγε κατι. Ενα χρονο πριν ειχε δημιουργηθει ενα θεμα μαζι του και οταν του ειχε αναφερει η φιλη μου οτι σκοπευει να γινει μαμα ειχε γινει εξαλλος. Μετα απο αυτο καθησαμε και του εγραψε η φιλη μου( το γραψαμε μαζι) ενα email γραμμα εξηγοντας του ποσο σημαντικο ειναι αυτο για τη φιλη μου, πως το βλεπει ολο αυτο, την αναγκη της δημιουργιας της αυτης, και λυσεις για το τι θα λεει στον κοσμο για τον πατερα του παιδιου που δεν υπαρχει σε περιπτωση που αυτο ειναι το ολο προβλημα...μετα το γραμμα αυτο δεν υπηρχε απαντηση αλλα εκεινος τελικα μεσα του το επεξεργαζοταν...και σιγουρα το ειχε δεσει οτι θα συμβει και δεν μπορει να το σταματησει αλλα το μονο που θα μπορουσε να κανει θα ηταν να αποφασισει αν θελει η οχι να ειναι διπλα στην κορη του σε ολο αυτο...

Πηγαμε στην Αιγινα...μας περιμενε στο λιμανι (ποτε παλια δεν το ειχε κανει) και οταν την ειδε την αγκαλιασε και της επιασε την κοιλιτσα...μετα στο σπιτι το συζητησαμε ...ολη τη διαδικασια, πως ειναι ο δοτης, του δειξαμε υπερηχους με το ποδαρακι του,,και βεβαια οταν εμαθε οτι ειναι και αγορι ακομα καλυτερα για εκεινον...χαρηκε διπλα!

Το Πασχα μας ηταν πανεμορφο, οικογενειακο, με φιλους που βλεπανε η φιλη μου και της ευχοντουσαν τα καλυτερα...κανεις ουτε μια στιγμη δεν ρωτησε για τον πατερα (οι ανθρωποι ηταν διακριτικοι) και εμεις δεν χρειαστηκε να το αναφερουμε. Στους φιλους του πατερα της εγω δεν ηθελα να ανακατευομαι πολυ σαν συντροφος γιατι δεν εχει και σημασια σε ολους αυτους. Κρατουσα καποια αποσταση. Σε αλλους πιο της ηλικιας μας το ειπαμε κανονικα, και εδειχναν ολοι να θαυμαζουν και να στηριζουν την επιλογη μας αυτη.

Ειναι δυσκολο το κομματι του να λες και να εξηγεις. Αλλα επειδη ξερουμε καλα τι εχουμε επιλεξει, και ποσο δυσκολο θα ειναι στην κοινωνια αυτη για οσο ειναι, θελουμε να εξηγουμε και να μιλαμε και να συζηταμε γιατι ειναι σημαντικο να δειχνουμε οτι υπαρχουμε , οτι ολο αυτο δεν ειναι μια ιστορια επιστημονικης φαντασιας αλλα η αληθεια μας. Κ επειδη δεν ντρεπομαστε και αυτα θελουμε να περασουμε και στο παιδι πρεπει να μιλαμε για το πως νιωθουμε. Ειμαι σιγουρη πως οταν εξηγεις κατι σε καποιον  μονο με τη λογικη δεν ειναι ο καταλληλος τροπος παντα...το συναισθημα αγγιζει, μαλακωνει , κατανοειται καλυτερα...
Δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα να εχεις την οικογενεια σου σε ολο αυτο αν οχι απο διπλα, ενημερη γι αυτο που κανεις...να μην υπαρχουν πια μυστικα γιατι οταν κανεις το παιδι αυτο (που τοσο εψαξες και αναζητησες) δεν θελεις πιστεψτε με να εχεις κανενα μυστικο- θελεις να φωναξεις δυνατα οτι κανεις το παιδι αυτο και εισαι περηφανη!
και θελεις και ισως και να φοβασαι οταν ερθει η μερα που το παιδι θα σε ρωτησει να μπορεις να του πεις περηφανα την ιστορια του και την αληθεια σου.


Κυριακή 1 Μαΐου 2011

the day after! baby boy or girl?

ξυπνησαμε ωραια και καλα. και η φιλη μου καλα αλλα με νευρα που παλι θα μεναμε σπιτι..εγω με νευρα που ημουν αρρωστη επισημα πλεον με πυρετο. ενιωθα λες και με ειχανε δειρει...

καποια στιγμη το απογευμα μας πηρε η γιατρος οτι την πηρανε απο το κεντρο της αμνιοπαρακεντησης και της ειπαν οτι οι πρωτες ενδειξεις ειναι ολες πολυ καλες και ---α ναι δε σας ειπα---το ειχαμε μαθει ηδη απο την ημερα της αυχενικης αλλα δεν ηταν σιγουρο... εχουμε ΑΓΟΡΑΚΙ!



χαρηκαμε πολυ και ηρεμησαμε και πολυ. τωρα στη σκεψη μας δεν ηταν απλα ενα μωρο αλλα ενα μωρο αγορι...αγορι...που θα γινει αντρας και ισως αγαπαει γυναικες ισως και αντρες. οτι θελει...

εγω σκεφτομουν τη ζωη μας με ενα αγορι...εμεις που επιλεξαμε τα κοριτσια τωρα καλουμαστε να μεγαλωσουμε ενα αγορακι, υγιες απο οτι μεχρι τωρα φαινεται..πως τα φερνει ετσι η ζωη και για καποιο λογο παντα..τιποτα δεν ειναι τυχαιο τελικα...




η φιλη μου το ειπε και το εκανε." θα πιασω σιγουρα με σπερματεγχυση, δε θα παρω ορμονες, θα κανω αγορι και θα γεννησω αυγουστο στα γενεθλια μου" τωρα για τα γενεθλια δεν ξερουμε ακομα αλλα για τα υπολοιπα σε ολα εχει πεσει μεσα.

περασανε και οι 5 μερες οι αγχωτικες και δεν ειχαμε καμμια αποβολη και κανενα δυσαρεστο. Ολα ηταν παρα πολυ καλα και τωρα μπορουσαμε πλεον να απολαυσουμε αυτη την εγκυμοσυνη που μεχρι τωρα ηταν λιγο αγχωτικη. Ειπαμε πως μετα την αμνιο θα ξεκινουσε yoga για εγκυους αλλα με καποια που να ξερει. Οποτε η επομενη αποστολη ηταν να βρουμε μια καλη δασκαλα για κατι τετοιο.

ouf.....yes....ouf....yes!


αμνιοπαρακεντηση-αγχος και φοβος παλι!

Και περασαν οι μερες...και αλλαζαμε διαθεσεις. Εγω εκανα "ερευνα¨για την αμνιοπαρακεντηση να βρω ποιος ειναι ο καλυτερος σε αυτο. Διαβασα φορουμ μαμαδων, διαβασα γυναικολογικες ερευνες, ποσοστα, στατιστικες...ναι ειχα αγχος γιατι στην αμνιοπαρακεντηση εχεις 1% ποσοστο αποβολης του εμβρυου λενε...

Και μεσα σου λες...ρε γαμωτο εχουν περασει τοσες εβδομαδες και κοιτα που αρχιζει και σου αρεσει ολο αυτο, γιατι να υπαρχει αυτη η εξεταση που ρισκαρεις-λιγο μεν- αλλα ρισκαρεις το ονειρακι σου.. Δεν ξερω.

Επρεπε ετσι κι αλλιως να κανουμε την αυχενικη διαφανεια. Μεσω αυτης βλεπεις αν υπαρχει περιπτωση να εχεις καποια ανωμαλια στο εμβρυο και τις πιθανοτητες για συνδρομο down σε σχεση με την εξεταση και την ηλικια σου.

Την καναμε και ολα ηταν καλα με την εξεταση αλλα και τα ποσοστα που βγηκαν δεν ελεγαν κατι φοβερο...1 πιθανοτητα στα 450 και κατι τετοια...το συζητησαμε και με τη γιατρο μας και επειδη μας εβλεπε οτι θα ηταν κατι που θα μας αγχωνει γενικα ας την κανουμε την αμνιο να ηρεμησουμε.

αν υπαρχει πιθανοτητα να κανεις αμνιο και να χασεις το εμβρυο και πιθανοτητα να μην κανεις και να φερεις στον κοσμο ενα παιδι με προβλημα τοτε προτιμησαμε να κανουμε την αμνιο και να βρουμε ενα καλο και εμπειρο γιατρο για να μην ειμαστε 9 μηνες και αναρωτιομαστε τι θα βγει.

Επισης για οσες με διαβαζετε η αμνιο ειναι μια ακριβη εξεταση αν γινει σε ιδιωτικο εμπειρο γιατρο και κοστιζει γυρω στα 500-700 ευρω αλλα οταν ειναι για το μωρακι σου νομιζω σκεφτεσαι το καλυτερο.

Ηταν αποκριες και καθαρα δευτερα. αποφασισαμε να το γλεντησουμε και να περασουμε ομορφα με τις φιλες μας. Ντυθηκαμε μασκαραδες και οτι μας κατεβηκε και περασαμε ομορφα. Βγηκαμε να φαμε. Ειχαμε αποφασισει και κλεισει ραντεβου να κανουμε την αμνιο την απομενη της καθαρας Δευτερας, ημερα Τριτη και ωρα 4.
Εγω ηδη δεν ενιωθα καλα. Σαν να ημουν αρρωστη. Με πονουσε ολο το σωμα και το βραδυ ανεβασα πυρετο.Τι περιεργο μια μερα πριν παμε να γινω ετσι...

Για να γνωριζετε χωρις να κανω διαφημιση γιατι δεν τους ξερω η με ξερουν ο καλυτερος γιατρος που συστηνω για την αυχενικη (και β επιπεδου) ειναι ο Πλουταρχος Κουρτης και για αμνιοπαρακεντηση ο Μαλιγιαννης στο Κολωνακι.

Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα και την επομενη μερα το πρωι ημουν χειροτερα. Ο καιρος ηταν απο τους χειροτερους μες στην καταιγιδα κι εγω ουτε να οδηγησω μπορουσα για να την παω, ουτε και να παμε με τα ποδια....
αποφασισαμε ραδιο ταξι να ειμαστε ησυχες.





Στο γραφειο αυτο περιμεναμε γυρω στις 2 ωρες! ειχε τοσο κοσμο και ολα παιρνανε τοσο χρονο που τιποτα δεν λειτουργουσε πολυ σωστα. Εγω να νιωθω χαλια αλλα να μην το δειχνω εκει μεσα και να κοιταζομαστε. Πιο περα μια κοπελα μολις ειχε μαθει κατι ασχημο μαλλον και εκλαιγε..εχω την εντυπωση οτι κατι ειχε το εμβρυο της και επρεπε να το ριξει. Μια αλλη κυρια που τη ρωτησα μου ειπε να μην ανυσηχω με αυτον το γιατρο.

Ηρθε η σειρα μας. Μπηκαμε μεσα μαζι. Αρχικα ειδαμε το μωρακι με τον υπερηχο..για να δει ο γιατρος που βρισκεται. Της γεμισανε την κοιλια με betadine για τυχον μολυνση και εβγαλε μια τεραστια βελονα...ειλικρινα πολυ μεγαλη και της τρυπησε την κοιλια για να παρει αμνιακο υγρο.




Ολη αυτη την ωρα που τρυπουσε την κοιλια παρακολουθουσε και που ειναι το εμβρυο ωστε να μη γινει καμια στραβη. Οταν τελειωσε της ειπε οτι ειναι πολυ καλο σημασι που το υγο αυτο που πηρε δεν ειχε μεσα αιμα οπoτε μειωνονται και οι πιθανοτητες αποβολης ακομα περισσοτερο.





Μετα πηγαμε σε ενα δωματιο να καθησει ηρεμη και ξαπλωμενη για 40 λεπτα περιπου γιατι δεν κανει να φυγεις αμεσως και να κουνιεσαι! Αυστηρες οδηγιες για 5 μερες χαλαρα σπιτι καναπες και αποφυγη σκαλοπατιων. Ολα πολυ ηρεμα. ΕΙδικα τα πρωτα 2 24ωρα ειναι κρισιμα.

Εννοιειται πηγαμε σπιτι, εγω χαλια αρρωστη και η φιλη μου καναπε. Παραγγειλαμε ιαπωνεζικο που τελιωσε το μαρτυριο και χαλαρα περιμεναμε να περασει κι αυτη η μερα. Την ρωτησα αν πονεσε και μου ειπε λιγο πονεσε την ωρα που επαιρνε η βελονα το υγρο. Πηραμε και καποια ομοιοπαθητικα που μας ειχε δωσει η γυναικολογος μας για να μην παρει φαρμακα και αντιβιωση που συνηθως δινουν μετα απο αυτο.

μια δυσκολη μερα ειχε τελειωσει. Οι επομενες θα λεγανε ακομα πιο πολλα και οι εξετασεις και τα αποτελεσματα επισης.




Σάββατο 16 Απριλίου 2011

καρδια μου!

Πηγαμε στη γιατρο και αγωνιουσαμε. Καναμε τον υπερηχο και ειμασταν με την ψυχη στο στομα. Με το που αναψε η οθονη αμεσως ειδαμε το σπορακι εκει στη θεσουλα του και ισως ελαχιστα πιο μεγαλο. Μπορει τωρα να ηταν και η χαρα μας που το βλεπαμε πιο μεγαλο. Αλλα ηταν εκει.



Τωρα εμενε μονο να ακουσουμε την καρδουλα του να χτυπαει. Εισαστε ετοιμες?

Ξαφνικα, πολυ ξαφνικα ομως, παταει η γιατρος ενα κουμπι και ξαφνικα ακουμε τον πιο ομορφο ηχο, τον πιο συγκινητικο που εχω ακουσει ποτε...
Η καρδουλα του χτυπουσε τοσο γρηγορα που νομιζεις οτι παει να σπασει. Αλλα ετσι χτυπανε οι καρδιες τους και ολα ηταν μια χαρα. Μας περιμενε και τον/την περιμεναμε.

Αυτο μας εκανε να πιστεψουμε στο ονειρο αυτο οτι δεν ηταν ψεμματα αλλα μια αληθεια την ποια ειχαμε επιλεξει , ειχαμε ηδη αγχωθει για την υπαρξη της και τωρα ακουγοντας την σε πιανει ενα παραπανω δεσιμο με το σπορακι αυτο που εχει και καρδια πλεον.


Η καρδια , απο τα πρωτα οργανα που σχηματιζονται, μας γεμισε αγαπη.



Η γιατρος, επειδη ξερει την τσιτα της φιλης μου , της ειπε οτι σταματαει ολες τισ γυμναστικες αυστηρα για τους πρωτους τρεις μηνες και προσεχει πολυ με βαρη και κουραση.
Ακολουθησαμε πιστα τις οδηγιες, τσακωθηκαμε αρκετα οταν εκεινη θεωρουσε οτι μπορει να σηκωσει κατι κ εγω το εβλεπα βαρυ για εκεινη, και περναγε ο καιρος με προσοχη, και οχι βαρεα και ανθυγιεινα!



φοβος, τρομος και αιμα.

Eχω καιρο να γραψω και σας ειχα ολες στο μυαλο μου παρολο που δεν σας γνωριζω. Παιρνω ομως mail σας και με εχει συγκινισει ιδιαιτερα με ποση αφοσιωση και χαρα με διαβαζετε...σαν να παρακολουθειτε την ταινια της ζωης μου και εχει καθυστερησει καποιο επεισοδιο...εδω ειμαι λοιπον και συνεχιζω να εξιστορω τα γεγονοτα της διαδρομης δυο μαμαδων στην Ελλαδα.


Ειχε περασει καποιος καιρος και πλησιαζαν και τα χριστουγεννα, γιορτες, οικογενειες, πρωτοχρονιες και τι θα κανουμε...Πριν απο ολα αυτα ομως ειχαμε μια ομορφη επισκεψη απο την κολλητη μου στο σπιτι μας η οποια ηρθε με λουλουδια για την μελλουσα μαμα και ολο χαρα. Η συντροφος μου απο την προηγουμενη μερα ειχε προσεξει οτι εβγαζε καποιες κηλιδες αιμα και το ιδιο συνεχιζε να γινετε και την επομενη μερα. Εκει οπως καθομασταν λοιπον μας το πεταει κι αυτο και νευριασμενη και περισσοτερο αγχωμενη εγω παιρνω τη γιατρο τηλεφωνο. "Να μεινει ξαπλα συνεχεια και ουτε καν να σηκωθει αυστηρα"

Γιναμε ασπρες σαν το πανι. Ειχε κουραστει απο την προηγουμενη μερα που ειχαμε ξενυχτισει σε ενα σπιτι, το πρωι εκανε περπατημα στο διαδρομο και τωρα αυτο...αλλα ελα που μπορει σε μενα να ακουγεται ευκολη μια τετοια εντολη απο το γιατρο αλλα για την συντροφο μου ηταν οτι χειροτερο να μενει ακινητη.
Δεν την ειχα ξαναδει ομως πιο φοβισμενη..και εγω και εκεινη και η κολλητη μου που ηρθε επισκεψη.

Εφυγα με την κολλητη μου να παμε να φερουμε φαγητο και την αφησαμε στον καναπε ξαπλα. Συζητουσαμε ποσο σοβαρο ειναι αυτο, γιατι τελικα οπως σας εχω ξαναπει δεν ειναι μονο να πιασει και να μεινεις εγκυος ειναι να δεσει το ολο πραγμα και το πρωτο τριμηνο ειναι το πιο αγχωτικο απο ολα. Υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα αποβολης αν αρχισεις να βλεπεις αιμα για καιρο και να αυξανεται η ποσοτητα αλλα η αληθεια ειναι οτι συμβαινει κιολας συχνα..οποτε για να εισαι σιγουρος και προστατευμενος καθεσαι και παιζεις αγαλματακια ακουνητα.
Αμιλητες και αγελαστες ειμασταν σιγουρα και πολυ αγχωμενες.
Μπηκαμε σε ιντερνετ γραφαμε σε φορουμ, ρωτουσαμε απο δω κι απο εκει, δεν ειχαμε παρει καμμια αλλη φιλη να πουμε κατι..δεν κανονιζαμε καν για πρωτοχρονια. Περιμεναμε πως και πως το ραντεβου στη γιατρο μας να δουμε τι γινεται.

Περασαν περιπου 5 μερες και η αληθεια ειναι οτι ηταν συνεχεια σε εναν καναπε και ειχε ηρεμησει πολυ παραπανω απο το κανονικο της. Ηταν σαν κατι να εγινε για να νιωσει και να συνειδητοποιησει αυτο που ειχε μεσα της, την φροντιδα που χρειαζεται και την ηρεμια...γιατι οπως και να το κανουμε δεν ειναι τα πραγματα οπως ηταν πριν.


Δεν ειχα δει ποτε τη συντροφο μου τοσο ασπρη σαν το πανι και αληθινα φοβισμενη. Ενιωσα για λιγο γονιος και μεγαλη ευθυνη.
Μια μερα πριν παμε στη γιατρο, το αιμα υπηρχε ακομα λιγο, σκεφτομασταν και οι δυο οτι μπορει και να εχουν τελειωσει ολα. Της λεω τι θα κανουμε? Μου απανταει θα ξαναδοκιμασουμε απο την αρχη.
Με το που το ακουσα αυτο με επιασε μια απογοητευση γιατι εχεις παρει μια μεγαλη χαρα και δε σου παει με τιποτα να γυρισεις πισω.

Τωρα το ειχα γευτει και ηταν ωραιο. Δεν το εδινα πισω με τιποτα.


Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Επικοινωνηστε μαζι μου

Για οσα κοριτσια επιθυμουν να μαθουν παραπανω λεπτομερειες η θελουν να ρωτησουν το οτιδηποτε και σας δυσκολευει να το αναρτησετε δημοσια, καταλαβαινω, παρακαλω επικοινωνηστε στο μαιλ  imamitera@gmail.com με οποια ερωτηση εχετε.

Ειναι σημαντικο να μπορυμε και να τα λεμε και να βοηθησω οσο μπορω μεσα απο μαιλ και γιατι οχι τηλεφωνικα!

Ευχαριστω για την παρεα στο ταξιδι μας

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

μαμα, μπαμπας και εγω?

Το ειπα στη μητερα μου. Το ειχα προετοιμασει καιρο και της ελεγα για μηνες τι θελουμε κ πως θα γινει. Ειναι σημαντικο να εξηγεις και να προσπαθεις να λυνεις τις αποριες τους, για το τι θα πεις στο παιδι, τι θα γινει, τι θα λες στο κοσμο, πως θα γινει, πως θα κανουμε...
Η μητερα μου ηδη γνωριζε για τη σχεση μας οποτε αυτο δεν ηταν κατι που επρεπε να συζητησουμε. Αν εχετε σκοπο να κανετε κατι τετοιο, και θελετε τη μητερα σας μερος ολου αυτου, μπορειτε να εξηγησετε οτι το να ειστε με μια γυναικα δεν αποκλειει το να γινετε μαμα! Αυτο τους νοιαζει πολυ και αφου ξεπερασουν το κοινωνικο κομματι ,μετα αρχιζουν και συμμετεχουν δειλα στην αρχη και αργοτετα με περισσοτερη πυγμη!



Η μαμα της φιλης μου δε ζει, οποτε ειχαμε μια γιαγια σε ολο αυτο. Οχι βιολογικη γιαγια αλλα γιαγια καρδιας! Την πηρα τηλεφωνο και της το ειπα και δεν μπορυσε να το πιστεψει. Δεν αντεδρασε αμεσως με τεραστια χαρα, σαν να της ελεγα οτι ειμαι εγω εγκυος αλλα ειναι ακτι που το καταλαβαινω και δεν περιμενω πολλα. Οπως επισης δεν περιμενω να θελει να ειναι μερος ολου αυτου, απλα εκφραζω την επιθυμια μου οτι αν ειναι θα με κανει πολυ χαρουμενη, και σιγουρα το νιωθει αλλα ειμαι και προετοιμασμενη για την αρνητικη αντιδραση γιατι ειναι κατι δυσκολο.

Ημουν τυχερη σε αυτο και σιγα σιγα αρχισε να ρωταει. Μετα περισσοτερο. Της μιλουσα και εγω πολυ γι αυτο και ακομα της μιλαω.
Αποφασισαμε, για καποιο λογο με τη φιλη μου, οτι τους μπαμπαδες θα τους αφησουμε ακομα για μετα...

Να ειμαστε σιγουρες οτι ολα κυλανε καλα και μετα θα ειναι ο νεος στοχος.
Στον αδερφο μου το ειπα επισης λιγο αργοτερα και ηταν σχετικα ανετος.



Οι φιλοι μας, μονο στους πιο κοντινους, κι αυτοι πολυ χαρουμενοι, gay και straight και στην αρχη θυμαμαι οτι λεγανε μονο στη φιλη μου συγχαρητηρια...κ εγω ενιωθα λιγο κομπαρσος... μετα ομως το αναφεραμε μερικες φορες και δεν ξαναεγινε. Πηρα κ εγω τα συγχαρητηρια μου , οχι για το σπερμα που ποτε δεν εβαλα αλλα ακομα και το χερι που κρατουσα εκεινη τη στιγμη με αγωνια σιγουρα αξιζει τα συγχαρητηρια, δε νομιζετε?

εγω νομιζω. ειμαι σιγουρη. και εσεις που ειστε απο διπλα...οχι οι βιολογικες μαμαδες αλλα οι μαμαδες καρδιας οπως τις λεω...θα υπαρχουν στιγμες που θα σκεφτειτε πως θα συμμετεχετε σε ολο αυτο. Και μπορει να σας βγει με ασχημο και πιεστικο τροπο οπως ακομα μερικες φορες μου βγαινει (δεν ειναι ευκολο) , και θα αγχωνεστε περισσοτερο , θα θελετε να εχετε ελεγχο...τα εχουμε πει αυτα. Μην νιωθετε οτι δεν κανετε τιποτα. Γιατι αν δεν εισασταν εσεις, και ολο αυτο το συναισθηματικο που προσφερετε στην αγαπημενη σας, τοτε το υπογραφω, ισως και να μην ηταν τιποτα δυνατο !




ειστε και πρεπει να το νιωσετε αναποσπαστο κομματι ολης της διαδικασιας και η γυναικα σας, μελλουσα μαμα, σας χρειαζεται πιο πολυ απο ποτε.
Να ειστε διπλα, να δινετε ασφαλεια, να της λετε οτι ολα θα ειναι καλα, να της θυμιζετε ποσο ομορφη ειναι, οχι δεν ειναι χοντρη ειναι εγκυος και πρεπει να το ακουει αυτο γιατι μπορει για εμας η εικονα αυτη να ειναι υπεροχη, εκεινη ομως θα περναει τα δικα της αγχη και ορμονικα σκαμπανεβασματα.


Δωστε αγαπη και ακομα και να νιωθετε λιγο παραμελημενη, θα το νιωσετε σιγουρα, βγειτε απο το εγωκεντρικο αυτο πεδιο και δειτε την εικονα ολοκληρη.

και η εικονα ειναι - η αγαπη σας με μια κοιλιτσα να θελει αγκαλια!


Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

προσοχη προσοχη ειμαστε εγκυες!

και εκει που νομιζα ενταξει εγινε ολα καλα....αρχιζεις να νιωθεις γονιος πριν καλα καλα γεννηθει το παιδι. Γιατι ελα που παντου διαβαζα οτι οι πρωτοι 3 μηνες ειναι οι δυσκολοι, γιατι αλλιως δεν εχει δεσει το πραγμα!

Οποτε ολο αυτο το τριμηνο ειναι μες στο αγχος. Να το πεις σε φιλους η οχι ακομα? κι αν σε ματιασουν? και αν ζηλεψουν και σκεφτουν αρνητικα?
τι θα γινει τωρα που εχουμε χαρει και ξαφνικα κατι συμβει και ξεχαρουμε...

ολες αυτες ειναι οι σκεψεις που περνανε τουλαχιστον απο το δικο μου μυαλο, που μπορει να μην ειμαι η βιολογικη μαμα, αλλα ειμαι η mama b και ισως να εχω και περισσοτερο αγχος απο την φιλη μου.

ειναι το θεμα ελεγχου. εκεινη μπορει και νιωθει το σωμα της, υπαρχει ενα ενστικτο που ακολουθει, κατι παραπανω αισθανεται...εγω ειμαι διπλα αλλα νιωθω αυτα που σκεφτομαι και αυτα που βλεπω.

και ρωταω συνεχεια "εισαι καλα" , "πως νιωθεις?"
και ακουγομαι σαν χαζομαμα αλλα ναι εχεις αγχος. ναι εχω αγχος.

στην αρχη μη νομιζετε , τιποτα δε δειχνει οτι εισαι εγκυος. Η φιλη μου ουτε εμετους ουτε ζαλαδες. ουτε ακομα η κοιλια φουσκωνει...απλα κοιμαται συνεχεια. αλλα συνεχεια !!! και παντου!

σκεφτομαι πραγματα, νιωθω, ακομα δεν πιστευω το ολο γεγονος οτι εχει συμβει και αρχιζω και σκεφτομαι τι θελω να ειναι αγορι η κοριτσι...εννοειται οτι πρωτα το θελω υγιες...

ειναι περιεργο. Καθεσαι τοσο καιρο και ονειρευεσαι να σου συμβει αυτο το υπεροχο δωρο της φυσης και μολις γινει δεν καταλαβαινεις ακριβως τι και πως. δεν το πολυ πιστευεις και απλα ακους απο το γιατρο οτι εισαι εγκυος και μετα ακολουθεις οδηγιες...μεχρι να κανεις την πρωτη επισκεψη να το επιβεβαιωσεις.

και πηγαμε λοιπον στη γκουρου γυναικολογο μας, (η αλλη ακομα να μας παρει να μαθει τι εχουμε απογινει!!) και καναμε και τον πρωτο υπερηχο...με αυτον τον υπερηχο επιβεβαιωσαμε οτι υπαρχει κατι...σαν φασολι ενα πραγμα...δεν βλεπεις πολλα. ενα μικρουλη φασολακι μεσα στη μητρα το οποιο φαινεται να ειναι σε καλη θεση, μεσα στη μητρα (παει ο πρωτος φοβος για εξωμητριο κλπ) και μετα φευγεις με μια μικρη φωτογραφια του φασολιου αυτου.



Η εγκυμοσυνη μετριεται καπως περιεργα και κατευθειαν βρισκεσαι στην 4η εβδομαδα...ενα περιεργο πραγμα αλλα καλο ακουγεται μια και αν σκεφτεις οτι εχεις να συμπληρωσεις 40 εβδομαδες σου δινει ενα πλεονασμα.

ειμασταν ομορφα. γυρισαμε σπιτι και απλα με αγωνια αρχισαμε να σκεφτομαστε τοσα μελλοντικα πραγματα....
και εγω βεβαια να της λεω και ισως να την πρηζω, "μην κανεις τωρα γυμναστικες το πρωτο τριμηνο να ειμαστε σιγουρες"

ναι ναι ναι!!! και νιωθεις οτι δεν εχει ακουσει τιποτα και γινεσαι λιγο η μαμα της.!!!

τι να κανω που δεν μπορω να εχω το διο της ελεγχο...απλα θελω να της θυμιζω γιατι επειδη κινειται συνεχεια, μη γινει βλακεια μεγαλη.

ναι το ξερω σκεφτομαι μονο τα αρνητικα. αλλα μεχρι να περασει αυτο το δυσκολο τριμηνο θελω να ειμαι σιγουρη και ασφαλης γιατι η χαρα μου ηταν και ειναι τοσο μεγαλη που δε θα αντεξω να την χασω για βλακεια...

καπως ετσι ειναι...σαν μικρο alien, ακομα δεν εχει παρει σχημα, ειναι κατι σε ψαρι με κατι αλλο....και σιγα σιγα θα αλλαζει! μαγικο!

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

αναμονη και πολλα νευρα!

Περνουσαν οι μερες και το ειχαμε μεν στο μυαλο μας αλλα καπως ξεχασμενο. Προεκυψαν και κατι βαφτισια ξαδερφης μου στη Θεσσαλονικη και σκεφτηκα να φυγουμε να ξεσκασουμε. Ειχαν περασει οι περισσοτερες μερες, ειχε κανει την χοριακη εξεταση στο γνωστο εργαστηριο και ετοιμασαμε πραγμαα και φυγαμε.

Ολο το ταξιδι τσακωνομασταν γιατι εκεινη ηθελε να κανει γυμναστικες στο ξενοδοχειο, βαρη, και οσα δεν επιτρεπονται σε περιπτωση που ειχε μεινει εγκυος και εγω διαφωνουσα και φωναζα..."Μα εχω φουσκωσει, δε νιωθω κατι, οποτε μπορω νακανω οτι θελω"
"Πως ξερεις τι πρεπει να νιωθεις αφου δεν εχεις μεινει ποτε εγκυος?" , απαντουσα εγω.
"Μα αισθανομαι οτι μου ερχεται η περιοδος, νιωθω φουσκωμα και χαλια"



Ολο αυτα συζητουσαμε και λεγαμε, και παλι καυγας. Το βραδυ ειμασταν ολο με μωρα και παιδια και περασαμε ωραια. Ηπιε αλκοολ, καπνισε πολυ (που δεν καπνιζει, εκανε σαουνα το μεσημερι, πηγε να κανει βαρη αλλα δεν την αφησα, εκανε διαδρομο, και οτι μπορειτε να φανταστειτε. Εγω λογικα δεν μπορουσα να ελεγχω τι θα κανει γιατι ειναι δικο της σωμα αλλα ηθελα να προσεχει σε περιπτωση που μια στο εκατομμυριο ητανε εγκυος..."Αφου δεν ειμαι λεμεεεε"



Ολο το υπολοιπο ταξιδι ητανε χαλια. Ολο γκρινια και τετοιου ειδους καβγαδες. Γυρισαμε Αθηνα με μουτρα και την επομενη μερα αφησαμε το αυτοκινητο μας στην Αθηνα και πηγαμε με τη μηχανη στο αλλο μας σπιτι...



Καποια στιγμη χτυπαει το τηλεφωνο...και ηταν απο το εργαστηριο. Τα αποτελεσματα θα ητανε και επειδη εκεινη οδηγουσε το σηκωσα εγω μες στη φασαρια και εκανα οτι ειμαι η φιλη μου..."Ναι γεια σας, απο το εργαστηριο παιρνω."
Ναι, τους λεω, σας ακουω
"το τεστ της χοριακης σας βγηκε θετικο"
"τι εννοειται?" (μια χαρα ηξερα απλα δεν πιστευα τι ακουω...)

"ειστε εγκυος", μου απανταει...

δε θυμαμαι πως το κλεισαμε καν...αρχισα να χτυπαω τη φιλη μου στην πλατη οπως οδηγουσε και να της φωναζω εισαι εγκυος....!

σταματαει τη μηχανη , και αρχιζουμε να κλαιμε απο χαρα....να φιλιομαστε να αγκαλιαζομαστε...και φυσικα θυμομαστε και οι δυο στα μισα του δρομου πως αν εισαι εγκυος δεν οδηγεις μηχανη!!!



Απο εκεινη τη στιγμη και υστερα δεν μπορουσαμε να πιστεψουμε οτι ειχε συμβει...Οχι απλα γουρικο χερι αυτη η γιατρος αλλα ολα ηταν με το μερος μας...

Τωρα αρχιζε το μεγαλο μεγαλο αγχος...αν νομιζετε οτι αυτο ηταν τελειωσε...δεν γνωριζετε...ουτε και εγω γνωριζα...Τωρα που ξερεις οτι τα εχεις καταφερει...πρεπει να κανεις οτι μπορεις να το διαφυλαξεις και να μη σου παθει τιποτα! Μια αισθηση οτι εισαι γονιος πριν ακομα εχεις μωρο...

Πηραμε την καλυτερη μου φιλη, 2-3 ακομα...αγωνια αγχος, ουρλιαχτα, συγκινηση, τη μαμα μου, οσους μπορουσαμε και νιωθαμε κοντα και ασφαλεις τους πηραμε.
Πηραμε τη γιατρο και ειλικρινα δεν ειχα ξαναδει γιατρο να χαιρεται τοσο οσο αυτη. Ηταν πανω απολα ανθρωπος και το εδειχνε. Της εδωσε οδηγιες για σιδηρο και φολικο οξυ (αν το λεω καλα...) και για τους πρωτους 3 μηνες προσεχουμε για να δεσει ολο αυτο...

Δεν ειναι απλα μενω εγκυος που νομιζα...ειναι και ολο το πακετο μετα...

Πως ενιωσα...Ενιωσα περιεργα γιατι ηταν κατι που πιστευα οτι θα αργησει να γινει...η τελος παντων οχι με μια γιατρο που ουτε την ξεραμε και ετσι με την πρωτη...μου ειναι δυσκολο ακομα να το πιστεψω, σαν να ειμαι σε ονειρο...

Και μετα πειτε μου...υπαρχει πιο συνειδητη πραξη απο το να κανουν 2 γυναικες μωρακι, οταν προσπαθουν τοσο πολυ για να γινει ολο αυτο και περνανε απο τοσες πολλες διαδικασιες....? Υπαρχει περιπτωση να μην δειχνει ολο αυτο ποσο πολυ το θελεις αυτο το μωρο...? Για ποιο λογο λοιπον αμφισβητουνε την οικογενεια μας αυτην που δινουμε μαχη να αποκτησουμε, θελοντας να δωσουμε τοση αγαπη...μονο και μονο επειδη δεν υπαρχει ο μπαμπας? Δεν υπαρχει, αυτες ειμαστε και αυτο μπορουμε, γιατι πρεπει σε ολα να απολογουμαστε αντι αυτη την ενεργεια να την εχουμε για καλες σκεψεις και δυναμη για τα ονειρα μας?

ε ναι λοιπον, η αγαπη μου ειχε μεινει εγκυος και θα γινουμε μανουλες, πρωτα ο Θεος η οποια ανωτερη δυναμη υπαρχει εκει πανω!




Για να δουμε τι θα δουμε-4η προσπαθεια



Κανονισαμε να περασουμε απο τη γιατρο να δουμε τι γινετε. Μολις ειδαμε τη γειτονια και το μερος οπου ηταν το γραφειο, λιγο τρομαξαμε...ειχαμε μαθει στις χλιδες και τα γραφεια στην Κηφισια και το Χαλανδρι βλεπετε...
Το συγκεκριμενο γραφειο ηταν κοντα στην Αχαρνων, κοντα στη φυλης και απεναντι απο ενα μπουρδελο. Οι περισσοτεροι κατοικοι αλλοδαποι (χωρις να εχω προβλημα κανενα) και η γειτονια καπως παρακμιακη.



Ειμασταν λιγο τρομαγμενες...και καχυποπτες αλλα επρεπε να παμε. Μπηκαμε, την γνωρισαμε, συζητησαμε και της εξηγησαμε την κατασταση ως εχει.
Την εξετασε τη φιλη μου με εναν υπερηχο να δουμε σε τι φαση ειναι και συμφωνα με τις προβλεψεις της "καλο θα ηταν να το καναμε αυριο" προς το βραδακι...Παραξενεμενη εγω γιατι οχι μονο ηταν Κυριακη αλλα και βραδυ! Δεν ειχα συνηθισει σε τετοια μεγαλεια με την αλλη την γκρινιαρα και φυσικα και συμφωνησαμε. Το σπερμα θα κανονιζαμε να το παιρναμε και να το φερναμε εμεις.
Πηρα τηλεφωνο τον καλο κυριουλη απο την τραπεζα σπερματος και τον ρωτησα αν μπορουμε να εχουμε το σπερμα ετοιμο (γιατι χρειαζεται και μια διαδικασια extra πλυσιματος πριν το χρησιμοποιησουμε) κατα τις 7 το βραδυ της Κυριακης.
"Βεβαια, μου ειπε ο ανθρωπος. Δε θα σταθω εμποδιο σε μια σπερματεγχυση επειδη ειναι Κυριακη" και βεβαια εμεινα με το στομα ανοιχτο!

Ολες οι προσπαθειες και ο κοπος τοσων ημερων ητανε σαν να συνεργαστηκαν ολοι και σαν επιτελους να ειμασταν μια ομαδα που θελαμε κατι κοινο! Ετσι επρεπε να νιωθαμε απο την αρχη...γιατι τελικα οπως και να το κανεις παιζει ρολο στην ψυχολογια του αλλου να νιωθεις οτι ολοι θελουν να βοηθησουν.

Ετοιμαστηκαμε την επομενη μερα, περασαμε απο την τραπεζα στις 7, υπογραψαμε χαρτια, και κατεβηκα με το σπερμα στο σωληνακι μεσα στο σουτιεν για να μη γυρισει αναποδα και για να ειναι σε θερμοκρασια σωματος οπως μου ειπε. Οδηγησαμε μεχρι το ιατρειο γυρω στις 8 ειμασταν εκει και καναμε την ιδια γνωστη διαδικασια.
Μας εκλεισε τα φωτα η γιατρος, μου ειπε να παω κοντα στη φιλη μου και να της κραταω το χερι και μας αφησε μονες για λιγο να νιωσουμε ανετα. Μας ειπε επισης οτι φημιζεται οτι εχει γουρικο χερι....!

Συζητησαμε με τη γιατρο διαφορα μετα και θυμηθηκα οτι εχουμε δυο δειγματα σπερματος οποτε πεταω και την ιδεα "αφου το εχουμε που το εχουμε, αν δεν εχει σπασει ακριβως σημερα το ωαριο και ειμαστε μεταξυ των δυο ημερων, γιατι δεν το χρησιμοποιουμε και αυτο. Ετσι κι αλλιως τελευταιο ειναι και αν ειναι ξαναπαιρνουμε" Συμφωνησε κ εκεινη και ειπαμε πως αυριο περιπου απογευμα να το κανουμε. Αυτο λεγεται διπλη σπερματεγχυση και αν εισαι αναμεσα σε δυο ημερες που μπορει να εχεις πιθαντητες ειναι καλο να κανεις διπλη.

Ετσι κι εγινε. Την επομενη μερα ειμασταν εκει το απογευμα και ειχαμε κανονισει αυτη τη φορα το σπερμα να ερθει με courier απο την τραπεζα για να μη χανω χρονο μπρος πισω...
Χτυπησε το κουδουνι ο courrier μας το δινει και μου λεει" καλα αυτο ειναι μονο?"  σαν να μου λεει "το δικο μου θα ειναι πολυ παραπανω!  Πεθαινουμε στα γελια με τη γιατρο και παμε για τη γνωστη διαδικασια....

Ολα εγιναν με τον ιδιο γλυκο τροπο και για καποιο λογο η καθεμια εκεινο το βραδυ πηγε σπιτι της γιατι ειχαμε καποιες δουλειες...

Το επομενο πρωι μου ειπε η φιλη μου οτι ενιωσε κατι κραμπες στο στομαχι, που αυτο σημαινει οτι εσπασε το ωαριο , πραγμα που ηταν καλο σημαδι γιατι ειχαμε βαλει το σπερμα καποιες ωρες πριν οποτε ημασταν πανω στην ωρα!


Τωρα ειχαμε την γνωστη αναμονη για 2 εβδομαδες και οι ελπιδες στα υψη...

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Σπερμασυγχυση!



Ειμασταν εξαλλες με την γκρινιαρα γυναικολογο που τα Σαββατοκυριακα της ηταν πολυτιμοτερα απο το ονειρο μας και την πραγματοποιηση του. Δεν ειναι ευκολη υποθεση ολο αυτο και απο θεμα χρηματων και ψυχολογικα. Ενιωθα οτι αυτο δε θα μας παει πουθενα και με ενοχλουσε η ολη διαδικασια. Ειχαμε ξεμεινει και απο εφοδια (σπερμα) και ολα επρεπε να γινουν απο την αρχη.

Ειχαμε αρχισει τις συνομιλιες παλι με τη γιατρο και την ημερα που συναντηθηκαμε μας ειπε οτι μαλλον θα πρεπει να λειψει για ενα συνεδριο και αν ειναι να κανουμε εμεις τους υπερηχους και θα μιλαμε τηλεφωνικα... Σκεφτηκα κι εγω, τι να γινει αφου της ετυχε αυτο εμεις τον κυκλο αυτο δεν τον χανουμε , θα το παμε ετσι."Θα γυρισετε εγκαιρα για τη σπερματεγχυση", την ρωτησα αλλα δεν ηξερε και ειπε οτι θα το βλεπαμε στη πορεια, μπορει και να προλαβαινε...

Και αν δεν προλαβαινε? Τι περιμενε δηλαδη? Ειχαμε αρχισει να θυμωνουμε μαζι της μεσα μας (καιρος ηταν) αλλα δεν ειχαμε και πολλες επιλογες.



Εντελως τυχαια και την καταλληλη στιγμη μας τηλεφωνει ο καλος κυριος απο την καλη τραπεζα σπερματος που τα θελει ολα νομιμα και σωστα να μας πει οτι επισημα πλεον αυτος θα φερνει απο την cryos στην Ελλαδα και θα δινει σε ολες τις αλλες κλινικες και οποτε θελουμε μπορουμε να παρουμε απο εκεινον.
Αυτο ηταν ενα καλο σημαδι και αμεσως τον ρωτησα για τον δοτη που μας ενδιαφερει, αν τον ειχε στην τραπεζα του ωστε τουλαχιστον να γλιτωναμε τα εξοδα αποστολης...και φυσικα, οχι δεν τον ειχε. Τοτε καταληξαμε οτι θα ξαναπαραγγειλουμε απο την cryos αυτο που θελουμε αλλα αντι να το στειλουμε στο Ιασω, για καποιο λογο ειπα να παει στον δικο του χωρο...

Δε με ενοιαζε τι θα καναμε με τη γιατρο αλλα το ενστικτο μου μου ελεγε να μην το ξαναπαω εκει. Ετσι κι εγινε. Ενα μεσημερι καθομαι μπροστα στον υπολογιστη και αποφασιζουμε να παραγγειλουμε διπλη δοση του δοτη. Ειχαμε μαθει πλεον οτι δεν συνηθιζουμε να πιανουμε με τη μια, οποτε να γλιτωσουμε και λιγα χρηματα απο εξοδα αποστολης. Εβαλα τη διευθυνση της καλης τραπεζας και συνεχιζαμε να πηγαινουμε ολη εκεινη την εβδομαδα στο Ιασω για υπερηχους. Επικοινωνουσαμε και με τη γιατρο τηλεφωνικα μεχρι που αρχισε παλι τα περιεργα...

"Κοριτσια δεν το βλεπω να ειμαι εκει οταν ειναι η ωρα και καλυτερα να βρειτε καποια εσεις να σας το κανει η αλλιως να σας προτεινω κι εγω καποια..."



Ολα αυτα 3 μερες πριν να γινει η σπερματεγχυση. Εμεις σε πληρη συγχυση και πλεον ζουσαμε μια σπερμασυγχυση! Το κεφαλι μου πηγαινε να σπασει, εψαχνα να βρω λυσεις. Το σπερμα ειχα φτασει μια χαρα μεσα σε 2 μερες και απο εκει ειμασταν οκ. Της φιλης μου το αυγο μεγαλωνε και εγω επρεπε να βρω αμεσα γιατρο να το κανει!


Ειχα στο κινητο μου το τηλεφωνο μιας γιατρου που μου ειχαν προτεινει κατι φιλες και δεν την ειχα παρει ποτε γιατι οι συνθηκες δεν το ειχαν φερει στο προσκηνιο..Για καποιο λογο, αυτες οι φιλες μου ειχαν κανει προσφατα μια επεμβαση μαζι της και μου ειχαν πει τα καλυτερα οποτε δεν ειχα τιποτα να χασω απο το να την παρω τηλεφωνο και να ρωτησω πολυ αμεσα αυτο που ηθελα.

Ητανε γυναικολογος απο τη Θεσσαλονικη και σπανια βρισκοτανε Αθηνα. Επισης συνεργαζεται, ειχα ακουσει , με μια ομοιοπαθητικο, και η ιδια ειναι κατα των φαρμακων οποτε ηταν και στο στυλ μας. Οσο λιγοτερα φαρμακα, τοσο καλυτερη υγεια...

Οδηγουσα και καπως απελπισμενη σκεφτομαι "κατσε να την παρω τωρα, θα δειξει"

Ειχα ηδη αρχισει να σκεφτομαι για εξωσωματικες και ορμονες...και απλα δεν ηξερα πως θα επειθα τη φιλη μου να παμε για αλλο τροπο. Δεν ειχα σκοπο μετα απο αυτη τη προσπαθεια να συνεχισω αυτη την αγωνια και το κυνηγητο με γιατρους και σπερματα. Μπορει να ειχα πει οτι θα δοκιμασουμε 6 φορες αλλα η 4η φορα ενιωθα να μοιαζει με την 100η, οποτε δεν το εβλεπα να ξαναπροσπαθουμε αμεσα.
Η φιλη μου αντιθετα σε ολα ηταν πολυ θετικη. Παντα με θετικη σκεψη και παντα με μια τοσο μεγαλη ελπιδα που δεν το εβαζε κατω.
Εγω πιο πολυ ημουν του πρακτικου. Να βρω, να κανονισω, να οργανωσω, να μιλησω με κοσμο και να διερευνησω. Εκεινη ηταν στο να πιστευει και να μην το βαζει κατω!

Την παιρνω τηλεφωνο μες στο αγχος και της λεω " Γεια σας κυρια Σ. , δε με γνωριζετε, αλλα εγω με τη φιλη μου, εχουμε ενα θεμα και θα ηθελα να σας ρωτησω αν κανετε σπερματεγχυση και αν ειστε Αθηνα"
-Ναι κανω και ναι ειμαι Αθηνα, σε τι μπορω να βοηθησω; (αχ δοξα τω θεο!)
-Η κατασταση εχει ως εξης....(της εξηγησα οσο πιο συντομα το ιστορικο)  μπορειτε να κανετε στη φιλη μου σπερματεγχυση το Σαββατο?
-Περαστε απο το γραφειο μου το Σαββατο να τα δουμε ολα και αν ειναι το κανουμε. Εσεις απλα να δειτε αν η τραπεζα που εχετε το σπερμα θα το στειλει Σαββατο.

Ημουν τοσο χαρουμενη με ολο αυτο και ειδικα με το θεμα Σαββατο. Η προηγουμενη γυναικολογος μας ειχε αγχωσει τοσο πολυ που δεν τολμουσα να το σκεφτω σαν πιθανη μερα. Ομως ελα που η ολη διαδικασια επεφτε παλι σαββατοκυριακο και ελα που επιτελους ενιωσα εστω και τηλεφωνικα οτι μιλουσα με επαγγελματια γιατρο και ανθρωπο!

Οδηγουσα προς το νοσοκομειο να κανουμε τον υπερηχο και ειπα τα νεα στη φιλη μου. Καναμε τον υπερηχο και μετα που μιλησαμε στην γκρινιαρα γυναικολογο μας λεει "σας βρηκα μια που μπορει να σας βοηθησει με τη σπερμαεγχυση"
και της απανταω "οχι ευχαριστω, βρηκαμε αλλη"

Εκει ενιωσα οτι ηταν και η τελευταια φορα που της μιλουσα. Δεν ειχα ιδεα τι θα γινοταν με την καινουρια αλλα πλεον ηξερα οτι αυτη δεν ηταν για εμας και μονο κακη ενεργεια μας εδινε. Μας εμενα αλλος ενας υπερηχος να κανουμε στο πακετο μας του νοσοκομειου και οταν ρωτησα αν μπορουμε να το κανουμε Σαββατο , με κοιταξαν με απορια και μου ειπαν οχι δεν γινεται , μονο σε εκτακτες περιπτωσεις.
Θυμωσα παρα πολυ γιατι ειδα οτι τελικα το να εισαι γιατρος η το να προσφερεις ιατρικες υπηρεσιες στην Ελλαδα εχει ωραριο και εχει και Σαββατοκυριακα αδεια, και διακοπες και ολα. Πιστευα οτι το να εισαι γιατρος σημαινει να εισαι εκει οταν ειναι απαραιτητο και οταν σε χρειαζεται ο ασθενης. Εμεις την χριεαζομασταν αυτη τη γιατρο γιατι δεν καθοριζουμε εμεις την ωορηξια αλλα υποτιθεται οτι ειμαστε ομαδα για να το κανουμε οσο το δυνατον καλυτερα γινεται.
Δυστυχως δεν το ειδα απο κανεναν και δεν το ενιωσα απο πουθενα.

Παμε για καινουρια ενεργεια!


















Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

3η προσπαθεια



Το 2ww -περιοδος αναμονης- περασε πολυ γρηγορα και αυτη τη φορα τα αποτελεσματα μας τα ειπανε τηλεφωνικως, γιατι αλλαξαμε εργαστηριο.
Οχι, δεν ειχαμε μεινει εγκυες. Και καπως μεσα μας το περιμεναμε...εγω συνεχως εψαχνα στο internet για πιθανοτητες επιτυχιας σπερματεγχυσης, αρχισα να σκεφτομαι εξωσωματικες και μηπως δινουμε τσαμπα λεφτα για να πετυχουμε το κατι τοις εκατο...πολλα σκεφτομουνα, πολλα ενιωθα, ακομα ηθελα και ηλπιζα αλλα ελα που ητανε τοσο μα τοσο δυσκολο. Και μετα σκεφτομουνα, λογικο ειναι να ειναι δυσκολο, δεν δημιουργουμε πινακα ζωγραφικης αλλα ζωη!- και για να δημιουργησεις ζωη πρεπει να εισαι βεβαιος γι αυτο που κανεις. Ετσι οποτε ακουγα το επιχειρημα- "δεν ειναι φυσιολογικο 2 κοπελες να κανουνε παιδι ετσι απλα"- τοτε μου αναβαν τα λαμπακια...γινομουν εξαλλη γιατι πιο συνειδητη επιλογη απο αυτη, με τοσα χρονια σκεψη για να παρθουν αποφασεις, και τοσο κοπο να πραγματοποιηθει, δεν εχω ξαναπαρει στη ζωη μου. Σκεφτειτε ποσες οικογενειες εχουν παιδι επειδη εμεινε εγκυος "καταλαθος" η γυναικα, η δεν πηρε σωστες προφυλαξεις...



Δεν ειμασταν εγκυες λοιπον και κατευθειαν πηγαιναμε για την τριτη προσπαθεια..Ειχαμε αλλη μια δοση σπερματος την οποια ειχαμε φυλαξει στο νοσοκομειο, καπου σε μια καταψυξη και ειχαμε ηδη αρχισει με τη γιατρο να μιλαμε για το ποτε το βλεπει να γινετε συμφωνα με τους υπερηχους. Το βλεπαμε, λογικα και με αυτα που ειχαμε πλεον μαθει μετα απο τοσες φορες, να πεφτει Σαββατοκυριακο.

Εκει αρχισα να αισθανομαι τη γυναικολογο να γκρινιαζει και να κανει κατι πλακιτσες του τυπου "αχ τι μας κανεις" , "και θα χασουμε το σαββατοκυριακο για εσας"  και κατι τετοια. Παλι δεν εδινα σημασια.... Τελευταια μερα που το ειδαμε το ωοθηλακιο ηταν Πεμπτη και ακομα δεν ηταν και στα μεγαλυτερα μεγεθη του... Ξαναπηγαμε Παρασκευη να δουμε πως παει ενω ειχαμε κανει την ενεση pregnyl την προηγουμενη μερα συμφωνα με τις οδηγιες της γιατρου και ενω η φιλη μου ντυνοτανε στο μπανιο και η γιατρος με τον υπερηχογραφακια ητανε πιο μεσα στο δωματιο και νομιζανε οτι ειχα βγει εγω ηδη, τους ακουσα να μιλανε ψιθυριστα.

Η γιατρος μας τον ρωτουσε μηπως να το κανουμε σημερα, τι λες εσυ γιατι αυριο ισως να υπαρχει προβλημα και μου σου του....

Απλα μου εκανε εντυπωση ολοκληρη γιατρος να ρωταει τον ανθρωπο με τους υπερηχους και μαλιστα ψιθυριστα γιατι? Κατι στην αισθηση μου δεν μπυ πηγαινε καλα και ολα τα ενιωθα λιγο περιεργα.

Με το που βγαινει η φιλη μου απο το μπανιο μας λεει η γυναικολογος θα το κανουμε σημερα. "Να μην το ρισκαρουμε αυριο και να το χασουμε κλπ κλπ κλπ." Εμεις ως ασχετες ακουγαμε ολα οσα ελεγε, που δεν ελεγε και πολλα, απλα μας μπερδευε με δικαιολογιες και οποτε εγω εκανα μια πιο λογικη ερωτηση βασισμενη σε οτι εχω διαβασει η ξερω μου απαντουσε "μη ρωτας πολλα εσυ και ακου τη γιατρο" , οποτε και εγω δεν μιλησα.



"Σε 2 ωρες να ειστε και παλι εδω, να πουμε στην βιολογο να το ετοιμασει και να το κανουμε", μας ειπε. Εμεις ειχαμε ερθει με ξεχωριστα οχηματα, εγω με αυτοκινητο και η φιλη μου με μηχανη. Κατι που ηταν προβλημα γιατι μετα την σπερματεγχυση δεν γινεται να οδηγησεις μηχανη...Οποτε επρεπε εμεις τωρα, με το αγχος και τη βιασυνη και ολα στο κεφαλι μας να παμε ξεχωριστα πισω στο σπιτι, να αφησουμε τη μηχανη και να γυρισουμε μαζι στο νοσοκομειο με το αυτοκινητο μου και μετα εγω πριν τη δουλεια να την εχω ξαναπαει σπιτι να ξεκουραστει...


Βασικα επρεπε να γινω Βεγγος και δεν ειναι αυτο αλλα ηταν και η πιεση η ψυχολογικη και μεσα σε ολα δεν ημουνα και σιγουρη και δεν ενιωθα οτι η στιγμη αυτη και το πως γινονται ολα ητανε σωστα. Αλλα ποια ημουν εγω να αμφισβητησω τη γιατρο...αυτη υποτιθεται ξερει...επρεπε να την εμπιστευτω και να κανω αυτο που θεωρουσε εκεινη σωστο.

Τα καναμε ολα και μεσα σε 2 ωρες ειμασταν παλι στο ιδιο νοσοκομειο, στο ιδιο τμημα, στην ιδια αιθουσα, γερασμενες κατα 2 ωρες , περιμενοντας την γιατρο.

Η διαδικασια ηταν η ιδια. Ολα γινανε ακριβως οπως ειχαμε μαθει. Αφου ενιωθα οτι πλεον ξερω να τα κανω κι εγω. Στο μυαλο μου τιποτα ομως δεν εβγαινε σωστα μα μαθηματικη ακριβεια και υπολογισμο.
Ειχαμε παρει το pregnyl την προηγουμενη νυχτα και παντα λεγαμε οτι αυτο θελει να εχουν περασει 2 μερες για να γινει μετα η σπερματεγχυση, τωρα γιατι το κανουμε την αμεσως επομενη.

Ολα αυτα υπηρχαν στο μυαλο και των 2 μας. Αλλα το καναμε. Μας ευχηθηκε η γιατρος καλη επιτυχια "Ελπιζω να ειναι η τριτη μας προσπαθεια και η τυχερη" και μας αφησε στο δωματιο.
Για καποιο λογο και οι 2 μας νιωθαμε οτι δεν ειχε πιασει. Πες οτι ηταν ενστινκτο, απογοητευση, συνηθεια, χασιμο ελπιδας η απλα επειδη νιωθαμε -χωρις να μπορουμε να το αποδειξουμε- οτι η γιατρος δεν ηθελε να χασει το σαββατοκυριακο της βρισκοντας ποια μερα θα ειναι (γιατι αυτο θα χριεαζοτανε να το ψαχνεις και να δοκιμασεις και σαββατο και κυριακη) οποτε βεβιασμενα μας επεισε οτι πρεπει να γινει σημερα.


Την απαντηση την ξεραμε πριν ακομα μας παρουν τηλεφωνο. Δεν ειχαμε μεινει. Εκει εγω ενιωσα πολυ θυμωμενη με ολα. Με την επιλογη μας, με την Ελλαδα, με το συστημα, με την κοινωνια. Ηταν μια απο αυτες τις μερες που απλα σου φταινε ολα και οντως μου εφταιγαν ολα. Συνεχεια σκεφτομουνα οτι δεν μπορει οι γιατροι να δουλευουν αναλογα με το ποτε μπορουν εκεινοι και για κατι τετοιο θα επρεπε να παιζει ρολο οχι απλα η μερα αλλα ακομα και η ωρα!



Δεν μπορει η γιατρος να γκρινιαζει και να σου λεει για σαββατοκυριακα και να αισθανεσαι οτι σου κανει και χαρη που θα σου το κανει τετοιες μερες. Αν σου το κανει γιατι εμας δεν μας το εκανε ποτε. Οτι ηθελε εκανε αναλογα με το δικο της προγραμμα. Να νιωθουμε καθε φορα ασχημα που θα επεφτε σαββατοκυριακο επειδη εκεινη ειχε κατι καλυτερο να κανει? Στην ουσια αν γινετε ετσι και δε γινετε η σπερματεγχυση στην ωρα της τοτε ειναι σαν να πεταμε το σπερμα απο το παραθυρο... Και τα λεφτα μας μαζι.


Κατι επρεπε να αλλαξει. Απλα δεν ηξερα τι και απο που. Ολα καπου μας οδηγουσαν, απλα δεν ηξερα που. Επρεπε να εμπιστευτω εμας , το ενστικτο μας και να εχω τα ματια μου ανοιχτα να δω αυτα που μεχρι τωρα δεν βλεπω και μπαινουν εμποδιο στην πραγματοποιηση του ονειρου μας.




Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

2η προσπαθεια




Ηταν για εμας ενα καλοκαιρι υπεροχο. Αποφασισαμε να μαζεψουμε λεφτα να παμε οσο πιο μακρια γινοταν. Κατι μας ελεγε οτι απο το Σεπτεμβρη που θα γυρνουσαμε ολα θα ηταν λιγο πιο δυσκολα και δεν ξεραμε ποτε ξανα θα ειμασταν ετσι ελευθερες , χωρις ευθυνες και υποχρεωσεις, για να φυγουμε για τοσο μεγαλο διαστημα και τοσο μακρια. 1 μηνας διακοπες στην Κεντρικη Αμερικη γεματος χρωματα, ανεμελια, και χαλαρωση απο τα παντα.

Ηρθε ο Σεπτεμβρης και συμφωνα με την περιοδο της φιλης μου γνωριζαμε ηδη ποια ηταν η μερα στην οποια επρεπε να παμε για τους γνωστους υπερηχους να δουμε τι και που βρισκεται το αυγουλακι μας.
Στο μεταξυ εγω να κανονιζω παλι με το ιδιο "κακο" κεντρο για το σπερμα και ποτε να το παρουμε και τα ιδια τα γνωστα.
Ελα ομως που οπως δειχνανε τα πραγματα φαινοταν οτι ισως η μερα η κρισιμη για την σπερματεεγχυση θα ητανε Σαββατοκυριακο...πραγμα που δυσκολευε το να παρουμε το σπερμα απο το κεντρο αυτο και ολα μοιαζανε βουνο.

Με το που το παιρνει χαμπαρι αυτο και η γυναικολογος μας , μας λεει "ελπιζω να μην πεσει σαββστοκυριακο και χασουμε την ξεκουραση μας...", κατι το οποιο εγω το πηρα λιγο στην πλακα και δεν του εδωσα σημασια.

Εκει που την αλλη φορα ολα ηταν τοσο απλα και ενιωθα οτι ειχαμε βρει τον τροπο, τωρα ενιωθα οτι ξεκιναμε απο την αρχη και ολα ηταν ακομα πιο δυσκολα.
Λενε οτι τετοιες στιγμες κρισεις ερχονται για να σε κανουν πιο δυνατο...εγω εκεινη τη στιγμη δεν ειχα ιδεα απο που να αρχισω και επρεπε να ξεκινησω οντως απο την αρχη.


Σκεφτηκα οτι αυτη τη φορα δε θα μεσολαβησει κανενας για το σπερμα. Θα το παραγγελναμε μονες μας με την πιστωτικη καρτα που ζητανε, θα καναμε την παραγγελια online και απλα επρεπε να βρουμε, γιατι αυτο ζητανε, εναν χωρο παραλαβης του, εκτος απο σπιτι η γραφειο γιατρου. Πηρα να ρωτησω τη γυναικολογο μου αν στο Ιασω δεχονται κατι τετοιο και παλι δυσκολα τα εβλεπε ολα και δεν ειχε ιδεα. Αποφασισα και αυτο να το κανονισω μονη μου.

Βρηκα την βιολογο του Ιασω , η οποια ηταν παρα πολυ εξυπηρετικη και καλη στην ολη φαση και μου εξηγησε πως θα χρειαστει να τουσ δωσω τη διευθυνση του νοσοκομειου και αυτη θα το παραλαμβανε και θα εκανε και το πλυσιμο του σπερματος και ολα. "προσεξτε ομως να μην το στειλουνε σαββατο κυριακο που ειναι το τμημα κλειστο."

Ετσι κι εγινε. Μπηκαμε στην cryos και βρηκαμε τον ιδιο και αγαπημενο Μonter , παραγγειλαμε δυο δοσεις , για να μην εχουμε και τα εξοδα αποστολης σε περιπτωση που χρειαστει να ξανα παραγγειλουμε , ορισαμε και την ημερομηνια που το θελουμε να ειναι εδω και περιμεναμε οσο το αυγο μεγαλωνε...

Στην ουσια δεν εχεις και μεγαλο περιθωριο, γιατι ολα πρεπει να γινουν γρηγορα. Μεσα σε δεκα μερες το αυγο εχει μεγαλωσει. Οποτε καταλαβαινετε οτι αν το σπερμα δεν εφτανε στην ωρα του ολα θα πηγαινανε στραφι...

Δεν ξεραμε τι ειδους σπερμα επρεπε να παρουμε, γιατι κι αυτο το επιλεγεις. Οποτε πηρα τον καλο κυριο απο την καλη τραπεζα σπερματος που τα θελει ολα νομιμα και ζητησα τη συμβουλη του ως βιολογος που ειναι.

To παρακατω που θα διαβασετε ειναι πολυ πολυ χρησιμο για οσες παραγειλλετε-

"Για μια σπερματέγχυση επεξεργαζόμαστε το σπέρμα για να πάρουμε μόνο τα σπερματοζωάρια με (α) καλή κίνηση και (β) καλή μορφολογία και μετά τα ετοιμάζουμε για να τα τοποθετήσουμε στη μητρική κοιλότητα.
Η ποιότητα IUI σημαίνει ότι το σπέρμα υποβλήθηκε σε επεξεργασία πριν την κατάψυξη, ενώ το ICI σημαίνει ότι το σπέρμα καταψύχθηκε απευθείας και θα πρέπει το εργαστήριο να το επεξεργαστεί πριν το ετοιμάσει για ενδομήτρια σπερματέγχυση.
Το ΜΟΤ 10 (=10εκ./ml) σημαίνει ότι στο δείγμα των 0,5ml περιέχονται περίπου 5 εκατομμύρια σπερματοζωάρια με καλή κίνηση, ομοίως
το MOT 20 (=20εκ./ml) σημαίνει ότι στο δείγμα των 0,5ml περιέχονται περίπου 10 εκατομμύρια σπερματοζωάρια με καλή κίνηση.
Προτιμώ την ποιότητα IUI επειδή το IUI MOT 10 περιέχει περίπου 5 εκ. σπερματοζωάρια με καλή κίνηση και καλή μορφολογία,.. άρα περισσότερα «χρήσιμα».
Καλύτερα να σας πει το εργαστήριο τι προτείνει.
Προσωπικά, το ICI MOT 10 το βρίσκω λίγο, οπότε καλά σας συμβουλεύει να πάρετε διπλάσια ποσότητα."



Με σειρά προτίμησης (αλλά συμβουλευτείτε το εργαστήριο που θα σας το ετοιμάσει..) : IUI MOT 10 > ICI MOT 20 > 2 x ICI MOT 10


Αυτα ειναι οσα μαθαμε και χριεαστηκαμε απο τον καλο κυριο. Το καλυτερο κατα τη γνωμη μου που ειναι να παραγγειλεις για σπερματεγχυση ειναι το IUI mot 10 και μην πατε ουτε για κατι πιο φτηνο ουτε για κατι πιο ακριβο. Αυτο ειναι το καλυτερο!


Τωρα εμενε να γινει και η σπερματεγχυση. Νομιζω η μερα επεσε Παρασκευη , ολα φαινοντουσαν μια χαρα, το ωαριο θεωρησε η γυναικολογος οτι ειναι στα χιλιοστα που θελουμε, την προπροηγουμενη ημερα ειχαμε κανει και μια ενεση για να σπασει το ωοθηλακιο σε 48 ωρες και οχι νωριτερα, και το σπερμα ειχε φτασει στην ακριβη ωρα του μια και η Δανια ειναι πιστη στα ραντεβου της!


Μπηκαμε στο δωματιο, η ιδια διαδικασια, το σπερματακι στο σωληνακι μεσα, εγω να σβηνω τα φωτα, να κραταω το χερι της και να προσευχομαι να πιασει, και τσουπ μπηκε και τελος.Η γυναικολογος μας ευχηθηκε καλη τυχη και ειχε κι αυτη ελπιδες οτι αυτη τη φορα θα γινει.
διαδικασια σπερματεγχυσης



Ολα παλι ηταν θεμα αναμονης και τυχης. Αυτη τη φορα δεν πηγαμε βολτα σε μαγαζια, ουτε για παγωτο. Σπιτι πηγαμε και απολαυσαμε το Σαββατοκυριακο μας με φιλες και αγαπη.

Ειχα ξεχασει να κανω το κολπο με τα κουκλακια κατω απο το μαξιλαρι αλλα πλεον δεν ειχε σημασια. Οτι ειναι να γινει θα γινει.

Η βιολογος του νοσοκομειου, οταν μετα περασα να την ευχαριστησω, μου ειπε " πολυ καλη επιλογη σπερματος! Μπηκαμε και τον ειδαμε μωρο online και ειναι πολυ καλος!" και οχι μονο κοκκινισα, χαρηκα παρα πολυ!
Μετα το συζητουσαμε με τη φιλη μου και γελαγαμε....










 






Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

2 W.W- Aναμονη 2 εβδομαδες



Ολο αυτο το διαστημα που περιμενεις για να δεις αν τελικα εμεινες εγκυος η οχι περναει τοσο αργα ...Υπαρχουν 2 τροποι να μαθεις αν εχεις μεινει. Ο πρωτος ειναι ο απλος...περιμενεις να σου ερθει η περιοδος. Και ο αλλος ειναι να κανεις χοριακη, μια εξεταση που σου λεει με ακριβεια αν εισαι η οχι. Οσο και να φαινεται περιεργο εχει τυχει να εχει ερθει σε καποιες γυναικες περιοδος η λιγο αιμα αλλα τελικα να ειναι εγκυες...ασε που αν εχεις και αγχος εχεις και καθυστερηση, οποτε αναμενεις περισσοτερο. Και οχι τιποτα αλλο αλλα ολο αυτο δημιουργει ενταση στο ζευγαρι, τοση που μονο ετοιμο για παιδι δεν μοιαζει!

Η αναμονη αυτη κραταει 2 εβδομαδες και στα αγγλικα ονομαζεται 2 weeks wait (2ww). Περασαν οι μερες, η πρωτη εβδομαδα ευκολοτερα και η δευτερη σερνοτανε..
Πηγε και εκανε η φιλη μου τη χοριακη, εχοντας πρηστει ολο αυτο το διαστημα, εχοντας νευρα, ολα τα συμπτωματα της περιοδου.Παρακαλεσαμε τον ανθρωπο στο εργαστηριο να μας στειλει με fax τα αποτελεσματα.

Δε θυμαμαι λεπτομερειες δυστυχως για το τι καναμε ολο αυτο το διαστημα. Θυμαμαι μονο τις πρωτες μερες επρεπε να προσεχει να μην ειναι και πολυ δραστηρια, γιατι αν την αφησεις μπορει και να παει για extreme sports!
Επισης απαγορευεται η οδηγηση μηχανης λογω κραδασμων για 1 εβδομαδα και αν ξερεις και καμια προσευχουλα οποια θρησκεια κι αν πιστευεις καλο κανει.

Μπανια καναμε επισης και ηλιοθεραπεια.


Ειχα φερει απο το εξωτερικο κατι μαγικα κουκλακια απο τη Γουατεμαλα που μπορεις να κανεις μια ευχη και να πιασει...μετα το βαζεις κατω απο το μαξιλαρι σου και περιμενεις. Ολα τα εκανα. Και ειπα τι θελω (φανταζομαι καταλαβατε), και το εβαλα κατω απο το μαξιλαρι και περιμενα.

Την ημερα των απαντησεων δεν ημουν βεβαια ηρεμη. Ποιος θα ητανε? Ειμασταν στη θαλασσα και τη φιλη μου την ειχε παρει ο υπνος. Σηκωθηκα εγω και πηγα σε ενα ξενοδοχειο που ειχε εκει πιο κατω να ρωτησω αν εχουν fax. Κανονισα να τα στειλουνε εκει οσο εγω περιμενα. Σκεφτομουνα να τα παρω και να της τα παω. Οτι ειναι να γινει θα γινει. Ηρθανε 2-3 σελιδες με κατι ακαταλαβιστικα και να τα διαβαζω και να τρεμει το χερι μου.. στο τελος της σελιδας διαβαζω: "εγκυμοσυνη-αρνητικο."

Με οση ορεξη μπηκα στο ξενοδοχειο με μηδεν ενεργεια βγηκα! Πηγα πισω , ειχε ξυπνησει. Της περιεγραψα ολη μου την εξορμηση στο ξενοδοχειο  καθως και οτι ηταν αρνητικο για εγκυμοσυνη.

 Μετα αρχισαν τα γνωστα "το ηξερα αφου εχω ολα τα της περιοδου" και "ενταξει , σιγα μην γινει με την πρωτη", "θα ξαναδοκιμασουμε "
κλπ κλπ....
τροποι να παρηγορησουμε η μια την αλλη και να παρηγορηθουμε.
Γιατι οσο να'ναι ελπιζεις και οταν ελπιζεις..στεναχωριεσαι αν δεν γινει. Και τωρα ποτε παλι?

Ελα ομως που ητανε Ιουλιος μηνας και τον επομενο μηνα θα φευγαμε για εξωτερικο οποτε αποφασισαμε οτι δε θα δοκιμαζαμε παλι.
Ολα θα γινοντουσαν με ηρεμια απο Σεπτεμβρη. Καλο θα ειναι να ηρεμησουμε, χαλαρωσουμε, περασουμε τελεια και μετα με το καλο.

Πως νιωθει καποιος για ολα αυτα?Δεν εχω ιδεα.
Πως ενιωσα εγω...?
Νιωθεις οτι μπορει να εισαι τυχερη εσυ και να το καταφερεις με την πρωτη. Νιωθεις οτι ολα μπορει να συμβουν. Οταν τελικα δεν συμβαινει, ναι μεν εισαι προετοιμασμενος αλλα ναι στεναχωριεσαι. Και ναι στεναχωρεθηκα.Ηθελα πολυ. Τελικα μηπως δεν εχουμε πιθανοτητες?

Ανακοινωσαμε  στη γιατρο μας τα σχεδια μας και πλεον ειχαμε δωσει ραντεβου το Σεπτεμβρη. Ο Αυγουστος θα ηταν μονο για εμας!














Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

H πρωτη προσπαθεια


Θυμοσαστε τη σκηνη απο την ταινια "if these walls could talk" οπου η μια φερνει το σπερμα της αλλης σε ενα τεραστιο σωληνα στο αυτοκινητο και το παει σπιτι...? Η στο Lword οπου γινεται κατι αντιστοιχο με Bette και Tina?

Ε καπως ετσι ηταν και η μερα μας για την πρωτη σπερματεγχυση.

Να διευκρινισω, αν δεν εχετε καποιο συγκεκριμενο προβλημα γυναικολογικο, δεν υπαρχει κανενας μα κανενας λογος να προβειτε σε εξωσωματικη! Με την εξωσωματικη θα πρεπει να παρετε ορμονες, πολλες ορμονες...και ακομα δεν εχει αποδειχθει αν μακροχρονια μπορει κατι τετοιο να δημιουργησει καρκινους...Οποτε αν μπορεις να το αποφυγεις, επιλεγεις την πιο φυσικη μεθοδο η οποια ειναι η σπερματεγχυση.
Προσοχη! Υπαρχουν γιατροι που ακομα και στην σπερματεγχυση θα προτεινουν διαφορα φαρμακα και μεθοδους. Οσο μπορειτε να τα αποφυγετε. Το καλυτερο κατα τη γνωμη μου και εφόσον δεν υπαρχει καποιο συγκεκριμενο θεμα ειναι να πατε για μια απλη ΦΥΣΙΚΗ σπερματεγχυση και τιποτα παραπανω. Δωστε την ευκαιρια στον εαυτο σας μεχρι 6 προσπαθεις σε φυσικο κυκλο...και αν δεν ....τοτε αρχιζετε και σκεφτεστε αλλες μεθοδους.


Ετσι με μια βιντεοκαμερα στο χερι, μικρη και ροζ...(ιδεας της φιλης μου αυτο) και με αρκετο αγχος απο την πλευρα μου, τοσο αγχος οπου πλακωνομασταν στη διαδρομη για τα παντα...οδηγησα προς το "κακο" κεντρο αυτο.
Η φιλη μου ολη αυτη την ωρα επαιρνε βιντεο και ηταν πολυ ηρεμη. Εγω παλι οχι.

Ηταν ολα κανονισμενα και ετοιμα. 9 το πρωι ειμασταν εκει, συναντησαμε τη βιολογο με το σπερμα μας πλυμμενο και καθαρο και μας το παρεδωσε. Σε ενα μικρο tube, δοχειο μικρο, φαινοταν ελαχιστο υγρο ροζ (ταιριαζε και με την βιντεοκαμερα) και επρεπε να το κραταω ισια, να μην κουνιεται και πολυ. Πληρωσαμε καπου 400 ευρω γι αυτο το μικρο πραγματακι και οδηγησαμε προς το Ιασω οπου μας περιμενε η γυναικολογος μας κυρια Λ.

Για να ειναι η σωστη μερα σπερματεγχυσης πρεπει να εχετε περασει μια διαδικασια οπου ανα 2 -3 μερες κανετε υπερηχους με την γυναικολογο σας και αφου βρειτε το ωοθηλακιο το παρακολουθειτε να μεγαλωνει. Δε θελουμε να μεγαλωσει πολυ ομως για να μη σπασει και χασουμε τον κυκλο! Με τη βοηθεια της γυναικολογου παντα υπολογιζετε ποια μπορει να ειναι μια καλη μερα οπου το ωοθηλακιο(το αυγο) ειναι αρκετα μεγαλο για να γινει η σπερματεγχυση. Τωρα μπορει να τυχει να βρειτε αντι ενα αυγο , 2 η 3...συνηθως ομως επικρατει ενα και αυτο παρακολουθεις.

Προσοχη! Μην σας πει ΚΑΝΕΝΑΣ γυναικολογος οτι αν ειναι να γινει σαββατοκυριακο δεν μπορει και να το κανετε πιο νωρις! Η μερα η σωστη παιζει σημαντικο ρολο. Αν ακουσετε κατι τετοιο αλλαξτε γιατρο. Ενας σωστος γιατρος δε δουλευει με καθημερινες και σαββατοκυριακα αλλα με την μερα που ειναι η καλυτερη για να επιτευχθει το ζητουμενο και για εσας το ζητουμενο ειναι ενα μωρακι. Οποτε δεν παιζουμε με τις μερες αλλιως πανε ολα τα χρηματα και ο χρονος και η ψυχολογια χαμενα! θα επανελθουμε και σε αυτο


Φτασαμε στο νοσοκομειο σε ενα δωματιο μονες μας οπου παραδιδω το δοχειακι μου στη γυναικολογο και αρχιζει και ετοιμαζει την συριγγα(χωρις βελονα) με το σωληνακι που φτανει μεχρι μεσα μεσα στον κολπο. Πιο μεσα απο οτι μπορει να φτασει το σπερμα σε κανονικη επαφη, ετσι ωστε να ειμαστε σιγουροι οτι παει εκει που πρεπει και στην ουσια "κοβουμε λιγο δρομο" για να μη μας κουραστει!


Η γυναικολογος ηξερε τα παντα για εμας και εννοειται οτι σε ολα αυτα ημουν κι εγω μεσα. Μου εδωσε να την βοηθησω με το να της δινω οσα χρειαζοτανε και ειπαμε για να ειναι λιγο πιο ρομαντικα..οσο μπορει να ειναι μεσα σε ενα ψυχρο δωματιο εξετασης νοσοκομειου, να κλεισουμε και τα φωτα...!!

Με ρωτησε αν ηθελα να το βαλω εγω αλλα ειπα με σιγουρια οχι καλυτερα!! Το εσπρωξε με τη συριγγα μεσα, εγω κρατουσα στη φιλη μου το χερι για γουρι και συμμετοχη μου σε ολο αυτο, και σε 3 λεπτα ειχε περασει. Μετα επρεπε να μεινει για λιγο , κανα 20 λεπτο, ξαπλωμενη και η γυναικολογος αφου μας χαιρετησε (και πληρωθηκε 300 ευρω) μας αφησε μονες μας.

Ηταν μια πολυ γλυκια στιγμη. Γελουσαμε, συζητουσαμε, πιστευαμε, και αναρωτιομασταν αν υπαρχει περιπτωση να ειμαστε τυχερες και να πετυχει με την πρωτη. Ειχαμε πολυ αγωνια και το θελαμε πολυ να γινει.

Μετα πηγαμε βολτιτσα, παιρναμε βιντεο, φαγαμε παγωτα και πηγαμε σπιτι να ειμαστε ηρεμες...Απο μας οτι ηταν να κανουμε το ειχαμε κανει. Τωρα ηταν ολα θεμα ενεργειας και ανωτερης δυναμης για το τι θα γινοτανε...

Συναισθηματα? Απειρα...πως ενα τοσο μικρο δοχειο , περιειχε ενα τοσο απαραιτητο συστατικο για να δημιουργηθει ζωη. Και ποσο τελικα ολα ηταν πολυ πιο ευκολα απο οσο τα φανταζομασταν. Πας το αγοραζεις, πας σε αλλον σου το βαζει...οσο για εμας εκεινη τη μερα καναμε οτι μπορουσαμε να πιστεψουμε οτι εχει πετυχει...βεβαια θελει μερες αυτο να πιασει-αλλα σκεφτομασταν θετικα.


Αποστολη εξετελεσθη.







Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

διαλεχτε το καλο σπερμα


 Η cryos spermbank εχει χιλιαδες δοτες απο ολο το κοσμο και διαλεγεις αναλογα με την εθνικοτητα, τα χαρακτηριστικα, το ιστορικο υγειας της οικογενειας, καθως επισης σε μερικους δοτες εχεις την ευκαιρια να τους δεις απο παιδικη φωτογραφια και να δεις αν σου αρεσει η οχι.

Εμεις προτιμησαμε να εχει μια φωτογραφια γιατι ειχαμε και μια μικρη περιεργεια. Ειδαμε παρα πολλους, σε σημειο που κουραζομασταν και αφηναμε λιγες μερες να περασουν και ξαναβλεπαμε...βεβαια μπερδευομασταν και μετα δεν θυμομασταν τιποτα και κανεναν. Ειχαμε αποφασισει οτι τον θελαμε απο τις Βορεις χωρες της ευρωπης Δανια, Ολλανδια...Νορβηγια....ξανθος γιατι ειμαι εγω ξανθια και ηθελε η φιλη μου να παρει και κατι απο μενα!!!

Καταληξαμε στον Monter , ολοι οι δοτες ειναι καταγεγραμμενοι με ψευδωνυμο. Αν ζουσαμε σε καποιες αλλες χωρες θα μπορουσαμε να εχουμε την ευκαιρια να εχει τη δυαντοτητα το παιδι να αναζητησει τον μπαμπα του οταν μεγαλωσει. Υπαρχει αυτο και γινεται. Αλλα λογω καποιων νομων στην Ελλαδα δεν επιτρεπεται οποτε αφου το κανουμε εδω...δεν εχουμε το δικαιωμα αυτο.

Ο monter ειχε μια παιδικη φωτογραφια που μου εμοιαζε παρα πολυ , εμενα ως παιδι και ισως να ηταν κι αυτος ενας λογος που τον επιλεξαμε. Αλλος σημαντικος λογος ηταν η γνωμη του προσωπικου της τραπεζας την οποια μπορεις να διαβασεις, η γνωμη του ιδιου και ο προσωπικος του λογος για να δωσει το σπερμα του, και σιγουρα και το ιστορικο υγειας της οικογενειας. Κοιτουσαμε να μην υπαρχουν τουλαχιστον ασθενειες κληρονομικες...


Ο λογος του ηταν πολυ συγκινητικος και μας αρεσε πολυ. Ειπε οτι "επειδη ο καλυτερος μου φιλος μαθαμε οτι ειναι απο δοτη σπερματος γεννημενος, σκεφτηκα οτι αν δεν υπηρχε αυτη η δυνατοτητα για την μητερα του εγω δεν θα ειχα τον καλυτερο μου φιλο στη ζωη μου σημερα και ετσι θελω να βοηθησω ανθρωπους που θελουν να εχουν παιδια και δυσκολευονται.."


Τυπος σπερματος που διαλεγεις?

απο κατω σου εχει τι τυπο σπερματος επιλεγεις. Εμεις αυτη τη φορα δεν ασχοληθηκαμε με το θεμα γιατι ηδη το ειχε το σπερμα το "κακο"κεντρο αυτο, οποτε δεν ηταν δικο μας θεμα αλλα θα επανελθουμε στην επιλογη και στο τι πρεπει να διαλεξετε!

Τα καλυτερα ερχονται..






 














Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

σπερμα ντοπιο η εξωτερικου?


Αφου ψαξαμε και ξαναψαξαμε καταληξαμε σε μια πολυ καλη τραπεζα σπερματος (αν θελετε πληροφοριες για οτιδηποτε μου στελνετε σχολιο και σας ενημερωνο για τα παντα) , εντελως τυχαια με εναν ανθρωπο ο οποιος εκτος απο τον εαυτο του σεβεται και τη δουλεια του πανω απο ολα. Τι σημαινει αυτο? θα το κατανοησετε παρακατω και θα τον συγκρινετε με αυτους που δεν σεβονται τη δουλεια τους και ουτε τους αλλους!

Εκει πηγαμε μαζι.Θυμαμαι ημουν ενθουσιασμενη και λιγο αφελης γιατι νομιζα οτι με το που θα πηγαιναμε βαζαμε μπροστα για ολα. Δεν ηταν ετσι ομως. Πηγαμε εκει χωρις να εξηγησουμε τι σχεση εχουμε, απλα ρωτουσαμε και μαθαιναμε.
Μαθαμε λοιπον , απο που να αρχισω?

Στην Ελλαδα τα κεντρα που μεχρι τωρα εκαναν τιν διανομη σπερματος ηταν ολα παρανομα. Απλα λογω καταστασεων, λαδωματων, μεγαλογιατρων κλπ κλπ αυτο γινοταν χωρις να υπαρχουν κυρωσεις απο πουθενα. Και το χειροτερο? Δινονταν τα σπερματα, μενανε καποιες εγκυες, δεν γινοταν καταγραφη απο κανενα κεντρο για τις εγκυμοσυνες αυτες ωστε να προβλεψουν να μην διδονται δειγματα σπερματος απο εναν δοτη σε κοντινες περιοχες...σκεφτειτε ποση ζημια μπορει να εχει κανει αυτο και ποσα αδερφια...να υπαρχουν χωρις να το ξερουν!


Κατι αλλο...μην εμπιστευτειτε ελληνικο σπερμα απο τραπεζα η απο κεντρο γιατι τα περισσοτερα ειναι απο χωρες οπως Αλβανια, Γεωργια...και οχι Ελλαδα.
 Δεν μιλαω για θεμα ρατσισμου σε καμια περιπτωση απλα να ξερετε οτι αυτο που ζητατε για ελληνικο δε θα ειναι ελληνικο με τιποτα. Οτι κι αν λενε τα δειγματα!


Στην Αμερικη και σε καποιες ευρωπαικες χωρες οπως ειναι η Δανια, δινουν σπερμα οι αντρες οχι με κινητρο τα ελαχιστα χρηματα που προσφερονται αλλα το κανουν συνειδητα για να βοηθησουν ζευγαρια που δεν μπορουν με αλλο τροπο να τεκνοποιησουν. Ειναι οπως οταν καποιος δινει αιμα συνειδητα και το κανει για να βοηθησει. Με αυτο το σκεπτικο. Στην Ελλαδα δεν υπαρχει κατι τετοιο σαν συνειδητη επιλογη. Ειναι λιγο πιο εγωιστικο το θεμα παιδι και δεν μοιραζεσαι τιποτα με κανεναν. ουτε τα οργανα σου, ουτε το αιμα σου, ουτε το σπερμα σου.Ολα για παρτη μας ειναι λοιπον. Μονο αν υπαρχει σαν κινητρο το χρημα η μεγαλη αναγκη θα το κανουν. Δυστυχως σε σχεση με το να δωσει καποιος σπερμα τα μονα χρηματα που παιρνει ειναι στην ουσια να του καλυψουν τα εξοδα για να παει και να ερθει στο χωρο παραλαβης σπερματος και οι δωρεαν εξετασεις που του κανουν για να δουνε αν ολα καλα. Το πολυ να του μενει ενα 20ευρω στη τσεπη...
Ολα αυτα γιατι τα λεω...Παιζει ρολο ο λογος για τον οποιο καποιος δινει το σπερμα του καπου. Και εχει και σημασια για εμας, ισως στο μυαλο μας να σκεφτομαστε οτι ο ανωνυμος αυτος δοτης το εκανε συνειδητα απο αποψη.
Στο εξωτερικο αυτο που σου λενε ειναι. Δεν διαλεγεις κατι και ειναι κατι αλλο.


Ολα καλα μεχρι εδω. Οταν λοιπον ηρθε η ωρα να πουμε τι θελουμε μας λεει ο καλος αυτος ανθρωπος τη φραση-οχι ακομα! Ο λογος ητανε γιατι επρεπε να περαστει ο νομος για να γινουν ολα αυτα νομιμα προκειμενου να ξεκινησει τη δραστηριοτητα του νομιμα και καλα και οχι σαν ολους τους αλλους...

Εμεις ομως δεν μπορουσαμε να περιμενουμε. Περιμεναμε μηνες να γινει αυτο. Βαλαμε γνωστους να γραψουν για το θεμα σε εφημεριδες προκειμενου να το δουνε στο υπουργειο υγειας..και μεχρι να γινουν ολα αυτα επρεπε να δρασουμε.

Απευθυνθηκαμε σε γνωστο εμβρυολογικο κεντρο γνωστου γιατρου το οποιο μετα απο τηλεφωνηματα μου μαθαμε οτι εφερναν κι αυτοι απο το ιδιο μερος που θα παιρναμε απο τον αλλον (οχι τοσο νομιμα, αλλα δε μας ενοιαζε εμας) και ετσι θα το παιρναμε απο εκει.

Με την γυναικολογο μας την Κυρια Λ. ειχαμε πει οτι με το που βρουμε το σπερμα της το λεμε και αναλογα πραττουμε.
 Θα καναμε σπερματεγχυση γιατι ολα ηταν μια χαρα για τη φιλη μου.

Για να μην τα πολυλογω στο κεντρο αυτο θελανε και επιμενανε να γινει την ιδια μερα η σπερματεγχυση και να γινει εκει γιατι και καλα τα ωαρια ηταν ετοιμα της φιλης μου. Εγω κατι υποψιαστηκα...μετρησανε τα ωαρια οτι ηταν στο οριο για να σπασουνε και φευγουμε απο εκει και μετραμε τα ωαρια στο Ιασω με τη γυναικολογο μας και η μετρηση οχι απλα ειχε διαφορα λιγα χιλιοστα...αλλα πολλα!!!
συμπερασμα= στο κεντρο αυτο θελανε να μας πεισουνε να το κανουμε εκει για τα λεφτα φυσικα και αφου δεν ηταν και στο οριο τους τα ωαρια σιγουρα δε θα πετυχαινε και η σπερματεγχυση και θα μας προτεινανε μετα να καναμε εξωσωματικη! πολυ απλα και ομορφα.
συμπληρωματικα να πω οτι το κεντρο αυτο ηταν γεματο με κοσμο, ηταν υπερπολυτελες και τυφλα τα ζευγαρια μπαινανε μεσα και οτι τους λεγανε κανανε χωρις δευτερη κουβεντα.

Η απογοητευση ηταν τεραστια και για τις δυο μας. Αλλο ενα εμποδιο. Που μας οδηγουσε ομως ολο αυτο....καπου που απλα πρεπει να εμπιστευτουμε. Αυτο μας κραταγε δυνατες στο ταξιδι μας και στο ονειρο μας.

Περιττο να σας πω οτι πριν να ξεκινησουμε ολα αυτα ειχαμε παει και σε καποιους αλλους γυναικολογους οι οποιοι βγαλανε τη φιλη μου οτι δεν μπορει να συλλαβει λογω ηλικιας και λογω των ωαριων της...και οποτε αυτο σημαινει οτι δεν υπαρχει λογος να κανεις σπερματεγχυση αλλα εξωσωματικη κατευθειαν.
Η φιλη μου ενιωσε οτι δεν ειχε ελπιδες πια..τους ειχε εμπιστευτει και για λιγες μερες την ειχε παρει απο κατω. Μεσα της ομως κατι της ελεγε οτι ολα ειναι καλα και οτι δεν μπορει κατι περιεργο συμβαινει...Η γυναικολογος μας μετα ηταν η μονη που ειπε οτι δεν βλεπει καποιο θεμα και οτι ολα τα βλεπει φυσιολογικα...και μειναμε εκει απο ενστικτο.


Ετσι αποφασισαμε να χρησιμοποιησουμε λοιπον το κεντρο αυτο που μας "εξαπατησε" κατα καποιο τροπο μονο γιατι εχει το σπερμα και να προχωρησουμε με τη γυναικολογο μας οπως ειχαμε πει.

Το μονο που εμενε ητανε να διαλεξουμε τι σπερμα θελουμε! 

η τραπεζα εξωτερικου με την οποια θα συνεργαζοταν και ο καλος κυριος που ηθελε να ειναι νομιμος και περιμενε και που επιλεξαμε ειναι η cryos spermbank denmark και το λινκ ειναι εδω
http://dk.cryosinternational.com/home.aspx

για κανενα λογο δε γινεται διαφημιση σε τιποτα για οσα λεω. σκοπος ειναι να διευκολυνουμε αλλες γυναικες σαν εμας με πληροφοριες που αν τις γνωριζαμε θα ηταν το ταξιδι μας λιγακι πιο ευκολο....















































να συστηθουμε?


ειμαστε 2 γυναικες που μενουμε Αθηνα. Δε θα μπω σε λεπτομερειες ουτε σε ονοματα. Θα πω ομως τον λογο δημιουργιας αυτου του ιστολογιου...

Να βοηθησω και αλλες γυναικες σαν εμας, που αγαπιουνται και θελουν να μεγαλωσουν ενα παιδι στην Ελλαδα, να βρουν οτι πληροφορια τους χρειαζεται για το πετυχουν.

Θα σκεφτειτε , σιγα το δυσκολο...τι θα μαθουμε εδω που δεν μπορουμε να το βρουμε στο google... Κι ομως, οι δυσκολιες και οσα περασαμε και περναμε ειναι ασυλληπτες και μακαρι να ειχα κι εγω ενα blog στο οποιο να μπορουσα να ανατρεχω και να παιρνω συμβουλες. Κι επειδη δεν το ειχα, αποφασισα να το δημιουργησω.


Ειμαι 34 χρονων και η κοπελα μου ειναι 39. Ειμαστε μαζι σχεδον 6 χρονια και στα 3 περιπου χρονια σχεσης αρχισαμε να συζηταμε οτι θελουμε να κανουμε μια δικη μας οικογενεια.
Δεν ξεραμε ουτε ειχαμε φανταστει πως θα μπορουσε να γινει αυτο και ποσο μαλλον στην Ελλαδα...αλλα δεν μας ενοιαζε αυτο γιατι ο ενθουσιασμος ητανε μεγαλυτερος απο την πραγματικοτητα οποτε ειμασταν ομορφα με το σχεδιο μας και ηταν κατι το οποιο εδωσε στη σχεση μας μια αλλη διασταση- ειχαμε ενα κοινο στοχο για το μελλον

Ειχαμε θεσει τον στοχο οποτε σιγα σιγα επρεπε να βρουμε τον τροπο να φτασουμε σε αυτον. Ιδεες υπηρχαν απειρες και απο τις δυο μεριες...και οταν μια μερα τα συζητουσαμε για μια νυχτα και ενα ολοκληρο πρωι ειδαμε οτι ειχαμε σκεφτει η καθεμια ξεχωριστα διαφορετικους τροπους επιτευξης του στοχου μας και ολο αυτο ηταν προς εκπληξη μας!

Η φιλη μου ειχε σκεφτει να βρουμε εναν αντρα και να το κανει. Τοσο απλα.
Εγω απο την αλλη, δεν ηταν κατι που ειχα σκεφτει. Ειχα σκεφτει εναν γκει αντρα με τον οποιο να το κανουμε κλπ κλπ....

Το σχεδιο αλλαζε σιγα σιγα με συζητησεις και αντιρρησεις μεχρι που καταληξαμε να βρουμε ενα ζευγαρι γκει αντρων ιδανικα με τους οποιους θα κανουμε οικογενεια και η μια θα κανει με τον εναν και η αλλη με τον αλλον.

Τι να σας πω! Βγηκαμε με καποια ζευγαρια οπου παντα κατι δεν μας αρεσε. Εδω τοσο καιρο σου παιρνει να γνωριστεις και να ταιριαξεις με εναν ανθρωπο, φανταστειτε 4 ανθρωποι μεταξυ τους... Οποτε ακυρο.

Μετα σκεφτηκαμε με εναν μονο γκει αντρα. Τον στρειτ αντρα τον ειχαμε αποκλεισει για πολλους λογους. Βαλαμε αγγελια στο gaydar ως lesbian ζευγαρι και ξεκαθαρα λεγαμε οτι θελουμε καποιον να γινει μπαμπας. Σκεφτηκαμε οτι ισως καπου εκει εξω να υπαρχει ενας γκει αντρας που να θελει να γινει μπαμπας αλλα να μην ξερει τον τροπο.
Μηνυματα υπηρξαν πολλα. Οι περισσοτεροι μας στελνανε γυμνα κορμια, σωβρακα, κωλους, και αλλα χειροτερα. Αλλοι απαντησανε κανονικα οτι ενδιαφερονται αλλα ειτε δεν ηταν του γουστου μας ειτε δεν το σκεφτομασταν με τον ιδιο τροπο.
Μπηκαμε και στη διαδικασια να βγουμε με καποιους απο αυτους. Τιποτα.

Σκεφτηκαμε οτι ουτε αυτο ειναι καλη ιδεα γιατι θα πρεπει να βρουμε εναν γκει αντρα που να τον ξερουμε και να τον συμπαθουμε και να ειναι φιλος μας. Μονο ετσι...
Επισης δεν νιωθαμε οτι ειχαμε ολο το χρονικο περιθωριο του κοσμου να γνωρισουμε τωρα καποιον, να τον δουμε και απο την καλη και απο την κακη του πλευρα, και να δουμε αν τελικα κανει για πατερας...

Για εμας και κυριως για τη φιλη μου ηταν σημαντικο να υπαρχει πατερας με το σκεπτικο οτι δε θα ξερει τι θα πει στο παιδι αν παρει απλα ενα σπερμα και το παιδι θελει να γνωρισει τον μπαμπα του...που ειναι ο μπαμπας?πως γεννηθηκε το παιδι?
ολα αυτα σεφτοταν θα την εφερναν σε δυσκολη θεση και δεν ηθελα να το περασει αυτο και μεσα στην κλειστη ελληνικη κοινωνια θα ηταν δυσκολοτερο.

Βρηκαμε εναν φιλο γκει, πολυ καλο, συμπαθητικο, τον θελαμε, μας ηθελε, αρχισαμε να μενουμε μαζι για καποιους μηνες να δουμε πως θα ειναι, μιλουσαμε, γελουσαμε...και μετα σκεφτηκαμε "αληθεια αυτο θελουμε πραγματικα"? "Θα εχουμε να κανουμε και με τους συγγενεις του που δεν γνωριζουμε καν? "
Κατι εγινε εκει...ξαφνικα βγαινανε θεματα απο το πουθενα που μας βαλανε σε δευτερες σκεψεις...
"ειναι που ειναι δυσκολο να αποφασισουμε και να συμφωνησουμε για κατι μεταξυ μας, θα το κανουμε και με εναν τριτο ανθρωπο που στο κατω κατω δεν ειμαστε ερωτευμενες μαζι του για να κανουμε υπομονη.."

Φτασαμε μεχρι τις εξετασεις μαζι του, χωρις να εχουμε καταληξει αν θελαμε η αν δε θελαμε...ακομα επαιζε αυτο μεσα μας...και στις εξετασεις τελικα ειχε καποιο θεμα υγειας οπου δεν γινοταν να τεκνοποιησει ...στεναχωρεθηκαμε πολυ.

Απο εκεινη τη μερα τα ειδαμε λιγο αλλιως τα πραγματα. Ολα αυτα τα εμποδια χωρις καν να εχουμε ξεκινησει καπου μας πανε, λεγαμε, και θα δειξει με τον καιρο..

Περασε καιρος πολυς. Ολο αυτο το ψαξιμο μπορει να πηρε και πανω απο 2 χρονια. Ολα αυτα μεχρι να αποφασισουμε και να ζυγισουμε τα πραγματα.

Η αναγκη του να υπαρχει μπαμπας υπηρχε γιατι σιγουρα θα ηταν καλο για το παιδι μας. Απο τη στιγμη ομως που μετα απο ολες αυτες τις προσπαθειες δεν ειχαμε βρει λυση επρεπε να δουμε αν αυτο ηταν ενα θεμα που χρειαζοτανε δευτερη σκεψη...

Η φιλη μου το σκεφτηκε, το συζητησε με ειδικους και μη, το συζητησα κ εγω με κοσμο και φιλους και ειδικους και αποφασισαμε οτι ολο αυτο ητανε κατι που το θελαμε για να νιωθουμε ασφαλεια οικονομικη σιγουρα και κοινωνικη. Και λογω του οτι κατα την επιστημη ειναι καλο να υπαρχει μπαμπας για το παιδι.

Οταν η επιστημη ομως αναφερεται σε κατι τετοιο εννοει τον μπαμπα τον κανονικο, που τον επιλεγει η μαμα και κανουν ερωτα και υπαρχει στη ζωη του παιδιου...και ως πατερας ειναι εκει γι αυτο.
Αυτο το ιδανικο ομως προτυπο που κανει καλο στο παιδι δεν λειτουργει παντα. Αν ειναι να βρουμε εναν πατερα απλα για να υπαρχει και μεσα μας να νιωθουμε οτι μας ενοχλει που εχει και λογο στο τι κανουμε με το παιδι...τοτε μονο και μονο αυτη η ενταση και η ενεργεια δε θα κανει καλο στο παιδι. Περα απο αυτο, τελικα δεν θα περιμεναμε να βρουμε τον ιδανικο τελειο μπαμπα και να αφηναμε να περασουν τα χρονια μεχρι να γινει αυτο...


Η αποφαση μας ηταν η τελικη. Θα παιρναμε σπερμα απο τραπεζα και θα καναμε το παιδι μας μαζι οι 2 μας χωρις κανεναν να μπει στη ζωη μας. Θα τα καταφερναμε μονες μας και το πιο σημαντικο ειναι οτι θα το μεγαλωσουμε με αγαπη.

Η αποφαση μας ηταν απολυτα συνειδητη. Η φιλη μου θα εμενε εγκυος πρωτη (το ηθελε πολυ να μεινει εγκυος εγω οχι τοσο) , τοσο συνειδητη που μας πηρε 2 χρονια σκεψης για να φτασουμε στο σημειο να πουμε το τοσο απλο-θα παμε σε τραπεζα.

Επρεπε ομως να περασουμε απο ολα αυτα για να παρουμε την αποφαση αυτη αλλιως θεωρω οτι ισως να ειχαμε δευτερες σκεψεις και δε θα ειμασταν τοσο σιγουρες.


Ξεκινησαμε λοιπον στα τυφλα...αλλα με σιγουρια για το στοχο!





για οποιοδηποτε μαιλ, σχολιο, κριτικη, καλη η κακη στο imamitera@gmail.com