Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

καλοκαιρι και σκεψεις...

Βρισκομαστε Αμερικη..ναι ταξιδεψαμε με τον Α. να δουμε τους συγγενεις μου εδω και να γνωριστουνε...εδω εχω ξαδερφια, μαμα και μια γιαγιά 91 χρονων η οποια χωρις πολλα πολλα, λεγοντας της απλα οτι μεγαλωνουμε μαζι αυτο το μωρο, καταλαβε και τον αποδεχτηκε λες και τον γεννησα εγω..
Μαλιστα εχει αρχισει και μου μοιαζει αρκετα γιατι εχουμε τα ιδια χρωματα οποτε πολλοι μπερδευονται κιολας...

Ηθελα να σας πω οτι πριν φυγω για αμερικη πηρα την αποφαση να κρατησω το ιδιο σπερμα(8 δοσεις) απο την τραπεζα για να υπαρχει διαθεσιμος ο ιδιος δοτης και ετσι ο Α. να έχει αδερφακι που να ειναι κατα το ημισι με τα ιδια γονιδια...
ναι αν το γεννησω εγω...που πρεπει να το αποφασισω αλλα ακομα νιωθω οτι δε θελω να μπω στη διαδικασια αυτη αλλα να χαρω το μεγαλωμα του, και μετα σε κανα δυο χρονια ισως...να αποκτησει το αδερφακι του...

ειναι κ αυτο ενα ολοκληρο νεο κεφαλαιο το οποιο για την ωρα το αφηνουμε σε ενα συρταρι το οποιο θα κλεισουμε κ θα το ανοιξουμε παλι σε καποιο καιρο...αλλα η σκεψη υπαρχει , το σπερμα επισης...εχουμε 8 ευκαιριες...και θα δειξει!

Αυτη τη στιγμη που σας γραφω η οικογενειουλα μου κοιμαται, και αυτο το μηνα που ειναι εδω αμερικη με τα ξαδερφια του εχω δει το μεγαλωμα του να ειναι τεραστιο...
Με τα 2 του δοντακια τρωει τα φαγητα μας..., πιανεται απο παντου κ περπαταει κανοντας δειλα δειλα καποια βηματακια αλλα οταν το συνησειτοποιει πεφτει...και γελαει...αλλα ειναι κοντα στο να περπατησει...πολυ κοντα.

Εχει χιουμορ κ γελαει ..με κανει και γελαω πολυ...και εχει κατι το τοσο μαγικο η αγκαλια του που οταν τον παιρνω αγκαλιτσα ολα περνανε...ειναι τοσο ανακουφιστικη. Η μυρωδια του επισης, ο ηχος του, η αισθηση του να ειναι διπλα σου και απλα να παιζει...
Αντιμιλαει με ηχους, θελει το δικο του, εχει αποψη, αντιστεκεται και πολλεσ φορες ειναι τοσο γκρινιαρης που δεν αντεχεις αλλα μετα το επομενο δευτερολεπτο αντεχεις ακομα αλλα τοσα γιατι κοιτας τα ματια του που σου γελανε και απλα δεν γινεται...

τον αγαπω τοσο πολυ που ακομα κι αυτο ειναι λιγο...
εΙΝαι πανεμορφο να παρατηρεις το μεγαλωμα αυτο, κ οσο το παρατηρεις μνημες αναδυονται απο δικα σου βιωματα, θυμασει τη μαμα σου, το μεγαλωμα σου και περνας στιγμες ρωτοντας για το πως ησουν μικρη...


ειναι τοσο σημαντικα αυτα τα χρονια της παιδικης ανεμελιας...
καθομαι και φτιαχνω καστρα παλι, με κουβαδακι και αμμο και φερνω νερο να γεμισουμε την πισινα που φτιαξαμε, και τα διαλυει και παλι απο την αρχη...λερωνομαι, δοκιμαζω, γευομαι, παιζω, και θελω να ειμαι μερος απο ολο αυτο το σημαντικο κομματι της ζωης του με ολη μου την ψυχη.

δε θα χασω λεπτο!


Μια βαφτιση, 2 μαμαδες κ ενας παπάς.

Μετα απο μια βαφτιση...μα τι περιεργη βαφτιση....περιεργη με την εννοια οτι ηταν μια καθαρα gay βαφτιση και ο κοσμος ολος ηταν τοσο ανετος γιατι πιστευω οτι το ολο θεμα ξεκιναει απο εμας τις ιδιες!

Καλεσαμε δικους μας φιλους, φιλους γονιων μου, γονιων της και καποιους που προεκυψαν...δεν χρειαστηκε να πουμε η να δειξουμε η να δηλωσουμε κατι. Σε ολη τη διαδικασια της βαφτισης, στη θεση των γονεων οπου βαφτιζετε το μωρο ημουνα εγω και η φιλη μου. ΣΕ ΟΛΗ!

Τον ειχα στην αγκαλια μου, της τον εδινα..μου τον εδινε...ο παπας θεός, ο οποιος ηταν μια χαρα ανετος με εμας και στο τελος μαλιστα ζητησε οποια απο τις δυο θελει να υπογραψει τα χαρτια του...μοιαζαν ολα για μενα σαν ονειρο...ενοιωθα οτι ολα ηταν φυσιολογικα!

Τι περιεργο να χαιρεσαι με κατι τοσο απλο γιατι τοσο απλα κανεις δε σε εκρινε και ολα ηταν οπως θα επρεπε να ειναι για μια οικογενεια που κανει κατι για το μωρακι της...

Η βαφτιση αυτη ηταν και την νιωσαμε επισης σαν γαμος...συμβολικα η ενωση της οικογενειας, συγγενεις, φιλοι , αγαπημενοι ολοι μαζι σε εναν πανεμορφο χωρο που θυμιζε αληθεια και ελευθερια σε ολα τα επιπεδα..

Περασα ομορφα γιατη ημουν ο εαυτος μου. Κ αυτο θελω να σας συμβουλεψω οσες με διαβαζετε...να ειστε ο εαυτος σας σε ολο αυτο το ταξιδι γιατι μονο αυτο θα σας δινει δυναμη να συνεχιζεται και να μη σας νοιαζει το παραμικρο προκειμενου να φτασετε το ονειρο σας.
Ο εαυτος σας ακομα κ αν αυτο ενοχλει....κανεις δε θα μας πει πως κ με πιο τροπο θα ζησουμε. Εχω καταλαβει οτι θελω να χαρισψ στο παιδι μου οτι καλυτεορ εχω και σε αυτο τιποτα δε θα σταεθι εμποδιο.


θα παρατηρησετε οτι με το που θα εχετε το μωρο στα χερια σας, αυτο και μονο θα ειναι το κινητρο για να επιδιωκετε την αληθεια για το ποια ειστε. Κατι αλλαζει...δεν γραφεται αυτο που λεω...θα το νιωσετε.

Αυτο που ξερω ειναι οτι μεχρι τωρα σε ολα μου τα βηματα δεν εχω νιωσει απο πουθενα κατι αρνητικο για την επιλογη μου...εκτος κ αν πλεον εχω τα ματια μου κλειστα προς τετοια θεματα γιατι κοιταω ενα ηλιο: τον γιο μου!