αναμονη και πολλα νευρα!

Περνουσαν οι μερες και το ειχαμε μεν στο μυαλο μας αλλα καπως ξεχασμενο. Προεκυψαν και κατι βαφτισια ξαδερφης μου στη Θεσσαλονικη και σκεφτηκα να φυγουμε να ξεσκασουμε. Ειχαν περασει οι περισσοτερες μερες, ειχε κανει την χοριακη εξεταση στο γνωστο εργαστηριο και ετοιμασαμε πραγμαα και φυγαμε.

Ολο το ταξιδι τσακωνομασταν γιατι εκεινη ηθελε να κανει γυμναστικες στο ξενοδοχειο, βαρη, και οσα δεν επιτρεπονται σε περιπτωση που ειχε μεινει εγκυος και εγω διαφωνουσα και φωναζα..."Μα εχω φουσκωσει, δε νιωθω κατι, οποτε μπορω νακανω οτι θελω"
"Πως ξερεις τι πρεπει να νιωθεις αφου δεν εχεις μεινει ποτε εγκυος?" , απαντουσα εγω.
"Μα αισθανομαι οτι μου ερχεται η περιοδος, νιωθω φουσκωμα και χαλια"

Ολο αυτα συζητουσαμε και λεγαμε, και παλι καυγας. Το βραδυ ειμασταν ολο με μωρα και παιδια και περασαμε ωραια. Ηπιε αλκοολ, καπνισε πολυ (που δεν καπνιζει, εκανε σαουνα το μεσημερι, πηγε να κανει βαρη αλλα δεν την αφησα, εκανε διαδρομο, και οτι μπορειτε να φανταστειτε. Εγω λογικα δεν μπορουσα να ελεγχω τι θα κανει γιατι ειναι δικο της σωμα αλλα ηθελα να προσεχει σε περιπτωση που μια στο εκατομμυριο ητανε εγκυος..."Αφου δεν ειμαι λεμεεεε"

Ολο το υπολοιπο ταξιδι ητανε χαλια. Ολο γκρινια και τετοιου ειδους καβγαδες. Γυρισαμε Αθηνα με μουτρα και την επομενη μερα αφησαμε το αυτοκινητο μας στην Αθηνα και πηγαμε με τη μηχανη στο αλλο μας σπιτι...

Καποια στιγμη χτυπαει το τηλεφωνο...και ηταν απο το εργαστηριο. Τα αποτελεσματα θα ητανε και επειδη εκεινη οδηγουσε το σηκωσα εγω μες στη φασαρια και εκανα οτι ειμαι η φιλη μου..."Ναι γεια σας, απο το εργαστηριο παιρνω."
Ναι, τους λεω, σας ακουω
"το τεστ της χοριακης σας βγηκε θετικο"
"τι εννοειται?" (μια χαρα ηξερα απλα δεν πιστευα τι ακουω...)

"ειστε εγκυος", μου απανταει...

δε θυμαμαι πως το κλεισαμε καν...αρχισα να χτυπαω τη φιλη μου στην πλατη οπως οδηγουσε και να της φωναζω εισαι εγκυος....!

σταματαει τη μηχανη , και αρχιζουμε να κλαιμε απο χαρα....να φιλιομαστε να αγκαλιαζομαστε...και φυσικα θυμομαστε και οι δυο στα μισα του δρομου πως αν εισαι εγκυος δεν οδηγεις μηχανη!!!

Απο εκεινη τη στιγμη και υστερα δεν μπορουσαμε να πιστεψουμε οτι ειχε συμβει...Οχι απλα γουρικο χερι αυτη η γιατρος αλλα ολα ηταν με το μερος μας...

Τωρα αρχιζε το μεγαλο μεγαλο αγχος...αν νομιζετε οτι αυτο ηταν τελειωσε...δεν γνωριζετε...ουτε και εγω γνωριζα...Τωρα που ξερεις οτι τα εχεις καταφερει...πρεπει να κανεις οτι μπορεις να το διαφυλαξεις και να μη σου παθει τιποτα! Μια αισθηση οτι εισαι γονιος πριν ακομα εχεις μωρο...

Πηραμε την καλυτερη μου φιλη, 2-3 ακομα...αγωνια αγχος, ουρλιαχτα, συγκινηση, τη μαμα μου, οσους μπορουσαμε και νιωθαμε κοντα και ασφαλεις τους πηραμε.
Πηραμε τη γιατρο και ειλικρινα δεν ειχα ξαναδει γιατρο να χαιρεται τοσο οσο αυτη. Ηταν πανω απολα ανθρωπος και το εδειχνε. Της εδωσε οδηγιες για σιδηρο και φολικο οξυ (αν το λεω καλα...) και για τους πρωτους 3 μηνες προσεχουμε για να δεσει ολο αυτο...

Δεν ειναι απλα μενω εγκυος που νομιζα...ειναι και ολο το πακετο μετα...

Πως ενιωσα...Ενιωσα περιεργα γιατι ηταν κατι που πιστευα οτι θα αργησει να γινει...η τελος παντων οχι με μια γιατρο που ουτε την ξεραμε και ετσι με την πρωτη...μου ειναι δυσκολο ακομα να το πιστεψω, σαν να ειμαι σε ονειρο...

Και μετα πειτε μου...υπαρχει πιο συνειδητη πραξη απο το να κανουν 2 γυναικες μωρακι, οταν προσπαθουν τοσο πολυ για να γινει ολο αυτο και περνανε απο τοσες πολλες διαδικασιες....? Υπαρχει περιπτωση να μην δειχνει ολο αυτο ποσο πολυ το θελεις αυτο το μωρο...? Για ποιο λογο λοιπον αμφισβητουνε την οικογενεια μας αυτην που δινουμε μαχη να αποκτησουμε, θελοντας να δωσουμε τοση αγαπη...μονο και μονο επειδη δεν υπαρχει ο μπαμπας? Δεν υπαρχει, αυτες ειμαστε και αυτο μπορουμε, γιατι πρεπει σε ολα να απολογουμαστε αντι αυτη την ενεργεια να την εχουμε για καλες σκεψεις και δυναμη για τα ονειρα μας?

ε ναι λοιπον, η αγαπη μου ειχε μεινει εγκυος και θα γινουμε μανουλες, πρωτα ο Θεος η οποια ανωτερη δυναμη υπαρχει εκει πανω!