μαμα, μπαμπας και εγω?

Το ειπα στη μητερα μου. Το ειχα προετοιμασει καιρο και της ελεγα για μηνες τι θελουμε κ πως θα γινει. Ειναι σημαντικο να εξηγεις και να προσπαθεις να λυνεις τις αποριες τους, για το τι θα πεις στο παιδι, τι θα γινει, τι θα λες στο κοσμο, πως θα γινει, πως θα κανουμε...
Η μητερα μου ηδη γνωριζε για τη σχεση μας οποτε αυτο δεν ηταν κατι που επρεπε να συζητησουμε. Αν εχετε σκοπο να κανετε κατι τετοιο, και θελετε τη μητερα σας μερος ολου αυτου, μπορειτε να εξηγησετε οτι το να ειστε με μια γυναικα δεν αποκλειει το να γινετε μαμα! Αυτο τους νοιαζει πολυ και αφου ξεπερασουν το κοινωνικο κομματι ,μετα αρχιζουν και συμμετεχουν δειλα στην αρχη και αργοτετα με περισσοτερη πυγμη!

Η μαμα της φιλης μου δε ζει, οποτε ειχαμε μια γιαγια σε ολο αυτο. Οχι βιολογικη γιαγια αλλα γιαγια καρδιας! Την πηρα τηλεφωνο και της το ειπα και δεν μπορυσε να το πιστεψει. Δεν αντεδρασε αμεσως με τεραστια χαρα, σαν να της ελεγα οτι ειμαι εγω εγκυος αλλα ειναι ακτι που το καταλαβαινω και δεν περιμενω πολλα. Οπως επισης δεν περιμενω να θελει να ειναι μερος ολου αυτου, απλα εκφραζω την επιθυμια μου οτι αν ειναι θα με κανει πολυ χαρουμενη, και σιγουρα το νιωθει αλλα ειμαι και προετοιμασμενη για την αρνητικη αντιδραση γιατι ειναι κατι δυσκολο.

Ημουν τυχερη σε αυτο και σιγα σιγα αρχισε να ρωταει. Μετα περισσοτερο. Της μιλουσα και εγω πολυ γι αυτο και ακομα της μιλαω.
Αποφασισαμε, για καποιο λογο με τη φιλη μου, οτι τους μπαμπαδες θα τους αφησουμε ακομα για μετα...

Να ειμαστε σιγουρες οτι ολα κυλανε καλα και μετα θα ειναι ο νεος στοχος.
Στον αδερφο μου το ειπα επισης λιγο αργοτερα και ηταν σχετικα ανετος.

Οι φιλοι μας, μονο στους πιο κοντινους, κι αυτοι πολυ χαρουμενοι, gay και straight και στην αρχη θυμαμαι οτι λεγανε μονο στη φιλη μου συγχαρητηρια...κ εγω ενιωθα λιγο κομπαρσος... μετα ομως το αναφεραμε μερικες φορες και δεν ξαναεγινε. Πηρα κ εγω τα συγχαρητηρια μου , οχι για το σπερμα που ποτε δεν εβαλα αλλα ακομα και το χερι που κρατουσα εκεινη τη στιγμη με αγωνια σιγουρα αξιζει τα συγχαρητηρια, δε νομιζετε?

εγω νομιζω. ειμαι σιγουρη. και εσεις που ειστε απο διπλα...οχι οι βιολογικες μαμαδες αλλα οι μαμαδες καρδιας οπως τις λεω...θα υπαρχουν στιγμες που θα σκεφτειτε πως θα συμμετεχετε σε ολο αυτο. Και μπορει να σας βγει με ασχημο και πιεστικο τροπο οπως ακομα μερικες φορες μου βγαινει (δεν ειναι ευκολο) , και θα αγχωνεστε περισσοτερο , θα θελετε να εχετε ελεγχο...τα εχουμε πει αυτα. Μην νιωθετε οτι δεν κανετε τιποτα. Γιατι αν δεν εισασταν εσεις, και ολο αυτο το συναισθηματικο που προσφερετε στην αγαπημενη σας, τοτε το υπογραφω, ισως και να μην ηταν τιποτα δυνατο !

ειστε και πρεπει να το νιωσετε αναποσπαστο κομματι ολης της διαδικασιας και η γυναικα σας, μελλουσα μαμα, σας χρειαζεται πιο πολυ απο ποτε.
Να ειστε διπλα, να δινετε ασφαλεια, να της λετε οτι ολα θα ειναι καλα, να της θυμιζετε ποσο ομορφη ειναι, οχι δεν ειναι χοντρη ειναι εγκυος και πρεπει να το ακουει αυτο γιατι μπορει για εμας η εικονα αυτη να ειναι υπεροχη, εκεινη ομως θα περναει τα δικα της αγχη και ορμονικα σκαμπανεβασματα.


Δωστε αγαπη και ακομα και να νιωθετε λιγο παραμελημενη, θα το νιωσετε σιγουρα, βγειτε απο το εγωκεντρικο αυτο πεδιο και δειτε την εικονα ολοκληρη.

και η εικονα ειναι - η αγαπη σας με μια κοιλιτσα να θελει αγκαλια!